Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1960, Blaðsíða 57

57
Ekkert kalk var borið á þetta land, og sveiflur í efnainni-
haldi með mismunandi áburðargjöf voru litlar á kalkmagn-
inu í heyinu eða frá 0.39—0.43% af þurrefni heysins. Til
þess að fullnægja kalkþörf gróðursins við heyframleiðslu þarf
ekki mikið efnismagn, þótt hins vegar framanskráðar tölur
gefi ekki upplýsingar um, hvort kalciumþörfinni hafi verið
fullnægt eða ekki, þá munu þær sýna nokkuð rétta mynd af
því, hvert kalkmagnið sé almennt í íslenzkri töðu, því að það
eru hreinar undantekningar, að kalk sé borið hér á land, um
leið og ræktað er.
Islenzkur jarðvegur er ekki kalkauðugur, og fer það eftir
jarðtegundum, hvert kalkmagn hans er. Ábendingar um þetta
gefa eftirfarandi tölur:
Mýrarjörð .......... hefur 0.914% Ca af þurrefni
Moldarjarðvegur . . hefur 1.015% Ca af þurrefni
Leirjiirð..... hefur 2.295% Ca af þurrefni
Sandjarðvegur .... hefur 1.942% Ca af þurrefni
Mýrar- og moldarjörð hefur því nær helmingi minna
kalcium heldur en sand- og leirjarðvegur.
Enda þótt ræktun sú, sem hér er framkvæmd, geri ekki
miklar kröfur til kalcium, að því er tekur til notkunar
plantnanna á þessu efni, þá er gildi þess fyrir alla ræktun
mikilsvert, sem afleiðing hinna óbeinu áhrifa þess á ásig-
komulag og notagildi annarra nauðsynlegra næringarefna
jurtanna vegna áhrifa þess á sýrustig jarðvegsins. Þó túngrös
okkar geti ekki talizt sérstaklega viðkvæm fyrir sýrustiginu,
þá fer þó jafnan svo að lokum með sáðgresið í súrum jarð-
vegi, að það er aðeins ein tegund, túnvingullinn, sem heldur
velli, aðrar tegundir hverfa smátt og smátt úr hinu ræktaða
landi. Ekki verður langt farið út í það hér að skýra orsakir
þessa, en rétt er að gera grein fyrir því, hvað átt er við, þeg-
ar rætt er um sýrustig jarðvegs. I jarðvegsfræðinni er átt við
það, þegar talað er um súran jarðveg, að í honum eru efna-
sambönd, sem gefa frá sér fría vetnisiona, en þau efni, sem