Alþýðublaðið - 31.03.1976, Qupperneq 10

io
—Þegar ég var 13 ára striddu vinkonur minar mér á þvi hve
leggjalöng ég var, segir Þýzka fyrirsætan Gaby, sem i dag er 21
árs og hefur óhemjulaun fyrir hina iöngu leggi.
Hún notar skö númer 41- og er með hæstu konum á götum úti- og
er siður en svo nokkuð að flea það, heidur gengur meira að segja á
frekar háum hælum.
Það er liðin tið að hávaxnar stúikur þurftu að ganga hoknar
undan oki ”minnimáttarkenndar” —þvert á móti hafa þær margt
til að bera, sem karlmenn falla fyrir.
Miðvikudagur 31. marz 1976.
b,aáfa-
r
l'
Skar hár hans og
hreif hjarta hans
FRANKFURT: I 15 ár
vann Walter Hissnauer,
55 ára, baki brotnu og
nurlaði saman fé til að
stækka og efla litlu gler-
verksmiðjuna sína í
Frankfurt. Hann fór
aldrei i sumarfrí og eyddi
aldrei krónu í óþarfa.
Hin 54 ára kona hans,
Annemarie, kvartaði
aldrei. Hann lofaði alltaf
að einhvern tímann
skyldi hann fara með
hana í ,,æðisgengið sum-
arfrí". Hann stóð við
þetta loforð fyrr á þessu
ári, þegar hjónin eyddu
170 þúsund krónum í hálfs
mánaðar ferðalag til
Bangkok.
Þegar þau voru komin
heim gat Walter ekki gleymt
deginum, sem hann fór til hár-
skerans i Bangkok.
Honum fannst ennþá erfiðara
að gleyma hárskeranum. . .
stóríallegri siamskri stúlku,
sem heitir Somprom.
„Meðan hún var að klippa
mig”, sagði Walter”, horfði ég
alltaf á hana og ég gat ekki
gleymt þvi, hvernig við horfð-
umst i augu i speglinum”.
Eftir fáeinar vikur var Walter
lagður af stað flugleiðis til
Bangkok. Þegar þangað kom
tókst honum að fá Somprom til
að koma með sér til Frankfurt,
en þar leigði hann handa henni
ibúð. En sælan stóð ekki lengi.
Hann eyddi svo miklu, að hann
varð að taka af sparifénu. Og
hann var svo oft og lengi hjá
stúlkunni frá Siam, að fyrirtæk-
ið beið tjón af.
Loks hafði hann ekki efni á að
halda Somprom lengur uppi.
Hún varð að snúa aftur heim. 1
hálfan mánuð reyndi Walter að
gleyma henni, en það reyndist
ógerningur. Hann skrapaði
saman nægilegt fé til að eiga
fyrir flugfari til Bangkok og þar
sagði hann við Somprom: ,,Ég
get ekki lifað án þin. Þú verður
að koma heim með mér. En ég
ætla að segja þér það, að við
verðum að lifa naumt.”
Hún svaraði hin rólegasta:
„Hafðu engar áhyggjur. É g á
næstum hálft pund af heróini.
Við getum selt það i Þýzkalandi
og lifað áhyggjulausu lifi”.
MISTÖK
Hún faldi heróinið,
sem er rúmlega 61 milljón
króna virði á svarta markað-
inum og hjúin héldu til Vest-
ur—Þýzkalands. Þeim tókst að
komast i gegnum tollinn á flug-
vellinum i Frankfurt án þess, að
tollverðir fyndu fikniefnið.
Áætlun Somproms mistókst
hins vegar hrapalega. Walter
kunni ekki að „Pursha” (selja)
fikniefni. Fólk leit hann ýmist
grunsemdar — eða fyrirlitning-
araugum og sagði: „Burt með
þig, afi”.
Walter var i öngum sinum og
taldi þvi 25 ára gamla dóttur
sina, Marianne, á að reyna að
selja fiknilyfið. En ekki gekk
henni hótinu betur. Hún reyndi
að selja óeinkennisklæddum
lögregluþjóni heróin og þau
voru öll handtekin, Marianne,
faðir hennar og Somprom. Ný-
lega fékk Marianne tveggja ára
skilorðsbundinn dóm, en Walter
og siamska hjákonan hans
fengu fjögurra ára fangelsis-
dóm.
Hvað um eiginkonu Walters,
Annemarie? „Ég er enn lömuð
af áfallinu”, sagði hún. „En ég
elska Walter enn og ég mun biða
hans”.
Hún nefndi Somprom hvorki á
nafn né lét, sem hún vissi, að
hún væri til. En hún verður að
biða i fjögur ár við svari á þeirri
spúrningu, sem hlýtur að knýja
á hug hennar. . . Snýr Walter
aftur til hennar eða fer hann aft-
ur til kvenhárskerans frá Bang-
kok, þegar hann verður látinn
laus úr fangelsi?
—Yðar pláss er þarna milli feitu konunnar
og hjónanna með rauða útvarpstækið.
FRAMHALDSSAGAN
ná i kápuna slna, og þegar hann
rétti út hendumar til að hjálpa
henni i hana, hrökklaðist hún
skelfingu iostin frá honum.
— Snertu mig ekki!
Hún gekk að dyrunum, en hann
gekk i veg fyrir hana.
—Þú getur dtki farið svona....
við verðum að fá þetta á hreint!
sagði hann með furðulega hraðri
rödd. — Ég hef ekki hugsað mér
að biðjastafsökunar á þvi að hafa
kysst þig.... þér fannst það nú
ekki svo hræðilegt....
Phillida eldroðnaði, þvi að innst
inni vissi hún vel, að eitt andartak
hafði henni hreint ekki fundizt
það hræðilegt, og þótt hún fyrirliti
sig fyrir það, þá var hún of
heiðarleg til að neita þvi.
— Þú hlýtur að vera viti þinu
fjær! sagði hún. Ug ég hélt, að
þú værir... vinur minn!
— Vinur? Hvað kæri ég mig um
vináttu? sagði hann. — 'Mig
langar að verða elskhugi
þinn....er það svo fáránlegt?
—Ekki bara fáránlegt, svaraði
hún, — heldur lika móðgandi!
Þú veizt vel að ég er gift!
— Manni, sem er nógu
heimskurtil aðfara hinum megin
á hnöttinn án þess að taka þig
með! Vél, sem tilraunaglas skipt-
ir meira máli fyrir, heldur en ást
þin!. Og hvernig er hjónabandið
svo sem? Hann greip um axlir
henni. — Guðirnir mega vita
hvers vegna Vane Cordrey giftist
þér....
— Nei! Varð henni að orði. —
Segðu ekki meira, heyrirðu það?
— 0, Phillida.... Hann horfði á
hana, og augu hans loguðu.
— Þú mátt ekki eyðileggjast
þannig.... þú ert sköpuð fyrir lifið
og ástina. Vertu hjá mér,
Phillida.... leyfðu mér að vera
inntak lifsins fyrir þig. Við getum
farið saman til Suður — Ameriku
strax i fyrramalið.... ég skal sýna
þér allan heiminn! Heim, sem er
gullinn af ást....
— Ég hef ekki áhuga á þinum
heimi! sagði hún. — Ég kýs...
minn eigin heim!
Hjónaband með manni, sem setur
vinnu sina alltaf i fyrsta
sæti.... manni, sem hefur ekkert
raunverulegt að gefa þér?
— Það er ekki það, sem maður
fær, sem málið snýst um.... það er
það, sem maður gefur! sagði
Phiilida þreytulega. — Ég gaf
Vane hjarta mitt... ailt og óskipt.
Og þar er ekkert rúm fyrir þig!
Viltu nú vera svo vænn að leyfa
mér að fara.
Sinclair Arliss stóð um stund og
horfði á hana.
Hann vissi, að hún var hér ein
hjá honum, alveg upp á hans náð
og miskunn komin.... ef hún hefði
verið einhver önnur, hefði hann
fengið vilja sinum framgengt. En
það var allt i einu eins og sigur-
löngunin hyrfi skyndilega. I
fyrsta sinn á sinni tillitslausu og
ástriðufullu ævi játaði hann
ósigur.
Sinclair Arliss stöðvaði bilinn,
cy4stareldur*
eítir Valerie North.