Frjáls verslun - 01.08.1953, Blaðsíða 17

þar. Þar komu til okkar Arababörn nokkur og sungu
sinn æfða söng: gefðu mér pening, gefðu mér pening.
Sá söngur varð að samfelldri hljómkviðu ferðina á
enda, því að fráteknum tötrunum, sem börnin klæðast
almennt, þá er betlið einna eftirtektarverðast og kvim-
leiðast fyrir ferðamenn eins og okkur, af því sem fyr-
ir ber.
Föt barna og fullorðinna, þeirra, sem verst eru bún-
ir, og þeir eru margir, ef maður þá á að kalla það
föt, eru druslur einar, skítugar, trusaðar og stagaðar,
frá því innsta til hins yzta, en á hverjum manni eru
heil óskóp af þessum druslum, og er víst, að biining-
ur þessi er oft æði þungur. Okkur virtist helzta skýr-
ingin á þessu sú, að föt þessi gangi að erfðum og verði
aldrei ónýt.
Börnin eru jöfnum höndum berfætt og fullorðnir
líka, en þó færri að því er virtist. Sumir bera strigaskó,
aðrir leðurskó, enn aðrir tuskuskó með snærum, og
má þó varla kalla neitt af þessu skó. Við tókum mynd-
ir af börnunum og héldum svo áfram ferðinni. Vegur-
inn var malbikaður og ágætur alla leiðina, sem er um
250 km. hvora leið.
Landið hækkaði jafnt og þétt. Umferð var þó nokk-
ur um veginn. Fóru þar Arabar í erindum og allskyns
flökkulýður. Þar voru menn á ferð með sauðkindur,
geitur og asna, ríðandi og rekandi. Einnig voru úlf-
aldalestir á ferðinni. Klyfjar voru á dýrunum og alls-
kyns dót i þeim. Sumir teymdu en margir riðu, og
flestir báru sinn langa krókstaf, sem við könnumst
svo vel við frá biblíumyndunum, eða þá að þeir höfðu
í hendi kvistprik, sem dangla mátti með í horaðar
skjáturnar. Reiðingar og reiðtýgi á dýrunum voru með
endemum.
1 dalnum sáum við storka marga, og sáust varla aðr-
ir fuglar, að frátöldum hröfnum. A einum stað við
veginn sat Arabi við saumavél sína og saumaði blátt
klæði. Hann var alllangt frá húsum, að bezt varð séð
og lét ekkert trufla sig við saumana. Kjólefnið náði
af saumavélarboröinu og niður á vegkantinn. Allstað-
ar undir brekkurótum voru þrær, sem sýnilega voru
til þess gerðar að safna saman vatni, er síaðist undan
brattanum. Með ánni mátti sjá tjöld Bedúína, þau voru
mórauð og til að sjá einhver hin aumustu híbýli, er
við höfðum litið. Giskuðum við á, að bvergi væri loft-
hæð í þeím meiri en 1—
Nú varð landið víðara yfirlits, og plægðu menn
akra sumstaðar, en aðrir gætlu búpeningsins. Allstaðar
voru menn með skepnunum að halda þeim á haga og
verja þfcim akrana, því girðingar voru engar. Víða var
plægt með uxum og jafnvel ösnum, og á einum stað
plægði bóndi smáakur og beytti tveimur hálfvöxnum
íslenzki ferðainainiahópurinn lejfsur af stað út á sanilauðnina.
tjlfaldasveinn fylgir hverjum riddara.
kálfum fyrir. Algengt var aö sjá fullorðna uxa draga
plóginn og voru stundum 4 saman, og lá þá trésláin
yfir herðakambinn. Á einstökum stað var plægt ineð
traktor, en víða með tréplóg.
Bíistjórinn virtist öruggur og þeytti horn bílflaut-
unnar óspart. Voru þær tvær. Onnur einskonar lúður,
sem hann þeytti með fóthreyfingu, hvenær sem hann
sá eitlhvað kvikt framundan og eins, ef beygja varð á
veginum. Hávaði þessa lúðurs yfirgnæfði allt annað,
meðan hann var þeyttur, og hélzt stundum upp undir
mínútu í senn. Hin flautan var rétt eins og vanaleg
bílflauta og freistaði bílstjórans mjög sjaldan. Við
vöndumst þessu „orkestri" aldrei almennilega.
Meðfrarn veginum uxu kaktusar af ýmsum gerðum.
Þeir voru æði stórskornir og hevrðist engin frú tala
um að fá afleggjara af þeim.
Við ókum nú um hásléttuna, líklega um 1200 m. yf-
ir sjó, og mátti þá líta fjöll með snævi þöktum tind-
um. Þau voru alls ekki ólík fjöllum á íslandi, og munu
vera á 4. þúsund metra yfir sjávarmáli.
Við mættum fjárbíl og var féð þar flutt í tveim
hæðum á pallinum og má vera, að Sigfúsi bónda
Halldórssyni, frá Ytra-Hóli í Kaupangssveil, sem
með var í ferðinni, hafi sýnzt það athugandi til eftir-
breytni. Keyrt var um hæðir og flatlendi. Landið var
að kalla allt sáð upp á efstu bungur og einstök olívu-
tré stóðu á víð og dreif. Þar sem við fórum liæst voru
FRJÁLS VERZLUN
73