Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1931, Qupperneq 43

45
4. Hér að framan hefur verið bent á, að með tilbún-
um áburði megi dylja ýmsar misfellur á ræktuninni og
á sama hátt má líka verjast og draga úr ýmsum óhag-
stæðum utanaðkomandi áhrifum, er á gróðrinum
mæða, svo sem sjúkdómum, sem bakteríur og sveppir
valda, skemdum af völdum ýmsra lægri dýra og óhag-
stæðum áhrifum veðráttunnar á sprettu jurtanna. Hér
á landi kemur aðallega hið síðasta atriði til greina, þó
að hin séu líka þekt hér og skal eg í því sambandi
nefna grasmaðkinn, sem á takmörkuðum svæðum get-
ur valdið verulegu tjóni.
Skemdir á gróðri af völdum veðráttunnar, eru best
þektar sem kal og bruni á túnum og eru orsakirnar
venjulega taldar of mikill kuldi og of mikill þurkur.
Sjaldnar ná þó skemdir þær, sem þessi veðráttufyrir-
brigði valda, þessu hámarki, en koma fram á gróðrin-
um sem kyrstaða og kyrkingur.
Reynslan hefur sýnt, að með auðleystum áburði má
mjög mikið hamla upp á móti skemdum af völdum
náttúrunnar á gróðrinum, enda er það skiljanlegt, að
auðleyst og hagstæð næring auki þol jurtanna gegn
óblíðu náttúrunnar og að hún sé jurtum, veikluðum af
þurki og kulda, hagstæðari næring en torleyst efna-
sambönd búfjáráburðarins, sem fyrst eftir margvís-
legar efnabreytingar, er útheimta bæði hita, úrkomu
og langan tíma, geta orðið jurtunum að notum. Það er
því engum vafa bundið, að notkun tilbúins áburðar
gerir sprettu túnanna vissari og óháðari veðráttunni
heldur en búfjáráburðurinn getur gert.1)
i) Það, sem hér er sagt um búfjáráburðinn, nær eigi til þvags-
ins sé það geymt og notað sér. Verkanir þess eru svo líkar
tilbúnum áburði, sé það notað á réttan hátt, að það á miklu
frekar samleið með honum heldur en mið hinum fasta hluta
búfjáráburðarins.