Dagblaðið - 22.09.1981, Blaðsíða 11

DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 22. SEPTEMBER 1981.
11
Samband kvikmyndaf ramleiðenda í Bandarík junum hef ur þungar áhyggjur af myndsegulböndum:
Fangelsisdómar fyrír að
dreifa spólum með efni sem
ekki hefur veríð greitt fyrir
— utan Bandarík janna er um 80-85% af öllu ef ni á myndsegulbandsspólum meira og minna stolið...
engu máli þótt upptökurnar séu
gerðar að fengnu leyfí. En skólar
mega sýna myndsegulbönd til
kennslu án viðurlaga.
Kvikmyndafélögin hafa gefið út
handbók um hvað það er sem má og
hvað það er sem ekki má á sviði
myndsegulbanda. Þeir senda hana til
allra þeirra sem verzla með myndseg-
ulbandstæki og spólur fyrir þau. Þar
er brýnt fyrir heildsölum sem smá-
sölum að tilkynna tafarlaust alla
„kvikmynda-þjófnaði” sem þeir
verða varir við. Og þess eru þó
nokkur dæmi að verzlanir eða ein-
staklingar hafi komið upp um eigin
viðskiptavini.
asiai
Myndsegulbönd ti) heimabrúks verða æ vinsælli enda er ekki dónalegt að geta
sjálfur tekið mynd af barnaafmælunum og öðrum merkisviðburðum í Ufi fjölskyld-
unnar.
Sala tækjanna
blómstrar ...
Salan á myndsegulbandstækjum
eykst hröðum skrefum, hefur næst-
um tvöfaldazt á einu ári. Fyrirtækið
RCA, sem er stærsti framleiðandinn
hefur tilkynnt að það muni auglýsa
61% meira á seinni hluta ársins 1981
en í fyrra. Sem kunnugt er þykir aug-
lýsingamagn bandarískra fyrirtækja
nokkuð áreiðanlegur mælikvarði á
það hvernig þeim vegnar.
„Auglýsingar okkar,” sagði tals-
maður fyrirtækisins nýlega, „miðast
við þá staðreynd að þeim kaupendum
hefur stórlega fjölgað sem ekki vilja
kaupa bara eitthvað heldur hafa
ákveðnar hugmyndir um verð og
gæði.”
RCA sendir nú frá sér nýja og
glæsilega gerð af myndsegulbands-
tæki (VCR) til að hafa á borði. Áætl-
að verð er 1500 dollarar en sum
myndsegulbandstækin frá RCA fást
á minna en þúsund dollara.
... og spólur með efni
frá Broadway eru
komnar á markað
Sala á löglegu efni til að sýna í
þessum tækjum blómstrar ekki síður
íbúi f fjölbýlishúsi á höfuðborgarsvæðinu stillir (með hjálp gamals sjónvarpstækis)
myndina úr myndseguibandstækinu áður en hún er send út f kerfi fjölbýiishússins.
DB-mynd: R.Th.
en sala á tækjunum sjálfum. Fyrir
þremur mánuðum var stofnað lands-
samband dreifingaraðila sem verzla
með myndsegulbönd. Það heitir
FHE, Family Home Entertainment
(Fjölskyldu- og heimilisskemmtun)
og hefur aðalbækistöðvar í San Fern-
ando-dalnum í Kaliforníu.
Þetta fyrir tæki hefur látið fram-
leiða upptöku af sýningu á vinsælum
söngleik, „Pippin”, sem fluttur
hefur verið á Broadway í New York.
Þessi upptaka er að öllu leyti lögleg
og er búizt við að af henni seljist 20
þúsund spólur á Bandaríkjamark-
aðnum fyrsta mánuðinn. Þá er miðað
við að spólan kosti í smásölu um 70
dollara stykkið.
Má búast við að í framtíðinni verði
geysimikið framleitt af slíku efni sem
eingöngu er ætlað til sýninga i mynd-
segulbandstækjum.

þeirri baráttu, sem þeir margir hverjir
hafa haldið uppi gegn fyrirætlunum
Póst- og símamálastofnunarinnar um
að færa sína gjalda-innheimtu í rétt-
lætisáttina, með því að mæla nokkuð
af þeirri notkun, sem sumum hefur
til þessa hlotnast ómælt á kostnað
annarra, — og taka þess i stað upp
baráttu fyrir meira réttlæti í þessum
efnum. Baráttu fyrir lengingu skrefa
á langlinusamtölum. Baráttu fyrir
sömu skrefalengd um allt land yftr
nóttina, utan bæja sem innan. Og
baráttu fyrir að símareikningar verði
innheimtir mánaðarlega, en ekki
safnað í þrjá mánuði, svo notendur
geti betur fylgst með notkun sinni og
*
l)B-mvnd.
geti frekar forðast vandræði vegna
ofnotkunar.
Baldur Böövarsson.
P.S.
Vegna þess að menn hafa verið að
fárast yfir þeim gífurlega kostnaði,
sem þurft hafi að verja til.þess að
koma á mælingu á innanbæjar síma-
notkun, sakar máske ekki að geta
þess, að þeir fjármunir sem Vest-
mannaeyingar greiða á einu ári í
símanotkun umfram það sem jafn-
margir simnotendur greiða í Reykja-
vik nemur hærri upphæð en sem
svarar öllum kostnaði við breytingu
þessa á öllum stöðvum landsins að
Reykjavík meðtalinni. Bb.
yfir á þann tíma sólarhringsins sem
símakerfið annars stendur autt og
ónotað.
Það er sem sé staðreynd, að jæir
sem nota síma milli staða og lands-
hluta greiða í dag langt umfram það
sem langlínukostnaður réttlætir og
eðlilegt getur talist. Þeir greiða
kannski tuttugu sinnum og upp i
mörg hundruð sinnum meira fyrir
samtal en notandi sem fær samtal
innanbæjar, enda þótt búnaður sá
sem til langlínuafgreiðslunnar þarf,
umfram þann búnaðseminnanbæjar-
notandinn notar, sé varla tvöfaldur
að kostnaðarverði. I þessu felst mikið
óréttlæti og ég get ekki séð að þetta
ranglæti verði leiðrétt nema að upp
verði tekin mæling á innanbæjar-
notkun. Símastofnunin getur að vísu
aflað þeirra tekna sem til rekstursins
þarf með ýmsum hætti, en um rétt-
læti í skiptingu kostnaðarins á gjald-
endurna verður ekki að ræða, meðan
sum notkun er mæld í örfárra sek-
úndna skrefum, en önnur notkun
ómæld með öllu. Nema þessir ágætu
andmælingar skrefagjalds vilji með
öllu leggja niður skrefamælingu utan
bæja sem innan á okkar landi. Eða
hvaða rök liggja til þess að menn
greiði fyrir skref á nokkurra sek-
úndna fresti, ef menn tala frá
Reykjavík til Akraness, en geti talað
ómælt svo lengi sem mönnum sýnist
frá Reykjavík til Varmár, enda þótt
Gamla fyrírkomulagið á Simstöðinni.
raunverulegur símakostnaður sé i
báðum tilfellum nálega sá sami?
Millivegurinn
er heppilegastur
Til þessa hefur það hins vegar verið
talið heppilegast, og verður vonandi
enn um sinn, að fara hér nokkurn
milliveg og hafa fast gjald fyrir lág-
marksnotkun, en síðan greiði síma-
notendur umframgjald fyrir þá
notkun sem menn nýta umfram lág-
mark. En nýtingin þarf að vera rétt-
látlega mæld, en ekki mæla sumt og
sleppa öðru.
Ég vil að lokum beina þeim tilmæl-
um til þeirra ágætu manna, sem látið
hafa frá sér heyra í þessu skrefa-
gjaldsmáli, að þeir láti nú með öllu af
„Hvaða rök liggja til þess að menn greiði
fyrir skref á nokkurra sekúndna fresti ef
menn tala frá Reykjavík til Akraness, en geti
talað ómælt svo lengi sem mönnum sýnist frá
Reykjavík til Varmár, enda þótt símakostn-
aður sé í báðum tilfellum nálega sá sami?”
sami?”
N
y