Alþýðublaðið - 30.09.1969, Blaðsíða 8

8 Alþýðubl'aðið 30. septerriber 1969
Sigurvegarar
og ósigrað fólk
Jón Þórisson, leikijaldamáiar i, í viðlali v
ff
Tek ekki m
a gagnrýneni
□ Jón Þórisson heitir ungur leiktjaldainálari, sem hef
Reykjavíkur undanfarin 4 ár. Hann hefur unnið nokkr;
ir, og nú síðast í íðnó revíu ini, fyrsta verkefni LeÉkfé
Alþýðublaðið náði tali af Jóni og lagði fyrir hann n<
starfið. . • !
□ Maja Plísetskaja, þjóðlista-
kona og Lenínverðlaunahaíi,
átti sæti í dómnefnd fyrstu al-
þjóðlegu listdanskeppninnar
sem haldin var í Moskvu. Seg-
ir hún að beiðni fréttaritara
APN frá sigurvegurum þess-
arar keppni í eftirfarandi grein.
Lokið er erfiðri og fagurri
keppni listdansara í Moskvu,
sem færði bæði þátttakendum
og áhorfendum margvíslega
gleði. Ég hef alltaf haldið því
fram, að áhorfendur í Moskvu
séu þeir beztu í heimi og óg
sannfærðist fyllilega meðan á
keppni stóð um að þetta er
rétt. Ef áhorfendur klöppuðu
þýddi það, að sannir meist.arar
voru að dansa fyrir þá, og
ákvarðanir dómnefndar kornu
jafnan heim og saman við mat
áhorfenda. Harðar deilur rísa
jafnan að keppni lokinni um
mat dómnefndar, en mér virð-
ist að listdanskeppnin í Moskvu
sé ein af fáum þeim undantekn
ingum þegar ákvörðun dóm-
nefndar kemur næstum því
alveg heim við tilfinningar á-
horfenda, sérfræðinga og þátt-
takenda sjálfra. Það er mér
mikið ánægjuefni að verðlaun
hlutu þeir, sem bezt höfðu til
þeirra unnið og að mat mitt féll
Maja Plisetskaja.
saman við skoðun annarra
meðlima dómnefndar.
Fyrstu verðlaun í parkeppni
hlutu eindansarar Stóra leik-
hússins, þau Nína Sorokína og
Júrí Vladímírof. Þetta unga
listafólk er eftirlæti áhorfenda
í Moskvu, sem hafa lengi þekkt
þau og metið mikils. Þeim hef-
ur jafnan verið tekið ljómandi
vel á sviði Stóra leikhússins,
sem og á sviði margra annarra
leikhúsa heimsins. Þeim var og
klappað hraustlega lof í lófa í
kenpninni í Moskvu, einkum
Júrí Vladímírof, sem fór í bók-
staflegum skilningi fram úr sín-
um bezta árangri.
En sú staðreynd að jafninni-
lega var klappað fyrir franska
parinu Francesca Zumbo og
Patrice Bart segir sína sögu af
því, að áíhorfendur eru ekki
haldnir hlutdrægni — þeir
kunna að meta sanna list og
skilja hana djúpum og fínleg-
um skilninsi. Þessir sannarlega
á^ætu frönsku dansarar hrós-
uðu sönnum og sleðilegum
sisri. Þau sýndu nokkur atriði
en mest fannst mönnum til um
h'ð klassíska pas-des-deux úr
Bvanavatninu og tvídans úr
ballet við bióðlega tónlist ind-
verska. „Bakti“, sem einn af
ásætustu balletmeisturum
heims. Maurice Bejart, hefur
sett á svið.
Gullverðlaunum fyrir para-
dans var skipt á milli paranna
frá Stóra leikhúsinu og Grand
Opera og ég tel það réttlátt,
vegna þess að ekki var hægt
að móðga neinn af þessum
ágætu listamönnum. Þau börð-
ust fyrir sigri og sýndu frábæra
kunnáttu og voru hvert öðru
verðugri keppinautar.
Míkhaíl Barisjníkof, dansari
frá Leníngrad, hlaut gullverð-
laun eindansara. Hann var rá
eini sem allt frá fyrstu umferð
til hinnar síðustu var í sér-
flokki. Hann dansaði frábær-
lega vel öll sína atriði, hlaut
bæði hæstu einkunn og varð
ýkjalaust hvers mans hugljúfi.
Tadsjíska dansmærin Malíka
— Hvernig hófst ferill þinn,
Jón?
— Það var nú dálítið undar-
legt, skal ég segja þér. Ég get
kennt systur minni um þetta,
því hún sótti um starfið fyrir
mig að mér óspurðum. Ég var
að vinna úti á landi og kom I
bæinn eina helgina. Þá hafði
hún farið að tala við menn-
ina út af auglýsingu í einu
dagblaðanna. Ég var ekki á-
kveðinn í, hvað ég ætlaði að
gera þennan vetur, var helzt
Sabírova hlaut gullverðlaun
eindansara. Ég hafði áður þekkt
hana sem ágæta dansmær af
klassískum, akademískum
skóla, og í þetta skipti staðfesti
hún þann orðstír sem af hen.ni
fer, sýndi í öllum ati-iðum sín-
um tækni, innblástur og hug-
rekki. . ,
Það er ekki af tilviljun að
að hugsa um Handíða- og
myndlistarskólann, en svo kom
þetta allt bara einhvern veg-
inn af sjálfu sér, og nú er kom-
ið á fimmta ár, sem ég hef
unnið hér í Iðnó undir leiðsögn
lærimeistarans, Steinþórs Sig-
urðssonar. Auk þess hef ég ver-
ið sviðsmaður á sýningum, því
það er erfitt að fá menn í þessa
vinnu, hún er illa borguð eins
og annáð í leikhúsi, og dag-
launatekjur leiktjaldamálara
hrökkva skammt, svo ég vinn
ég minntist á hugrekki. Ekki
vita allir, að þrjú þeirra sem
hlutu gullverðlaun á keppn-
inni í Moskvu gengu ekki heil
til sviðs — þau Malíka Sabí-
rova, Míkhaíl Barisjníkof og
Patrica Bart. Sabírova var með
háan hita en Bart og Barisjní-
kof höfðu slasazt. En sönn lista-
mennska setti þau ofar sársauka