Frjáls verslun - 01.07.1975, Blaðsíða 80

Ilm Heima 05 geima
á vettvang var iunga parið að
hagræða fötum sínum og
sveinninn sagði hátt og snjallt:
— Þarna sérðu clskan. Hikst-
inn er horfinn.
— Þá kemurðu og borðar
með okkur kvöldverð kl. sjö
í kvöld, kæri vinur.
— Já, þakka þér fyrir. En
kemur það ekki konunni þinni
á óvart?
— Alls ekki. Við rifumst út.
af þessu í klukkutíma í morg-
un.
— Hvað meinarðu með að ég líti niður á þig á morgun? Ég lít
svo sem ekkert upp til 'þín núna.
Skrifstofustúlkan hafði
skyndilega fengið botnlanga-
kast og daginn eftir uppskurð-
inn kom starfssystir hennar af
skrifstofunni í heimsókn.
— Hvernig gengur á skrif-
stofunni? spurði sjúklingurinn.
— Hafðu ekki áhyggjur,
svaraði gesturinn. — Við skipt-
um verkefnunum þínum á milli
okkar. Kata Iagar kaffið, Stína
sér um prjónaskapinn, ég fæst
við krossgáturnar og Magga
sefur hjá forstjóranum.
— ® —
— Er ég sá fyrsti? spurði
brúðguminn um leið og hann
skiæiddist undir sængina.
— En sú spurning, hrópaði
brúðurin upp yfir sig og fliss-
aði. — Maður veit ekki einu
sinni hvaða aðferðum verður
beitt.
Ungu elskendurnir létu vel
hvort að öðru í almennings-
garðinum og svo ástríðuþrung-
in voru vinarhótin, að einhver
góð, gömul kona taldi öllu vel-
sæmi misboðið og kallaði á lög-
regluna.
Þegar Iögregluþjónninn kom
— Hæ og hó. Sirkusinn er
kominn í bæinn.
í launaumslaginu hans var
lítill miði og á honum stóð:
„Launin eriu trúnaðarmál milli
yðar og fyrirtækisins. Vér
treystum því, að þér ræðið þau
ekki við aðra.“
A kvittunina skrifaði hann:
„Engin hætta hérna megin. Ég
skammast mín jafnmikið cg
fyrirtækið.“
I matstofunni:
— Jæja. Á sunnudaginn höld-
um við hjónin upp á blikkbrúð-
kaupið okkar.
— Hvaða della er nú það?
— í tilefni af því, að við
höfum etið niðursuðuvörur í
fimm ár.
Prestur lagði leið sína um
bryggjurnar niðri við höfn og
80
FV 7 1975