Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1928, Qupperneq 49

Garðyrkjuskýrsla 1929
Það var ekkert gleði efni að líta hér yfir Stöðina 30.
apríl í vor, það var svo margt sem minti frekar á að
haustið væri í aðsigi, en vorið ekki að koma. Alt var
stíffrosið, tré og runnar stóðu hnípin með nábleik
blöðin sín.
Veturinn hafði verið góður, já svo framúrskarandi
góður, að menn muna ekki eftir Öðrum eins.
Tré og runnar hér í Stöðinni höfðu því aldrei lifað
jafnhlýjan vetur. Þegar hver dagurinn var öðrum
hlýrri og betri í marsbyrjun, er ekki að furða, þó runn-
arnir létu það ekki bíða að fara í sumarfötin sín. Þeir
fóru fyrst hægt af stað, en héldu svo áfram, að í apríl-
byrjun voru margir þeirra allaufgaðir og sumir farnir
að búa sig til að blómstra.
Trén komu á eftir þó hægra færu, t. d. var Larix Si-
berica algi’ænn fyrir miðjan apríl.
Lauftrén voru dálítið farin að springa út, þó skemmra
væru þau á veg komin.
Það kom því eins og þruma úr heiðskíru lofti, þegar
17. apríl kom með frost og hríð og hver kuldadagurinn
tók við af öðrum.
Trjárækt.
Það hefði verið æskilegast að mega sleppa því að
skrifa nokkuð um trjágróðurinn í ár. Það er svo lítið
nýtt eða skemtilegt um hann að segja.
4