Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1960, Blaðsíða 142
149
kúm fimm ára eða yngri. Þeim hefur fjölgað úr 21% 1938
/39 upp í 28% 1959, en samtímis hefur aðeins orðið hlut-
fallsleg lækkun í hinum flokkunum. Hvað getur valdið
þessu? Engin ástæða er til að ætla að kvillar og veiklun geri
mestan usla í kúm að 1.—3. kálfi. Það er að minnsta kosti
alveg gagnstætt reynslunni frá Búfjárræktarstöðinni. Ástæð-
an til þessa er reyndar nokkuð augljós. Hún er einfaldlega
sú, að við erum nú og höfum reyndar verið um alllangt
skeið, miklu kröfuharðari gagnvart ungu kúnum heldur en
við vorum 1938/39. Þegar ungu kýmar reynast lítið eða
eru okkur á einhvern hátt ekki að skapi, lógum við þeim
hreinlega og þarf enga óhreysti eða kvillasemi til. Aukn-
ingin í þessum aldursflokki er eflaust mestmegnis af þeim
ástæðum og er vafasamt, hvort hún á að hafa áhrif á meðal-
aldurinn í þessum samanburði, því að segja má, að slíkt
úrval, eða öllu heldur úrkast, sé meðalaldri kúnna óviðkom-
andi.
Neðst á töflu XIX er gerð leiðrétting eða umreiknun
byggð á þessum forsendum, þannig, að kúnum í yngsta
aldursflokknum 1949 og 1959 er fækkað, svo að þær gefi
sama hundraðshluta og 1938/39, en þá verður samanburð-
urinn á meðalaldri og viðhaldi þannig:
1938/39 1949 1939
Meðalaldur, ár .......... 9.1 9.0 8.9
Viðhald %................ 8.4 9.3 8.3
Meðalaldurinn er þvi sem nœst óbreyttur og viðhaldið
reyndar einnig, þótt það hafi reynzt einna mest 1949. Þótt
ekki megi taka þessar umreiknuðu tölur allt of bókstaflega,
þd gefa þœr þó mfög ákveðnar bendingar um það, að meðal-
aldur kúnna og viðhald stofnsins hafi breytzt sáralítið á
þessu 20 ára timabili vegna aukinnar óhreysti kúnna og
reyndar miklu minna en ætla mætti, þegar litið er á afkasta-
aukninguna.
í þessu sambandi má ekki gleyma því, að dýralæknaþjón-