Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1960, Blaðsíða 89
89
þeir bjargast frá skakkaföllum í skjóli annarra og njóta góðs
af því ræktunarstarfi, sem aðrir, með ríkari þegnskapar-
skyldu, inna af höndutn, en svo langt gæti þessi vanþróun
gengið, að þar yrði ekki lengur afdreps að vænta, og að hún
legði í rúst þann mikla og góða árangur, er náðzt hefur í
nautgriparæktinni með markvissu félagsstarfi í áratugi.
Til þess að forðast misskilning skal það tekið fram, að sem
betur fer eru margir ungir bændur ekki með þessu lausung-
armarki brenndir, heldur fullir af áhuga á félagsstarfinu og
með fullan skilning á þýðingu þess, bæði fyrir þá sjálfa og
heildina. Á herðum þeirra hvílir framtíðarstarfið og er því
nauðsynlegt, að þeir geri sér ljósa grein fyrir livaða hætta
samtökunum er búin af þeim, er hlaupast undan merkjum.
Þrátt fyrir það þótt þeim, er skýrslur halda, hafi fækkað
nokkuð, hefur skýrslufærðum kúm farið fjölgandi og er sti
fjölgun nær öll síðustu fimm árin og sýnir, að búin fara
stækkandi.
Það, sem mestu máli skiptir, eru afurðirnar, og ekki þarf
að líta nema andartak á töflu II til þess að sjá, að þær hafa
vaxið allverulega á þessu tru ára tímabili. Sé tekið fyrsta og
síðasta árið verður aukningin 545 kg af mjólk og 2034 fitu-
einingar að meðaltali á fullmjólka kú, og þótt við skiptum
tímabilinu í tvo jafna hluta og tökum meðaltal afurðanna á
hvorum hluta fyrir sig til þess að jafna hugsanlegar árferðis-
sveiflur, verður aukningin samt sem áður 434 kg af rnjólk
og 1753 fitueiningar að meðaltali á fullmjólkandi kú. Hér
er því um mjög mikla aukningu að ræða.
Ekki er því að leyna, að afurðaaukning þessi hefur haft í
för með sér nokkuð aukna kjarnfóðumotkun, og er þar um
að ræða þá alkunnu staðreynd, að búfjárafurðir verða ekki
auknar svo nokkru verulegu nemi, án þess að á móti komi
tilsvarandi gildi í fóðri. Erfitt er að fullyrða hve mikið kjarn-
fóðurgjöfin hefur aukizt, því að um það eru skýrslurnar oft
heldur ónákvæmar. Þá verður og að gæta þess, að síðustu ár-
in mun hafa verið gengið ríkara eftir að kjarnfóðrið sé fram