Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1928, Side 68

70
jurtanærandi efni, sem sérstaklega virðast þýðingar-
mikil fyrir jarðrækt vora enn sem komið er. Eg er þó
ekki í nokkurum vafa um, að kali-þörfin gerir líka vart
við sig áður en langt um líður og það er þeim mun al-
varlegra, sem kaliframleiðslan er takmarkaðri og
meira einskorðuð við eitt land heldur en framleiðsla
köfnunarefnis- og fósfórsýruáburðar. Nú er það kunn-
ugra heldur en frá þurfi að segja, að við strendur
lands vors rekur ógrynnin öll af sjávargróðri, sem
innihaida mjög mikið kali, en auk þess talsvert af
köfnunarefni og fósfórsýru. í nýreknu þangi er talið
að sé um 1% kali, en sé það þurkað, getur kali-inni-
haldið numið alt að 10% og sé þangið brent, getur þessi
hundraðstala hækkað upp í 20%. í Noregi eru verk-
smiðjur, er vinna joð úr þangi og framleiddu þær árið
1919 um 165 tonn af kali í sambandi við joð-iðnaðinn.
Sama ár var ennfremur flutt út úr landinu 2500 tonn
af þangösku, sem talið er að hafi innhaldið um 500
tonn af kali. Að þessu athuguðu virðist mér sennilegt,
að þangtekja við strendur lands vors geti orðið grund-
völlur að iðnaði, er fullnægt gæti kaliþörf jarðræktar
vorrar fyrst um smn,
Vér erum fátækir og fákunnandi í jarðræktarmál-
um enn sem komið er, en iandið og hafið við strendur
þess er auðugt að ýmiskonar gæðum og möguleikum,
er vér aðeins höfum óljósa hugmynd um, en sem með
réttri hagnýtingu gætu haft ómetanlega þýðingu fyrir
jarðrækt vora.
Þing og stjórn hefur á síðari árum sýnt mjög lofs-
verða viðleitni til að efla og auka jarðræktina í land-
inu og þessi viðleitni hefur þegar borið mikinn sýni-
legan árangur. En meðan margt lofsvert átak hefur
verið gert, til þess að auka ræktunaráhuga bændanna,
þá hefur sorglega lítið verið gert, til að efla vísindaleg-