Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1931, Qupperneq 55

57
fræinu er sáð, eða nota einungis tilbúinn áburð fyrir
þann einæra gróður, er vér sáum í þau fyrsta sumarið,
en vafalaust verðum vér þá að velja annan gróður en
hafra, því þeir hepnast tæplega án búfjáráburðar
nema í þeim jarðvegi, sem inniheldur mikið af rotn-
andi lífrænum efnasamböndum, svo sem gömlum tún-
móum, eins og eftirfylgjandi tilraunaniðurstöður sýna:
Hafrauppskera.
(hlutföll).
i túnþýfi tilbúinn áburður
í túnþýfi búfjáráburður
í órækt tilbúinn áburður
f órækt búfjáráburður
100
97
50
79
Ef vér sáum höfrum eða öðrum einærum gróðri í
flögin fyrsta sumarið og berum þá í þau búfjáráburð
svo sem venja er til, þá megum vér altaf búast við, að
arfinn verði áleitinn í flögunum árið eftir og það sem
þá ríður mest á er: 1) að reyna að eyðileggja arfafræin
eða arfagróðurinn á fyrsta vaxtarstigi hans. 2) Að
stuðla að því að frægresið nái sem fljótustum og mest-
um þroska strax á 1. sumri, svo það vaxi arfanum yfir
höfuð og kæfi hann.
Séu hafrarnir slegnir snemma, t. d. í ágústmánuði,
er ágætt að herfa einu sinni yfir flögin og valta þau
strax eftir að búið er að losa hafrana úr þeim. Arfa-
fræið nær þá strax að spíra, en spírurnar eyðileggjast
við eftirfarandi plægingu eða endurtekna herfingu.
Svipaða aðferð mætti líka viðhafa að vorinu, meðan
verið er að búa flagið undir sáningu, en á því eru þó
þau vandkvæði, að oft er eigi hægt að byrja að vinna
flögin fyr en svo er áliðið, að grasfræsáningin þolir
eigi bið, og í þurviðrasveitum er áríðandi að undirbúa
flögin til sáningar á sem stytstum tíma, svo sem minst