Helgarpósturinn - 03.08.1995, Blaðsíða 8

Síðastliðinn
mánudag sló
DV því upp á
forsíðu að pilturinn
sem varð fyrrverandi
sambýlismanni móð-
ur sinnar að bana
með því að aka á
hann, væri grunaður
um hrottafengna lík-
amsárás á skemmti-
staðnum A. Hansen í
Hafnarfirði. í frétt-
inni kom fram að
lögreglunni í Hafnar-
firði væri kunnugt
um árásina og ætti
von á því að lögð
yrði fram kæra á
hendur piltinum.
Daginn eftir dró DV
svo fréttina til baka
og sagði að rangur
maður hefði verið
hafður fyrir sök.
Þetta er nokkuð at-
hyglisvert mál því
frétt DV var svo til
orðrétt samhljóða
ábendingu sem
PÓSTURINN fékk
síðastliðinn fimmtu-
dag. Þegar blaða-
maður PÓSTSINS
kannaði ábending-
una, meðal annars
með því að tala við
starfsfólk og eiganda
A. Hansen, kom á
daginn að hún var
alröng. í ljós kom að
pilturinn hafði verið
á staðnum en ekki
komið nálægt átök-
unum heldur annar
maður sem starfs-
fólkið þekkti með
nafni. Á mánudag
þegar frétt DV birt-
ist, hringdi blaða-
maður PÓSTSINS
aftur í eiganda A.
Hansen til þess að
athuga hvort um
misskilning hefði
verið að ræða þegar
rætt var við hann um
þátt piltsins í átök-
unum. Veitingamað-
urinn sagði að eng-
inn misskilningur
væri á ferðinni og
sagðist undrandi á
því að enginn frá DV
hefði haft samband
við A. Hansen til
þess að kanna sann-
leiksgildi fréttarinn-
ar...
FllvllvITuDAGu R377iiGUST'1'995
Sviksamleg framkoma miöaldra manns vegna tryggingabóta sem ein-
stæð móöir hlaut er aö fá á sig hina einkennilegustu mynd og á mað-
urinn, eftir þriggja ára einkastríð, yfir höföi sér lögregluákæru vegna
málsins náist ekki samkomulag innan tíðar
tók orð
trúan
ogöll
Ekkja og einstæð móðir í Hafn-
arfirði stendur nú frammi fyrir
gjaldþroti, vanskilalista og stór-
felldum fjárkröfum á hendur sér
vegna djarfra viðskiptahátta mið-
aldra manns, sem er í dag yfirlýst-
ur gjaldþrota vegna viðskipta-
hátta sinna. Árangurslaust fjár-
nám lögfræðinga í þrotabú
mannsins hefur engu skilað og sit-
ur konan nú eftir með sárt ennið
eftir viðskipti við hann. Maðurinn
kom konunni, Ingibjörgu Sveins-
dóttur, til aðstoðar eftir hörmu-
legt bílslys sem færði konunni
ekki einungis 100 prósenta örorku
um tíma heldur gerði henni ókleift
að stunda hvers lags vinnu um
langt skeið eftir slysið.
MÖLBRAUT, HIUÉSKEL
OG HLAUT OLÆKIU-
AIUDI MIGREIUI
Það var í apríl 1993 að Ingibjörg
Sveinsdóttir lenti á bifreið sinni í
hörðum árekstri með þeim afleið-
ingum að önnur hnéskel hennar
mölbrotnaði og hlaut hún höfuð-
áverka sem ollu henni mígreni
þegar fram liðu stundir og reynd-
ist ólæknandi. Bifreiðin sem Ingi-
björg ók og gjöreyðilagðist í slys-
inu, var af tryggingafélagi dæmd í
órétti og var henni gert að bera
sjálf þungann af eigin skaða.
Vegna stöðugra vinnutíma áður
en að slysinu kom, voru Ingi-
björgu dæmdar bætur frá Trygg-
ingastofnun ríkisins um tíma sem
námu þeim launum er hún hafði
áður haft í mánaðartekjur og svo
fór að lögfræðingar úrskurðuðu
henni nokkra upphæð í skaða-
bætur vegna þeirrar örorku sem
hún hlaut. Upphæðin nam rúmri
milljón króna og var greidd út af
lögfræðingi Tryggingastofnunar
til Ingibjargar sem veitti þeim við-
töku 1. október 1993 og áttu þeir
að nýtast henni til kaupa á nýrri
bifreið í stað þeirrar sem gjöreyði-
lagðist í slysinu.
SANIUFÆROI KONUNA
UM EIGIÐ AGÆTI
Þegar hér var komið sögu hafði
kynnum Ingibjargar og mannsins
viljað til um nokkurt skeið fyrir
milligöngu vinafólks Ingibjargar
og maðurinn sýnt konunni hlýhug
og áhuga á máli hennar. Ekki varð
um villst að maðurinn var boðinn
og búinn til þess að koma Ingi-
björgu til hjálpar við fyrirkomu
tryggingabótanna en hann ræddi
fjálglega um fjárfestingafyrirtæki
og þá mánaðarvexti sem Ingibjörg
myndi hljóta af þeim viðskiptum.
Manninum tókst, með blíðmælgi
og nærgætinni framkomu sinni,
að sannfæra konuna að lokum um
ágæti sitt og fékk umboð Ingi-
bjargar til að skipta tryggingaávís-
uninni í eigin nafni. Maðurinn
móttók ávísunina þann 1. október
1993, sem hljóðaði upp á
1.090.000 krónur, eftir nokkra bið
utan við skrifstofu lögfræðings
Ingibjargar sem fór með mál
hennar fyrir Tryggingastofnun, en
veitti henni móttöku með því skil-
yrði að óútfyllt ávísun ásamt
tryggingavíxli yrðu lögð í hennar
hendur, sem maðurinn samþykkti
án nokkurra athugasemda og lét
þegar í té. Þessir pappírar áttu að
tryggja stöðu Ingibjargar og sjá til
þess að fjármuna hennar væri vel
gætt.
„MÉR ÞÓTTI FENGUR
I AÐSTOD HANS"
„Þessi maður var hreint út sagt
ótrúlegur á þeim tíma sem sam-
skiptum okkar hagaði til. Hann
var ávallt tilbúinn til aðstoðar ef
eitthvað út af bar, og þar sem ég
var rúmliggjandi meira og minna
á þessum tíma þótti mér vænn
stuðningur í honum, sem sýndi
óeigingjarna hjálpfýsi og virtist
vænn maður,“ sagði Ingibjörg í
samtali við blaðamann. „Hann sló
um sig með stórfelldu fasteigna-
tali sem hljómaði afar sannfær-
andi og sagðist eiga skemmtistað
í Reykjavík ásamt allri þeirri húsa-
lengju sem staðurinn stendur við.
Húsnæðið sagðist hann hafa fest
kaup á fyrir mörgum árum síðan,
en seinna meir kom það upp úr
kafinu að húsnæðið er í eigu
læknafélags nokkurs og er ekki
skráð á þennan mann á nokkurn
hátt. Þá keyrði hann um á stórum
og öflugum flutningabíl, sem hann
sagði vera í sinni eigu. Eftir
nokkra eftirgrennslan, þegar síga
tók á ógæfuhliðina, fann ég það út
að hvorki bifreiðin, húsnæðið, né
jafnvel skemmtistaðurinn var í
hans eigu. Mér þótti á sínum tíma
mikill fengur í aðstoð hans og
lagði trúnað á ráðleggingar
mannsins. Honum var mikið í
mun að ég ætti viðskipti við fyrir-
tækið Lýsingu hf. þar sem ég gæti
átt von á allt að 23.000 króna
vaxtaupphæðum mánaðarlega og
yrði tilvalið að greiða upp bílinn
með einungis vöxtum af stofnupp-
hæð tryggingabótanna, en halda
hinni upprunalegu fjárhæð fyrir
mig til haga.“
„ÉG HEF ALDREI
FENGIÐ VITNESKJU
UM HVERT PENING-
ARNIR FORU"
„Hvað í raun varð um þá milljón
sem maðurinn gekk út með frá
mínum lögfræðingi hef ég aldrei
fengið staðfestingu á en veit það
eitt að hann skilaði sér aldrei til
fjárfestingafyrirtækisins eins og
rætt var um. Ég festi kaup á nýrri
bifreið um sömu mundir og lutu
afborganirnar sömu upphæð og
vaxtaupphæð fjárfestingar
mannsins í mínu nafni átti að skila
sér að lokum. Um það var samið
að ég fengi í hendur nótur af öll-
um viðskiptunum, en það sjálf-
sagða loforð var svikið. Fyrst um
sinn skilaði maðurinn sér um
hver mánaðamót með umrædda
upphæð, 22.500 krónur, en aldrei
fékk ég neinar nótur frá fjárfest-
ingafélaginu líkt og maðurinn
hafði lofað."
Mánuði eftir umrædd viðskipti
fóru að renna tvær grímur á Ingi-
björgu. Hún lagði hart að mannin-
um að fá fjármunina útgreidda
svo hún gæti lokið við skuldbind-
ingar sínar, en fékk sífellt ný svör
frá manninum. „Þær sögur sem
hann spann upp jafnharðan voru
endalausar og hann sýndi mikið
hugmyndaflug í samtölum okkar.
Maðurinn var svo harðsvíraður í
samskiptum að það haggaði hon-
um ekkert. Allan þann tíma gerði
hann sér fulla grein fyrir því að ég
var ekki í stöðu til að fara út á
vinnumarkaðinn vegna veikinda
minna og var ekki borgunarmann-
eskja fyrir þessum skuldum.11
„GJALDKERINN RAK
UPP STOR AUGU YFIR
AVISUNINNI"
Tryggingaávísunin sem maður-
inn skrifaði út af ávísanareikning í
eigu Landsbankans var skrifuð út
af reikningi sem hafði verið lokað
fyrir löngu síðan. Gjaldkerar ráku
upp stór augu þegar Ingibjörg
gekk í málið í útibúinu og sögðu
konunni að þessi ávísun væri vita
ógild þar sem reikningurinn hefði
ekki verið til í langan tíma. Trygg-
ingavíxillinn, sem Ingibjörg fékk
úr höndum mannsins reyndist
verðlaus seinna meir vegna gjald-
þrots hans. Þó gekk maðurinn
ekki á bak orða sinna fyrr en ári
eftir viðskiptin og hættu mánað-
argreiðslur úr vasa hans að renna
til Ingibjargar í nóvember 1994, en
þá skall gjaldþrot hans á. Ingi-
björg var þá komin í nokkur van-
skil vegna trygginga á bifreiðinni
og smám saman tók fjárhagur
hennar að hrynja þegar greiðslur
frá manninum hættul að berast
um hver mánaðamóti inn um lúgu
hennar. 1
jgJsem
LANGUI
„HANN LAUGI
HANN VAR LANGUR
TIL OG LOFAÐI OLLU"
„í dag hef égigreitt tugi þúsunda
vegna símtala sem ég hringdi til
hans í bílasíma. Þau loforð sem
hann gaf voru orðih ein, én þegar
átti að gera bifreiðina upptæka
vegna vanskila setti ég manninum
stólinn fyrir dyrnar og gerði hon-
um ljósa grein fyrir því að pening-
ar yrðu að koma frá honum á
stundinni, því ella yrði bifreiðin
gerð upptæk." Maðurinn mætti til
lögfræðiskrifstofu sem hafði um-
sjón með yfirvofandi uppboði á
bifreiðinni með 100.000 krónur í
vasanum sem hann lagði á borðið
ásamt ávísun sem hljóðaði upp á
530.000 krónur. Lögfræðingar
féllu frá uppboði á bifreið Ingi-
bjargar, en innistæða fyrir hinni
hálfrar milljón króna ávísun barst
aldrei bankanum.
þótti gódur að af-
STYRA UPPBOÐI
Lögfræðingnum bárust ítrekað
beiðnir frá manninum sem óskaði
eftir frest á greiðslunni. Maðurinn
hætti að lokum að hafa samband
við lögfræðiskrifstofuna og var
hún send til bankans sem hafnaði
útlausn hennar. Kom í ljós að
ávísunin var skrifuð út af öðrum
reikningi sem ekki var í eigu
mannsins sjálfs heldur aldraðs
föður hans, sem enga vitneskju
hafði um málið og sat uppi með
greiðsluna. Maðurinn hélt því
fram svo mánuðum skipti að und-
irskrift hans væri góð og traust á
skuldabréf sem hann hvatti Ingi-
björgu til að taka vegna vanskil-
anna en minntist ekki orði á fjár-
munina sem hann sagði fjárfest-
ingafélagið hafa í vörslu sinni.
Skuldir Ingibjargar hrönnuðust
upp í millitíðinni og hafði hún ekk-
ert bolmagn til að standa undir cif-
borgunum af bifreið sinni, ásamt
tryggingum og bifreiðagjöldum
sem farin voru að nema svimandi
upphæðum.
„EKKI TALA ÞAU FAL-
LEGA UM HANN"
Undirskrift mannsins á pappír-
um reyndist ónýt þegar upp var
staðið og sagði hann þá bróður
sinn ætla að hlaupa undir bagga
með sér. Ingibjörg fékk þó óblíðar
móttökur frá bróðurnum þegar
hún hringdi loks til hans og innti
hann eftir undirskrift hans. „Þessi
maður fékk ekki gott orð frá ætt-
ingjum sínum og vildu sumir
hverjir sem ég hafði samband við
vegna málsins, bera hann fyrir ve-
sældóm og sögðu ekki orð að
marka yfirlýsingar hans.“
Fór svo að Ingibjörg þurfti, eftir
tveggja mánaða bið eftir aðstoð
mannsins, að leita til ábyrgðar-
manna eftir eigin leiðum og var
þar með allt farið niður í súginn
sem maðurinn hafði sjálfur orð-
lengt við Ingibjörgu.
„MÍN ORKA ER Á
ÞROTUM I DAC"
í dag eru liðin tæp þrjú ár frá út-
borgun Tryggingastofnunar á ör-
orkubótum Ingibjargar og fullnað-
argreiðslu sem afgreidd var gegn-
um lögfræðing konunnar, greiðsl-
unnar sem maðurinn tók að sér
að fjármagna. Ingibjörg hefur enn
ekki séð nema hluta þeirrar rúmu
milljónar sem henni bar og konan
er orðin langþreytt og æskir
einskis annars en að málinu taki
loks að ljúka. Þeir fjármunir sem
Ingibjörg hefur móttekið úr hendi
mannsins hafa að mestum hluta
runnið í vanskilagreiðslur og
kostnað til lögfræðinga vegna
svikinna loforða mannsins. Bif-
reiðin sem Ingibjörg festi kaup á
stendur nú frammi fyrir uppboði
og nú er svo komið að lánastofn-
anir hafa sett konuna á vanskila-
lista sem gerir henni ókleift að
greiða upp skuldir sínar með
greiðsluerfiðleikalánum. Þó hefur
engin gjaldþrotakrafa komið fram
ennþá en fari svo sem horfir mun
bifreiðin renna til lánadrottna í
dag, fimmtudag.
INGIBJÖRG HEFDI ÁTT
AD GERA SER GREIN
FYRIR AHÆTTUNNI
Þegar frásögn Ingibjargar var
borin undir manninn sagði hann
að hún væri einfaldlega ekki rétt.
„Ymislegt kom upp á sem varð
þess valdandi að ég gat ekki
staðið við greiðslur til Ingibjarg-
ar um tíma, en hún var meðvituð
um málavöxtu með öllu,“ sagði
hann.
Nú sagðir þú peningana
ávaxtaða af fjárfestingarfélag-
inu Lýsingu og greiðslur þaðan
hefðu með réttu átt að berast og
ættu enn að berast Ingibjörgu?
„Nú, það kom upp babb í bát-
inn og ég var svikinn svo þetta
gekk ekki eftir sem skyldi og það
er ekkert meira um það mál að
segja.“
Viltu þá meina að það sé Qár-
festingafélaginu að kenna að
þið fenguð ekki peningana til
baka?
„Ég hef aldrei talað um neitt
fjárfestingarfyrirtæki og kannast
ekki við þetta nafn sem þú talar
um, Lýsing. Ég tók að mér
ákveðna áhættu í máli og svo fór
sem fór. Ingibjörg hefur fengið
stóran hluta peninganna aftur og
ætti því ekkert um málið að
segja.“
Viltu þá meina að þú hafir
nýtt fjármagnið tii einhvers
konar áhættuQárfestingar sem
ekki gekk eftir ?
„Já, já, það má alveg kalla það
því nafni, ég get ekkert sagt um
hvað peningarnir fóru í, þar sem
það kemur málinu ekkert við. Ég
greiddi henni út 650.000 krónur í
einum rykk og get ekki séð að
hún ætti að kvarta yfir því.“
Rann sú upphæð ekki til
greiðslu lögfræðikostnaðar
vegna yfirvofandi lögtaks í bif-
reið Ingibjargar ?
„Jú, það er rétt.“
Nú var gefin út ávísun sem
reyndist vera úr hefti föður
þíns og hljóðaði upp á 530.000
krónur, ávísun sem ekki var
innistæða fyrir. Varst þú ábyrg-
ur fyrir því?
„Ég gerði ekkert nema skrifa út
ávísunina sem var greidd upp
stuttu eftir greiðsluna til lög-
fræðingsins. Það var allt í stak-
asta lagi og ekkert við það að at-
huga. Eg átti ekki þetta ávísana-
hefti, það er rétt en það var ekk-
ert að því.“
Nú skrifaðir þú ávísun af ávís-
anareikningi í nafni Lands-
bankans sem fyrir löngu hafði
verið lokað og var ekki hægt að
innheimta. Hver var ástæða fyr-
ir þeirri ákvörðun þinni ?
„Þeir atburðir sem gerðust
voru ekki að minni tilhögun og
hefði ekki komið babb í bátinn
hefði allt gengið að óskum. Þetta
var borðliggjandi en fór illa að
lokum. Meira hef ég ekki að segja
um þetta mál allt saman. Ég geri
upp við konuna í þessum mán-
uði eða þeim næsta. Hún fær
restina af peningunum sínum þá.
Það var allt í lagi með þessa ávís-
un sem ég skrifaði. Það var svik-
ið á mér.“ ■