Alþýðublaðið - 25.11.1969, Side 8

8 AJþýðublaðiö 25. nóvember 1969
Frá vinstri, Jóhíina Kristjónsdóttir, Guðrún Birna Hannesdóttir, Gunnar Þorsteinsscn, Jótíís Jósteinstíóttir, Adda Bára Sigfúsdóttir og Margrét
Margeirsdóttir.
ff
etta á ekk
vera neitt
Ikyrju
g
ii
Nýtt félag — hið fyrsta sinn
ar tegundar hér á landi, mun
brátt hefja baráttu sína til
bættrar aðstöðu félagskvenna
og manna. Félag þetta befur
ekki hlotið nafn, en var á blaða
mahnafundi á fimmtudag
kynnt sem hagsmunafélag ein-
stæðra mæðra og feðra.
Fundurinn var haldinn á
Reynimel 47, og var þar mætt
undirbúningsnefnd félagsins
auk gesta og blaðamanna. Und-
irbúningsnefnd skipa: Jódís
Jónsdóttir, Guðrún Birna Hann
esdóttir, Jóhanna Kristjóns-
dóttir og Vigdís Ferdinands-
dóttir. Þá voru og mættar
Bára Sigfúsdóttir, veðurfræð-
ingur, og Margrét Margeirs-
dóttir félagsráðgj afi, sem verða
félaginu til halds og trausts
í hinum ýmsu baráttumálum
þess.
Gunnar Þorsteinsson, arki-
tekt, var hins vegar mættur
sem fulltrúi karlmannanna.
Jódís og Jóbanna skýrðu frá
aðalbaráttumálum félagsins nú;
— Þau eru fyrst og fremst
að meðlag verði hækkað þann
ig að það verði raunverulega
helmingur af framfærslukostn
aði barnsins. í öðru lagi að með
iag greiðist með barni til 18
ára aidurs í stað 16 ára eins
og nú er. í þriðja'lagi að ein-
stæðar mæður mað börn njóti
sömu rétt.inda og gift kona
hvað sköttum viðvíkur. -
— Við verðum að leggia ríka
áherzlu á, segir Adda Bára, að
bætt, verði uppeldisaðstaða
barna, sem ekki nióta þess að
vera samvistum við'báða for-
eldra. Að hverju barni standa
tveir aðiiar og þsir eiga sann-
arUea að v?ra jafnábyrgir fyr
ir afkvæmi sínu. Það er ekkert
rétflæti í bví að vinna konunn
ar á heimili sé einskis metin.
Fráskilin kena eða ógift móð-
ir v^rður að lsita út fyrir veggi
he:’y-'.'-ins til að sjá fyrir sér
og börnunum. Meðlagið dregur
skammt eins og allir vita. Hún
vinnur því tvöfnldan vinnudag.
því eftir er að sjá um heimi.lið
er heim kartiur. Kostnaður
barn'-'ns er margfalt meiri á
mánuði én þrjú busund krón-
ur, sé' miðað við nð móðirin
gr'-iði heimmg únnhæðar á
móti föðúr í meðlagi.
— Éiarnií þarfnast nú meira
en matar og fatnaðar, skýtur
Guðrún Birna inn í.
— Jú, það er rétt og ekki
hvað veigaminnst, segir Mar-
grét. Hvernig er það með um-
önnunina og ábyrgðina, er hún
ekki einhvers virði?
— Það þyrfti helzt byltingu
til að koma þessum málum í
lag, segir Jóhanna, en þetta
eru viðkvæm mál.
— Já, segir Adda Bára, _en
það er eins og ábyrgðinni sé
alveg velt af föðurnum, þeir
hljóta að eiga eitthvað eftir af
sínu karlmannlega stolti, að
vera ekki alveg sinnulausir um
afkvæmi sín. Það er ekki nóg
að greiða þessar 1500 krónur
um hver mánaðamót og búið
og basta.
— Menn hafa kannski ekki
lagt sig í líma við að finna
lausn á þessum vandamálum.
— Það verður nóg af bar-
áttumálum, segir Jóhanna og
hlær, en við megum nú ekki
reisa okkur hurðarás um öxl.
— Hvernig er það með rétt
móður, Margrét, spyr einhver.
Hann er ótakmarkaður er það
ekki?
— Jú í flestum tilfellum hef
ur móðirin óskoruð yfirráð yfir
bai’ni sínu. Eg mundi nú segja
að það þyrfti að breyta ein-
hverju þar. Það er alveg frá-
leitt að hægt sé að banna föð-
ur að hafa afskipti af barni
sínu, svo framarlega sem hann
er allur af vilj a gerður1 til að
fá að fylgjast með því. Það eru
ekki svo fáir feður sem koma
að máli við mig, til að fá leið-
beiningar um hvernig þeir eigi
að haga málum sínum til að fá
að eiga eitthvert samneyti við
börn sín. En ef móðirin segir
nei, þá gildir það nei og ekk-
ert g’tur breytt því. Þetta' er
algjörlega rangur hugsunar-
háttur. Barn þarf að eiga bæði
föður og móður, að mir.nsta
✓ /
!“| S.l. laugardag opnaði
Magnú's Á. Árnaéon sýningu
á 31 málverlki og einni högg-
mynd í Unulhú'Si og er sýn
ing n sölusýning. Sýningjn
ver.ður opin xpilli :kl. 2—19,-
dEg;l2ga.tjl:3'0 ncy. Olíuimál-
verkln er*u í'lsst máiluð á mas .
onit mið spaða og 26 þairra
eru frá Veiðivctnum og öll .
máluð á þe?su ári. Magnús
hefur sýnt: á 11 stöðucm á ís- '
kosti-vita að það á föður sem
hugsar til þess og má gleðja
það .Nú, sumir feður hugsa
líka ekkert um það, og finnst
jafnvel óþarfi að greiða þessa
meðlagsupphæð. Það er nátt-
úrlega jafn óheilbrigt.
— Adda Bára, hvað segir þú
um hjálp fyrir konur, sem ekki
komast með börn sín á barna-
heimiii. Væri ekki ráð að koma
þannig húsmæðrahj álp á fót og
borgin greiddi þá kostnaðinn
að einhverju eða öllu leyti?
— Ég er alveg meðmælt því
að konur, sem eiga t. d. 3—4
börn og þurfa að auka fjárráð
sin, en hafa ekki aðstöðu til
að koma börnum í gæzlu, þurfi
að fá húshjálp. Það er líka
nauðsvnlegt fyrir allar konur
m^ð börn, eða fér finnst það,
■— að komast a. m. k. ein-
hvern hiuta dagsins út að
vinna. Það eru engar 'manneskj
ur jafn einangraðar og barna-
konurnar. þær verða bókstaf-
Þga að fá einhverja afþreyingu
ng annað um að hugsa en bara
að starfa innan fjögurra veggja
með börnin sífellt á hælunum.
— Margrét, livað segir þú
um þetta?
— Atvinnuspursmálið hér á
landi er nú svo sorglega erfitt
rúna. Og það er líka ekkert
sem hefur verið gert til þess
að konur gætu komizt út frá
heimilinu, þó þær gjarnan
vildu, eins og til dæmis í Dan-
mörku .ba.r er búið að koma
á fót slíkri aðstöðu að konur
geta fengið vinnu kannski einn
dag vikunnar. tvo daga vikunn
ar. hálfan daginn o. s. frv. Þ?.tta
mætti p.iarna komast á hér.
— Við revnum að koma
bes'-u á laggirnar, segja hinar
rg bro=a.
— Haldið þið ekki, að það
væri bægilegt að eiga heima í
fjölbvlhhúsi, þar sem væri eitt
sam°iain]egt eldhús og væri
bara hægt að sækja matinn til-
búir.n og borða hann í íbúðinni
sinni. Losna við að e'da í h'thi
pottunum sínum, matarlykt og
ailt það.
—-Nei, hættið bið nú, segir
Jóhanna, ekki g^ti é« bu^-cð
mér ?ð ircra án rnttanna minna
— þeir eru hluti af mér . .
— Hv°rn:g er b?.ð, finnst
vVVur nokkurt ré‘tlæt’ í hi;í að
ct’MVur corn eipr.nct ó'kilgetin
börn og hafa ekki vinnu eða
landi utan Rsyk.iavilk'Ur og 7
erlendis. Affspurður um gerð
hcggimynda, kvaðst Magnús
hafa gart milklu m nna af
þsim en hann hefði átt að
gera, ,en hann er fcúinn jið
í ■nna nýyrSí um skúlptúr,
sem pái alvejg meiningu þess ,
orfh: .formciTni'ði, og sá .mað- :
ur. sT.m, iflkar .slfkar smíðar
formsmiffur.