Dagblaðið - 13.05.1981, Blaðsíða 2

DAGBLADID. MIÐVIKUDAGUR 13. MAÍ1981.
r
Atakgegnáfengi:
Samtök 30 félaga gegn vímuefnum
—munu með ýmsum hætti vekja athygli á vandamálum sem stafa af vímuef num
Hilmar Jónsson bókavörður, Kefla-
vik, hringdi:
t lesendabréfi, sem birtist í DB
þann 8. maí sl., var spurt eftir því
hverjir stæðu að baki auglýsingu í
sjónvarpinu, þar sem bent var á að
útivist og áfengi færu ekki saman.
Að þessu stóðu samtök sem nefna
sig Átak gegn áfengi og eru samtök
30 félaga gegn áfengi og eiturlyfjum.
Þetta átak er beint framhald af Viku
gegn vímuefnum sem unglingaregian
hafði forgöngu um á barnaárinu
1979.
Þessir samstarfsaðilar um átak
gegn áfengi munu með ýmsum hætti
vekja athygli á vandamálum vegna
vímuefna og nauðsyn þess að allir
í skugga flöskunnar. DB-mynd Gunnar Örn.
Itutt og skýr bréf\
heimilisfanH- ^Zlu fyrirhÍ fyrir MfrUara «**•'
na!,n"TmikUta þœnlndaJ?* á aó hrif aiKa a<)
^tt'ss*~*****~i
lennrien 200—300 ori). ^ ^ m//// kl.
iriínnar?
IVIKUR BODAR TIL
IS FUNDAR UM EFNIÐ
ISAL HÓTEL SOGU
\HL.I4.
SUNNUDA
FRAMSÖGUERINDI:
SJÁVARÚTVEGUR: Ríkharö Jónsson Iramkvæmdastjóri
Kirkjusands hl.
MÁLMiÐNAÐUR: Guójón Jónsson lormaöur Félags
járniónaðarmanna i Reykjavik.
ALMENNUR iÐNAÐUR: Magnús Gústalsson lorstjóri
Hampiöjunnar hl.
BYGGINGARIDNAÐUR: Þorbjörn Guömundsson vara-
lormaöur Trósmióalélags Reykjavikur.
SAMGÖNGU OG VIDSKIPTI: Va[lýr Hákonarsón Iram-
kvæmdasljóri hjá Eimskipafélagi íslands.
STAOA ÓFAGLÆRÐS VERKAFÓLKS: Guómundur J.
Guðmundsson varalormaöur Verkamannalélagsins
Dagsbrúnar.
leggi sitt af mörkum i baráttunni
gegn þeim.
Ég vil vekja athygli á því að nú í
kröfugöngunni 1. maí sl. var í fyrsta
sinn borið kröfuspjald þar sem vakin
var athygli á þessu vandamáli, einnig
var minnzt á þetta í ræðu sem flutt
var á Lækjartorgi. En það var vegna
þess að ASf er aðili aö þessu sam-
starfi.

Bréfið sem Hilmar svarar.
I Utivist og áfengi
I fara ekki saman
I'
■ hvi
va
áf(
■ A>
■ gd
I:
—áfengisneyzla á ekki við þegar iðkaðar j
eru íþróttir eða landið skoðað
ÚUvistarunnandl skrlfar:
Mér fannst gleðilcgt að sjá aö ein-
hverjir hafa komið á framfæri I sjón-
varpi áminningu um að útivist og
áfengi fara ekki saman.
Áfengisneyzla á ekki við þegar iök-
aðar eru íþrótUr cða landið skoöað.
AUir hljóta að sjá hve hættulegt það
getur lika verið t.d. þegar klifin eru
fjöU eða fariö yfir fjöU og klungur.
Nú er ekiö um fjöU og firnindi á
snjósleðum. Þetta á ekki hvað sizt við
þar. Ég er hrædd um aö fóUc sé kæru-
lasut i þessu sambandi. Og þekki ég
tii þess nokkur dæmi að peli sé hafð-
ur með en reynist siðan helzU farar-
tálminn.
Mig langar tU aö þakka þcim sem
vöktu athygU á þessu — en hverjir
eru þeir? Átak gegn áfengi stóö þar.
Það segir mér ekki nóg. Viljið þiö
sem að þessu standið ekki koma
fram i dagsljósið?
SJÓNVARP—T víburar:
Sýnið fleiri mynd-
ir f þessum dúr
— gerum aldrei of mikid að þvíað velta fyrir okkur
mannlegu hliðunum á tilverunni
Gunnar hringdi:
Ég vil þakka sjónvarpinu fyrir
góða kanadíska mynd um tvíbura.
Reyndar var myndin ekki bundin við
tvibura heldur var einnig sagt frá
fjölburum.
Mér hefur oft fundizt kanadískar
myndir sérstaklega góöar og þessi var
engin undantekning. Myndin fjallaði
á nærfærinn og skemmtilegan hátt
um ýmsar hliðar sem upp snúa þegar
um tvíbura er að ræða.
Vil ég hvetja sjónvarpið til að sýna
fleiri myndir í þessum dúr því við
gerum aldrei of mikiö að þvi að velta
fyrir okkur mannlegu hliðunum á til-
verunni.

Þessi komu fram i myndinni um tvibura.
Tvcnnir tviburar í innbyrðis
hjónaböndum.
Islenzka—málið sem er að gleymast:
Skiptar skoðanir
um hvort beri að halda
íslenzkunni við
—eða hreinlega leggja hana niður
Kári skrifar:
Vegna smávegis sálarkreppu, sem
ég lenti i nýlega, tók ég upp á því,
sem ég hefði aldrei átt að gera, að
hlusta á hljóðvarp til að dreifa hug-
anum. Hafi sálin verið í kreppu fyrir
komst hún nú í algera angist. Ég
hafði ekki opnað fyrir útvarstæki
árum saman nema fyrir borgun og
hafði því alis ekki gert mér ljóst
hvílík hnignun hafði oröið innan
þeirrar stofnunar á tveimur tugum
ára.
Ég man þá tíð að auglýsingastofa
útvarpsins vildi ekki nota orðið
tátilja í auglýsingu, á þeim forændum
að það væri útlenzka. Var þó tekið
við orðinu eftir að ráðamenn höfðu
látið sannfærast um að þetta væri
góö oggild islenzka.
Nú er öldin önnur. Nú eru fittings,
demparar og handlotion orðin
íslenzka og lesið, ef ekki kinnroða-
laust, þvi það sést ekki i hljóðvarp-
inu, þá a.m.k. hikstalaust. Og það er
gamall íslenzkukennari minn, Ándrés
Björnsson, sem veitir þessum ófögn-
uði forstöðu.
Mér er vel ljóst að þaö geta verið
skiptar skoðanir um hvort beri að
halda við íslenzkunni eða hreinlega
leggja hana niður en ég held að ráða-
menn ættu að gera það upp við sig
hið snarasta og spara þannig þjóð-
inni stórfé. Það er fárániegt að verja
tima og fé i aö kenna æskunni is-
lenzku í skólum landsins og rífa það
síðan jafnharðan niður aftur i hljóð-
varpi og sjónvarpi, því ekki eru sjón-
varpsauglýsingarnar hótinu skárri.
Laugard. 9/5 voru t.d. auglýstir
mynjagripir i imbakassanum. Ég
þekki einn ágætan mann, sem heföi
skrifaö þetta menjagripir og því
ekki?
Og úr því að ég nefndi islenzku-
kennsluna vil ég benda á að þrátt
fyrir fleiri tíma, meiri málfræöi, há-
menntaða kennara o.s.frv. o.s.frv.
þá útskrifast nú æ fleiri úr mennta-
skólum landsins sem hefðu ekki náð
barnaprófi þegar ég var á barnsaldri.
Ég þori ekki að nefna einstakar
greinar innan háskólans, en þar er ég
kunnugur einu fagi sérstaklega og
verð að gefa mér að kandidatar í
þeirri stétt séu a.m.k. aðeins yfir
meðallag hvað snertir gáfur og náms-
hæfileika, ef þeir eru það ekki þá
ættu þeir a.m.k. að vera það, en ís-
lenzkukunnátta (eða skortur á sama)
þessara ágætu manna er með ólíkind-
um. Er ekki skyldunámið 9 ár?
Ég fæ ekki betur séð en að
íslenzkukennarar iandsins hafi
brugðizt hlutverki sínu svo hrapal-
lega aö það er þyngra en tárum taki.
Átti ekki að leysa meiri háttar vanda-
mál með því að afnema setuna.
Hvernig ætla menn að leysa vanda
þeirra sem skrifa kvild fyrir hvíld,
gera ekki mun á kvölum í merk-
ingunni verkir og hvölum í sjó, skrifa
hversvegna fyrir hvers vegna o.s.frv.
o.s.frv.?
Ég hefi ekki fylgzt með islenzku-
kennslunni í barna- og ungiingaskól-
um hin siðari ár en man þó að mér
þótti kyndugt hve geysimikla og
margbrotna máifræði afkvæmi mín
voru látin glíma við, en þau gátu ekki
tjáö sig á einföldu máii og réttritun
þeirra var að sjálfsögðu alveg jafn-
bágborin og þeirra háskólamennt-
uðu. Enda lýsti eitt afkvæmið því yfir
að hann myndi ekki læra meiri ís-
ienzku en hann kæmist af með en
halda sig við engilsaxneskuna, svo
mikla andúð fékk hann á ísienzku og
islenzkum bókmenntum eftir skóla-
staglið. Nú má segja að þetta hljóti
að fara eftir einstaklingnum og
hinum einstöku kennurum. Þetta er
ekki hægt að fallast á nema að vissu
marki því námsskráin hlýtur að setja
jafnvel hinum ágætasta kennara tölu-