Alþýðublaðið - 27.01.1976, Side 16

Útgcfandi: Alþýðuflokkurinn.
Rekstur: Reykjaprent h.f.
Tæknil. frkvstj: Ingólfur Steins-
son. Ritítjóri: Sighvatur Björg-
vinsson Ritstjórnarfulltrúi:
Bjarni Sigtryggsson Aðsetur rit-
stjórnar Siðumúla 11, simi 8-18-66.
Prentun: Blaðaprent h.f. Áskrift-
arverð: Kr.: 800 á mán. Lausa-
söluverð: Kr.: 40.-
KÓPAVOGS APÓTEK
tOpið öll kvöld til kl. 7
i Laugardaga til kl. 12
- --- - ^
Flokksstarfrid
Alþýðuflokksfélag
Reykjavíkur
FÉLAGSVISTIN.
Félagsvistin i Iðnó laugar-
daginn 31. janúar n.k. hefst kl.
2. e.h. Gengið inn frá
Vonarstræti.
Skem mtinefnd.
Alþýðuflokksfélögin i
Hafnarfirði
halda fund um bæjarmál mið-
vikudaginn 28. janúar, kl.
20.30 i Alþýðuhúsinu.
Umræðuefni: Fjárhagsáætlun
Hafnarfjarðarbæjar. Frum-
mælendur verða bæjarfulltrú-
ar Alþýðuflokksins, Kjartan
Jóhannsson og Haukur Helga-
son. Kaffiveitingar.
Kvenfélag Alþýðuflokksins,
Félag ungra jafnaðarmanna,
Alþýðuflokksfélag Hafnar-
fjarðar.
Fræðslunámskeið
Alþýðuflokksins
Næstu fræðslunámskeið verða
haldin i Félagsheimili prent-
ara, Hverfisgötu 21, dagana
26., 28, og 29. janúarog2., 4. og
5 febrúar.
Fræðslunefndin.
Nýlega hefur verið
dregið i happdrætti
Alþýðuflokksfélagsins
á Akureyri.
1. verðlaun ferð til Noregs
kom á miða númer 568.
2. verðlaun ferð til Færeyja
kom á miða númer 767.
3. verðlaun ferð frá Akureyri
til RVK. og til baka kom á
miða nr. 210.
4. verðlaun ferð frá Akureyri
til RVK og til baka kom á miða
nr. 182.
Eftirfarandi númer hlutu
5.000 kr. verðlaun: 130, 299,
416, 613, 846, 963, 1378, 1455,
1632 og 1998.
Heimspekideild Háskólans og
hefur gegnt þvi starfi um nokk-
urra ára skeið.
Hann er einnig formaður fé-
lagsins Anglia. SB.
MEGUM
VIÐ KYNNA
Alan Boucher, prófessor
er Englendingur að uppruna,
nánar tiltekið frá Mið-Englandi,
en bjó lengi og starfaði i London.
Hann vann m.a. við skólaútvarp
hjá BBC í 12 ár. Alan kom til
tslands árið 1940, þá sem her-
maður i brezka hernum. Á striðs-
árunum kynntist hann konu sinni,
Aslaugu Þórarinsdóttur, Guð-
mundssonar skipstjóra i Ána-
naustum. Þau eiga þrjú börn.
Að striðinu loknu hélt Alan utan
til að ljúka þvi námi sem hafið
var, áður en striðið skall á.
Þá hitti hann Sigurð Nordal
þegar Sigurður kom til Leeds til
að veita viðtöku heiðursdoktors-
nafnbót við háskólann þar. Alan
lét i ljós áhuga sinn fyrir islenzk-
um bókmenntum og sögu, og Sig-
urður benti honum á að enn væri
mikið verk óunnið við rannsóknir
i þeim efnum. Það varð úr að
Alan skrifaði doktorsritgerð sina
um Hallfreðarsögu vandræða-
skálds og varði hana við háskól-
ann i Cambridge árið 1951.
Meðan Alan starfaði hjá BBC,
endursagði hann mikið af þjóð-
sögum og fornsögum til flutnings
i skólaútvarp, og flutti auk þess
fróðleik um land og þjóð.
Einnig skrifaði hann allmargar
bækur fyrir börn, og hefur ein
þeirra ,,Við sagnabrunninn”
verið gefin út i islenzkri þýðingu
Helga Hálfdanarsonar. Þá hefur
Alan gert mikið af þvi að þýða is-
lenzk skáldverk á enska tungu og
má af þvi nefna Sjöstafakver
Halldórs Laxness, leikrit eftir
sama höfund, Jökul Jakobsson og
Erling E. Halldórsson. Þá hafa
birzt þýðingar hansá nútimaljóð-
um. sem Iceland Review gaf út.
Alan er nú prófessor i ensku við
0KKAR Á MILLI SAGT
Bréf það, sem fjórir af starfsmönnum Raunvisindastofnunar Há-
skólans skrifuðu iðnaðarráðherra um það, að óráðlegt væri að halda
áfram framkvæmdum við Kröflu, hefur vakið allmikla athygli. Þá hafa
starfsmenn við Kröflu gert mælingu á stöðvarhúsinu og hefur sú
mæling leitt i ljós að húsið hefur sigið þannig að um sjö sm halli er
nú á gólffleti þess. Enda þótt starfsmennirnir, sem þessar mælingar
gerðu, telji sig ekki hafa nein tök á að skýra orsakir þessa sigs (sbr.
frétt á forsiðu Timans I gær) mun hinn óbreytti borgari telja liklegt að
sigið standi eitthvað i sambandi við jarðskjálfta og önnur umbrot á
þessu svæði, enda hafði sigið ekki komið fram i nóvember s.l.
Skáld okkar og listamenn hafa heldur betur slegið um sig á þessu
nýburjaða ári. Fyrst hlaut Olafur Jóhann Sigurðsson bókmennta-
verðlaun Norðurlandaráðs og siðan hlaut Atli Heimir Sveinsson tón-
listarverðlaunin. Þessir tveir viðburðir i Isl. menningarlifi munu virka
svipað á landsmenn og Nóbelssigur Kiljans ’56.
Nú þegar i ljós hefur komið að stöðvarhúsið við Kröflu er byrjað að
siga fer ekki hjá þvi að menn leiði hugann að öllum þeim mikla
gjaldeyri sem Italir hafa aflað i rfkiskassann hjá sér vegna ferða-
manna, sem þangað lögðu leið til að skoða hinn sögufræga og skakka
turn i Pisa. Ef stöðvarhúsið við Kröflu heldur áfram að siga i annan
endann gæti svo farið að við íslendingar fengjum álitlegar gjaldeyris-
tekjur af ferðamannastraumi til og frá Kröflu.
Fyrst eftir að nautakjötið lækkaði i verði og dilkakjötið hækkað jókst
salan á hinu fyrrnefnda og dróst saman á hinu siðarnefnda. Nú virðist
sem þetta sé eitthvaðað fara i sama horfið aftur. Ástæðan er senniiega
fyrst og fremst sú að of mikið er af ólseigu nautakjöti á markaðnum.
Spurningin er bara sú hvort neytendur eigi ekki rétt á þvi að skila aftur
kjöti, sem reynist óhæft til átu, enda þótt það liti vel út i búðinni.
Við höfum heyrt það að leiklistarlif sé nú með hinum mesta blóma á
Akureyri. „Alþýðuleikarar” þeir sem leikfélagið hafði fengið einum of
margt af þar eru nú farnir flestir hverjir ef ekki allir, og metaðsókn
hefur verið að þeim sýningum, sem verið hafa i vetur. „Alþýðu-
leikararnir” náðu aldrei aimennilega til alþýðunnar.
Þjóðin hefur nú fengið að fylgjast með þvi náið hvernig Geir og
fylgdarlið hans hefur eftir krókaleiðum tekizt að hafa upp á Wilson, til
að fá að hefja viðræður um samkomulag við Breta. Þetta likist þvi helzt
ef bersyndugur maður reynir af alefli að fá viðtal við páfann. Það mátti
svo sem sýna samningavilja, en óllkt hefði það nú litið betur út gagn-
vart almenningi ef Luns hefði verið látinn bera þau skilaboð að Wilson
væri velkominn hingað.
0RVAR HEFUR 0RÐIÐ I>1
Kjarnorkuvopn
á íslandi?
Undanfarna daga hefur
talsvert verið skrifað um
þaö I blöðin, hvort verið
gæti, að kjarnorkuvopn
séu geymd á tslandi.
Bandarisk stofnun, að
visu ekki opinber stofnun,
hefur skýrt frá þvi, að hér
á landi sé einn af
geymslustöðum banda-
riskra kjarnorkuvopna og
virt visindatimarit hafa
endurtekið þessar
fullyrðingar. f Dag-
blaðinu s.l. föstudag er
það m.a. haft eftir
starfsmanni þeirrar
bandarisku stofnunar,
sem birti upplýsingarnar
um fsland sem geymslu-
stað kjarnorkuvopna, að
hann hafi fengið upp-
lýsingar sinar staðfestar
af bandariskum þing-
mönnum, sem aðgang
hafa að leyniskjölum um
málið. Hins vegar hafa
þessar fregnir verið born-
ar til baka af islenzkum
ráðamönnum, en yfir-
menn varnarliðsins á
Keflavikurflugvelli hafa
hvorki játað né neitað.
Viðbrögð almennings á
fslandi — eða öllu heldur
skortur á viðbrögðum —
við þessum fréttum sýna
betur en margt annað,
hversu fáfróðir
fslendingar eru um vopn
og vigvélar. örvari er
næst að halda, að al-
menningur á tslandi
kærði sig kollóttan um
hvort hér væru kjarna-
vopn, eða. ekki. Menn
hugsi sem svo, að hér séu
hvort eð er byssur af öll-
um stærðum og gerðum,
sprengjur af ýmsu tagi,
orrustu flug véla r og
annað eftir þvi' og hvaða
máli skipti þá ein kjarn-
orkusprengja eða svo.
Menn liti á slik vopn eins
og önnur vopn, þau séu
bara svolitið stærri —
svona heldur meira
„púður” i þeim. Svona
myndu engir hugsa,
nema fslendingar, hverra
þekking á drápstækjum
takmarkast við kinda-
byssur, rjúpnahögl,
púðurkerlingar, hvell-
hettur og flugelda, sem
skotiðer á gamlárskvöld.
Fregnirnar um kjarna-
vopn i landi, sem skapa
myndu „massahysteriu”
i Japan, uppþot i Noregi
og nýjan stjórnmálaflokk
i Danmörku renna ljúf-
lega niður með morgun-
kaffinu á tslandi — þar
geispa menn og gapa að
loknum slikum frétta-
lestri og kvarta hvor við
annan yfir þvi, hvað
asskoti sé nú leiðinlegt
svona i skammdeginu.
örvar ætlar sér ekki að
stinga upp i geispann,
enda þyrfti til þe’ss lengri
dálk en þennan. En hann
getur ekki annað en
undrazt þjóð, sem getur
bitist og barizt árum
saman um það „stórmál”
hvort leyfa eigi
óvopnuðum eftirlitsflug- ,
vélum erlends rikis að at-
hafna sig við kafbátaleit
frá islenzku landssvæði,
en deplar ekki einu sinni
auga, þegar henni er
sagt, að flugvélar þessar'
eða önnur mannvirki
kunni að ganga með
„mannabein i maganum”
— þau skelfilegu árásar-
vopn, sem
kjarnorkusprengjur eru.
FIMM á fförnum vegi
Ferðu á útsölur?

Guðjón Ingi Sigurðsson, leikari:
„Alltaf hreint, ég kaupi ekki
föt öðruvisi en á útsölum. Já, ég
hef farið i ár. Dálitið skrýtið hve
mikið er hægt að lækka vöru-
verð á útsölum og leiðir hugann
að þvi, hvað álagningin er geig-
vænleg, þegar ekki eru útsöl-
ur.”
Kjartan Eggertsson, nemi eins
og er:
,,Nei, það legg ég ekki i vana
minn. Ég kaupi sjaldnasí
nokkuð þar sem nýtni min á föt-
um t.d. er með ólikindum. Þó
má vera að ég hafi einhvern
timann óvart rekizt inn á útsölu,
en ég fer ekki gagngert vegna
þess að útsala er i gangi.”
Þórunn Arnason, húsmóðir:
„Nei það geri ég ekki. Það er
ekki min venja og hef ég þvi
ekki lagt stund á slikt. Vörurnar
eru ef til vill alveg jafngóðar en
eins og ég segi, það er ekki min
venja.”
Björg Rafnsdóttir, afgreiðslu-
mær:
„Sjaldan, mjög sjaldan. Það
eru fjölmargar ástæður fyrir
þvi T.d er ég i vinnu á
verzlunartima, þá er mikið að
gera á útsölum og ég nenni ekki
að standa i þeirri örtröð. A
ústölum eru eldri vörur, en
kannski jafngóðar.”
Jón Lárusson, sölumaður:
„Nei, ég nenni þvi ekki. Hið
lága verð á útsölum freistar
min, en umstangið er of mikið.”
s