Helgarpósturinn - 16.01.1995, Blaðsíða 15

MÁNUDAGUR 16. JANÚAR 1995
MORGUNPÓSTURINN SKOÐUN
15
Menn
Halldór Ásgrímsson,
formaður Framsóknar og þingmaður Austurlands
Ekki sá sem
hann þykist vera
Eitt hundrað þúsund krónur
sinnum tólf eru ein milljón og tvö
hundruð þúsund. Ein milljón og
tvö hundruð þúsund sinnum fjórir
eru fjórar milljónir og áttahundruð
þúsund. Það er dágóður peningur.
Einhvern veginn á þessa lund
hlýtur Halldór Ásgrímsson að hafa
hugsað þegar hann lagði saman
hvað hann myndi græða á því að
hafa lögheimili sitt á Höfn í Horna-
firði í stað þess að skrá sig til heim-
ilis þar sem hann sannarlega býr,
uppi í Seljahverfi. Þrátt fýrir að
Seljahverfið sé ágætt í sjálfu sér get-
ur það ekki réttlætt það að rétt tæp-
um fimm milljónum sé hent út um
gluggann. Nei, þá er betra að
sveigja sannleikann aðeins til, skrá
lögheimilið heima hjá Ingólfi bróð-
ur og hirða þessar tæpu finnn millj-
ónir á kjörtímabilinu. Og ef maður
hangir inni á þingi — segjum í
fimm kjörtímabil — þá gera þetta
alls um 24 milljónir. Fyrir þann
pening er hægt að kaupa tvö hús til
viðbótar í Seljahverfinu.
Halldór er ekki eini þingmaður-
inn sem hefur komist að þessari
niðurstöðu. Steingrímur J. Sigfús-
son er með lögheimili í skrifborðs-
skúffu heima hjá pabba og
mömmu og Páll Pétursson býr ekki
á pappírunum með Sigrúnu Magn-
úsdóttur, vegna þess að það borgar
sig ekki, heldur er hann skráður til
heimilis í sumarbústað í landi sona
sinna að Höllustöðum. En ein-
hvern veginn er hægt að trúa hverju
sem er upp á þá Pál og Steingrím.
En ekki upp á Halldór.
Hingað til hefur Halldór virst svo
traustur. Það er eitthvað við vaxtar-
lagið sem gefur til kynna mikla
stöðuorku, staðfestu. Og andlitið
gæti hæglega verið úr grágrýti. Það
er helst að hann sýni mannlegan
breyskleika þegar hann svitnar á
efri vörinni í beinni útsendingu, en
það er þekkt veikleikamerki stjórn-
málamanna og stóð lengi vel í vegi
fýrir því að Jóhann Hafstein ynni
sér varanlegan sess í þjóðarhjart-
anu. En fyrir utan svitann á efri
vörinni hefur Halldór hingað til
verið gallalaus. Hann er gangandi
táknmynd um hinn trausta lands-
föður sem ekkert bítur á, stendur
við orð sín og er heill í gjörðum
sínum.
En nú grefur efinn um sig í heil-
anum á manni. Er Halldór svo
gagnheill? Er hann svo traustur?
Getur verið að manni hafi fundist
hann svo heill og staðfastur af því
maður sá hann alltaf við hliðina á
vindhananum og spillingarpjakk-
inum honum Steingrími? Var mað-
ur alltaf ósjálfrátt að bera þá sam-
an?
Þegar Steingrímur var í laxi með
þeim mönnum sem hann átti að
vera í hörðum samningaviðræðum
við, hugsaði maður; ekki er hann
Halldór nú í laxi. Og þegar Stein-
grímur teygði og sveigði sjóði og
banka til að hjálpa vinum sínum í
Sambandinu og öðrum framsókn-
armönnum hugsaði maður; þetta
gerir nú ekki hann Halldór.
„Svona getur samanburðurinn blekkt mann. Halldór var góður afþví
að Steingrímur var slœmur. Og nú, þegar Steingrímur er týndur og
tröllunum á Kalkofnsveginum gefinn, þá byrjar maður að efast um
Halldór. Hvað gerir maður, sem veigrar sér ekki við aðfalsa lögheimili
sitt til að auka tekjur sínar um nœstumfimm milljónir á kjörtímabil-
inu, þegar hann kemst í digrari sjóði en launapakkann niður á þingi?
Efhonumfinnst í lagi að segjast búa þar sem hann býr alls ekki, er
hann þá nokkurn tímann sá sem hann segist vera?(<
Svona getur samanburðurinn
blekkt mann. Halldór var góður af
því að Steingrímur var slæmur. Og
nú, þegar Steingrímur er týndur og
tröllunum á Kalkofnsveginum gef-
inn, þá byrjar maður að efast um
Halldór. Hvað gerir maður, sem
veigrar sér ekki við að falsa lög-
heimili sitt til að auka tekjur sínar
um næstum fimm milljónir á kjör-
tímabilinu, þegar hann kemst í
digrari sjóði en launapakkann nið-
ur á þingi? Ef honum finnst í lagi að
segjast búa þar sem hann býr alls
ekki, er hann þá nokkurn tímann sá
sem hann segist vera?
Eitt er ljóst: Sá Halldór Ásgríms-
son, Hvammabraut 6, 780 Höfn,
sem kosinn var á þing er í raun veru
ekki til. Hann er raunverulega til-
búningur til að hækka laun Hall-
dórs Ásgrímssonar, Brekkuseli 22,
109 Reykjavík.
-ÁS
Fiölmiðlar
Finnst
©áflLfaarooí] að
auglýsa starf
forstöðumanns
■ Haraldur Jónsson,
myndlistarmaður:
„Já. Þetta er eina staðan
þar sem ekki gildir ævi-
ráðning í borgarbatter-
íinu og við vitum hvernig
það fór í fyrra þegar
Bera Nordal var endurráðin sem for-
stöðumaður Listasafns Islands án
þess að staðan væri auglýst. Það hef-
ur með almennt siðferði að gera að
auglýsa stöður sem þessar. “
Steingrímur Eyfjörð, listamað-
ur: „Ég veit það ekki. Var ekki menn-
ingarmálanefndin búin að samþykkja
að hann yrði áfram, þannig að þetta er
kannski óþarflega drastískt og hálf-
gerður skrípaleikur?"
Hannes Hólmsteinn
Gissurarson: „Já, frá
hennar sjónarmiði séð,
þvi hún verður auðvitað
að rýma fyrir þeim sem
hún vill úthluta bitling-
um, sposlum, fríðindum og stöðum
eins og hún gerði þegar hún réði Stef-
án Jón Hafstein sem stjórnsýsluráð-
gjafa sinn. “
Hannes Sigurðsson, listfræð-
ingur: „Alveg hreint og erprinsippat-
riði að mínu mati, án þess að þetta
snúist um forstöðumanninn sem slik-
an. Það þarfað endurskoða valdsvið
og valdatima iþessu batteríi þannig
að öðrum sé gefinn kosturáað kom-
ast að. Þetta er eins og Bandaríkja-
menn kalla „Catch 22", þú færð ekki
vinnu nema að þú hafir reynslu en þú
færð ekki reynslu nema þú fáir vinnu.
Ég trúi á einveldi íþessum málum og
að Kjarvalsstaðir séu algerlega lausir
frá menningarmálanefnd jafnframt þvi
sem að hámarkstimi sé settur á ráðn-
ingartima þannig að hann fari út eftir
átta ár en geti komið aftur inn í dæm-
ið.“
HBaltasar Samper,
myndlistarmaður:
„Erekki kominn timi á
það eins og starf Þjóð-
ieikhússtjóra og fleiri
stöður? Það finnst mér
sjálfsagt og menningar-
stofnanir þurfa að breyta til eins og
hægt er. Gott að hleypa fleirum að. “
ísfirskir og skagprskir klámhundar
„Þessi tvö dœmi eru ekki
einangruð eða einstök.
Sambœrileg dœmi eru
mýmörg og bera vitni
þess að við lifum á ákaf-
lega teprulegum tímum
— ný-viktorískum tím-
um. Yfir samfélaginu
hangir einhver tepurð
(sem er nýyrði og notist
og beygist á svipaðan
hátt og depurð).(<
Einhvern tímann þegar ég lá
uppi í rúmi í síðustu viku og var að
sofna þá mundi ég allt í einu eftir
frétt sem ég hafði lesið, að mig
minnir í DV. Hún var unr mann á
ísafirði sem rak myndbandaleigu.
Maður hafði lent í því að löggan
réðst inn á leiguna hans og hirti
þaðan einar 130 vídeóspólur og
gerði upptækar. Hann var síðan
dæmdur til fangelsisvistar vegna
þess að á spólunum voru erótískar
senur, jafnvel það sem kallað er
klám. t fréttinni kom fram að þetta
var í annað sinn sem maðurinn
verður fyrir þessum ósköpum. Fyr-
ir fáeinum misserum höfðu verið
teknar af honum eitthvað á þriðja
hundrað myndir.
Þrátt fyrir að ég reyni að vera
temmilega löghlýðinn borgari þá
skil ég ekki alveg hvað er á seyði á
Isafirði. Af hverju má maðurinn
ekki eiga þessar spólur sínar og
jafnvel leigja þeim sem vilja sjá
þær? í fréttinni var ekkert sagt um
að hann hefði verið að ota þessum
myndum að þeim sem ekki vildu
sjá þær eða sem þær gætu skaðað
vegna aldurs eða annars. Af frá-
sögninni að dæma gerði maðurinn
ekki annað af sér en að eiga ein-
hverjar dónamyndir og leigja þær.
Og af fjölda þeirra að dæma — 130
myndir — þá virðist vera töluverð
eftirspurn á tsafirði eftir að fá að
horfa á svona myndir. Og ég skil
ekki hvað hið opinbera — líklega í
umboði míns og annarra borgara
— er yfirleitt að skipta sér af þess-
um viðskiptum.
Daginn eftir las ég síðan bréf í
Mogganum frá konu sem átti varla
orð til að lýsa ógeði sínu á einhverj-
um vísum sem skagfirskir bændur
hentu á milli sín í þætti á Stöð 2.
Konan sagði vísurnar argasta klám.
Ég sá ekki þennan þátt og missti því
að vísunum. Samt sem áður er ég
handviss um að þær hafa ekki verið
mjög svæsnar. Ég trúi því ekki upp
á skagfirska bændur að þeir yrki
um misnotkun á börnum, dýra-
klám eða nauðganir. Ég er næstum
tilbúinn að hengja mig upp á að
þessar vísur voru mest um mein-
lausar fýsnir og siðprúð mök.
Þessi tvö dæmi eru ekki einangr-
uð eða einstök. Sambærileg dæmi
eru mýmörg og bera vitni þess að
við lifum á ákaflega teprulegum
tímum — ný-viktorískum tímum.
Yfir samfélaginu hangir einhver
tepurð (sem er nýyrði og notist og
beygist á svipaðan hátt og depurð).
Fyrr á öldum reyndi kirkjan að
húðstrýkja fólk og hálshöggva til
þess sem það taldi siðlegs kynlífs.
Kynlíf fyrir og utan hjónaband
kostaði refsingar og kynlíf innan
hjónabands mátti hvorki vera mik-
ið né fara hátt. I dag sé ég ekki bet-
ur en kvennahreyfingin hafi tekið
að sér þetta hlutverk. Hún heldur
áfram þar sem kirkjan gafst upp við
að fordæma alla kynlífsdýrkun —
sem fyrir trúboða endar með því að
verða nánast öll kynlífsumfjöllun
utan þá sem dregur fram hinar
synd- og skaðlegu hliðar.
Fyrir fáum árum fór hópur
kvenna á erótíska myndlistarsýn-
ingu og flokkaði verkin þar í þókn-
anlega erótík og skammarlegt klám.
Stuttu síðar stóðu þær fyrir klám-
myndasýningu á Hótel Sögu —
einskonar Klám ‘92 — og kröfðu
lögguna, saksóknara og fleiri um
aðgerðir til að stöðva menn, eins og
þann á ísafirði sem nú hefur fengið
að finna til tevatnsins.
Ég veit ekki. Einhvern veginn
finnst mér ekki hægt að banna
manni að fjalla um kynlíf á þann
hátt sem hann helst kýs, ekki frekar
en ég vil banna manni að fjalla um
bókmenntir, fiskveiðar eða trúmál
á þann hátt sem hann telur bestan.
Ef einhver maður vill leggja til
óhefta sókn í fiskistofnana þá má
hann það. Ég þarf hins vegar ekkert
að vera sammála honum né banna
honum það. Ef maður vill yrkja
vond ljóð þá má hann það. Égfþarf
ekkert að lesa þau né banna þau. Ef
maður vill halda því fram að skratt-
inn sé betri en guð þá má hann það.
Ég þarf ekki að trúa honum né
banna honum það. Ef maður vill
kveða klámvísur þá má hann það.
Ég þarf ekki að hlusta frekar en ég
vil og ekki banna honum það.
Gunnar Smári Egilsson
Hefur
sig iffa í starfi □
Haraldur Jónsson: „Nei, hann hef-
ur staðið sig mjög vel og rifið þetta
upp á faglegt plan. “
Steingrímur Eyfjörð:
„Nei, hann hefurstaðið
sig ágætlega miðað við
aðstæður. “
Hannes Hólmsteinn
Gissurarson: „Frá sjónarmiði Ingi-
bjargar Sólrúnar skiptir það ekki máli
því að að baki hennar biður hópur
soltinna úlfa eftir bitlingum og stöð-
um.“
Hannes Sigurðsson: „Gunnarhef-
ur verið fítónsinnspýting í ístenskt
myndlistarlif og algjör driffjöður — það
er ekki spurning. En þess ber að geta
að það varalgjör óstjórn sem rikti áður
en hann kom til skjalanna og það var
ekkert til sem heitir „fagleg“ umsjón
með sýningarhaldi. Annar handleggur
er hvort Gunnar Kvaran hafi verið of
einsýnn, sem er ilagi ef menn sitja
ekki of lengi við völd. Hætt er við mó-
nótón ef forstöðumaður situr of lengi,
sem hægt er að koma i veg fyrir ef
það er skipt um öðru hvoru. “
Baltasar Samper: „Ég hef verið
mikið erlendis og hefekki haft tæki-
færí til að fylgjast nægjanlega með
störfum hans til að geta metið það. “