Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1920, Qupperneq 30

32
spretta jafnan vel í nýbrotnum eða rotnandi jarðvegi, sé
ha: n frjór og önnur nauðsynleg skilyrði til staðar fyrir
kartöfluræktinni; og þar sem svo til hagar, má lengi rækta
kartöflur áburðarlítið, með áraskiftum á landinu. — Slíka
staði hygg eg að megi finna á Fljótsdalshéraði, í Fljóts-
dalnum eða upp ;neð Lagarfljóti.
þriðja, og líklega veigamesta ráðið gegn áburðarskort-
inum er notkun tilbúins áburðar. Bretar nota mikið þenna
áburð ásamt öðrum til kartöfluræktar, og þeim hefir gef-
ist hann ágætlega. Þeir segiast fá betri og fult eins mikla
uppskeru, þegar borið sé á landið alt að helmingi — eftir
notagildi áburðar — af hvorri tegund (verslunaráburði og
húsdýraáburði) heldur en húsdýraáburður einvörðungu.
Einar Helgason hefur sagt mér. að samkvæmt sinni reynslu,
teldi hann 50 vagnhlöss húsdýraáburðar, á dagsláttu hverja,
hæfilegan áhurð í kartöflugarða. Og gegn helming þess
(25 hlössum) mun sanni næst að leggja — samkvæmt breskri
reynslu — 250 kg. af verslunaráburði, af eftirfarandi tegund-
i m. 50 kg. köfnunarefnis, 150 kg. fosforsýru og 50 kg.
kalíáburði. Slíkur áburður er hér á landi enn lítt reyndur
til kartöfluræktar, en með honum er líklegt að megi að
einhverju leyti bæta úr áburðarþörfinni.
Sáning og undirbúningur. Landið mágjarna plægja
að haustinu til og liggja í plógstrengunum yfir veturinn. Á
vorin byrjar jarðvinslan (plæging og herfingar) eins snemma
og tíðin leyfir, til þess að klaki og óþægilegt vatn losni
sem fyrst úr jarðveginum. Og þegar jarðvegurinn er hæfi-
lega þurr, djúpunninn og og vel mulinn, og tími er kominn
til sáningar. er landið hryggjað með hinum svonefnda kart-
öfluplóg" — sem til aðgreiningar frá algengum plóg hef-
ur tvöfalda moldvörpu — og skal 60—70 cm. vera milli
hryggja eða rása, er renna í norður og suðurátt. Þessu
næst er borið í garðinn, bæði húsdýra- og verzlunaráburð-