Alþýðublaðið - 20.05.1976, Síða 10

10
Lausar stöður
Þrjár kennarastöður við Menntaskólann
á Akureyri eru lausar til umsóknar.
Kennslugreinar eru stærðfræði og eðlis-
fræði, efnafræði og liffræði.
Laun skv. launakerfi starfsmanna rikis-
ins.
Umsóknir, ásamt ýtarlegum upplýsingum
um námsferil og störf, skulu hafa borist
menntamálaráðuneytinu, Hverfisgötu 6,
Reykjavik, fyrir 12. júni n.k. — Um-
sóknareyðublöð fást i ráðuneytinu.
Menntamálaráðuneytið,
17. mai 1976.
Laus staða
Staða bókara við embætti bæjarfógetans i
Bolungarvik, er laus til umsóknar. Laun
eru samkvæmt launakerfi starfsmanna
rikisins. Umsóknarfrestur er til 1. júni
1976.
Bolungarvík 17. mai 1976.
Bæjarfógetinn i Bolungarvik.
Laus staða
Staða aðalbókara i skrifstofu Sements-
verksmiðju rikisins, Akranesi, er laus til
umsóknar.
Umsóknir tilgreini aldur, menntun, og
fyrri störf.
Umsóknarfrestur er til 16. júni næstkom-
andi.
SEMENTSVERKSMIÐJA RÍKISINS,
AKRANESI.
Aðvörun
um stöðvun atvinnurekstrar vegna
vanskila á söluskatti
Samkvæmt kröfu tollstjórans i Reykjavik
og heimild i lögum nr. 10,22. marz 1960,
verður atvinnurekstur þeirra fyrirtækja
hér i umdæminu, sem enn skulda sölu-
skatt fyrir janúar, febrúar og marz 1976,
og nýálagðan söluskatt frá fyrri tima,
stöðvaður, þar til þau hafa gert full skil á
hinum vangreiddu gjöldum, ásamt áfölln-
urrí dráttarvöxtum og kostnaði. Þeir sem
vilja komast hjá stöðvun, verða að gera
full skil nú þegar til tollstjóraskrifstofunn-
ar við Tryggvagötu.
Lögreglustjórinn i Reykjavik,
17. mai 1976.
Sigurjón Sigurðsson.
Hjúkrunarskóli íslands
Nokkrar stöður hjúkrunarkennara eru
lausar til umsóknar. Laun samkvæmt
kjarasamningi opinberra starfsmanna.
Umsóknir sendist Menntamálaráðuneyt-
inu og skulu umsækjendur tilgreina
menntun og starfsreynslu. Nánari upp-
lýsingar veitir skólastjóri.
Menntamálaráðuneytið.
Fimmtudagur 20. mai 1976
alþyöu-
blaðið
Myndatökur í sumarleyfinu
Ástæðan til þess, að
myndir verða óskýrar, er
oftast sú, að vélin hefur
hreyfzt, þegar myndin
var tekin. Ef vélin er ein-
föld kassavél, er þetta
eina hættan á að f á óskýr-
ar myndir þar sem fjar-
lægðarstillir er sjaldnast í
þessum vélum. Þær eru
litlar og léttar og þess
vegna er erfiðara að
halda þeim stöðugum
nema með fyllstu
aðgæzlu.
Hafi myndavélin stifan takka,
þarfnast hún tiltölulega mikils
átaks á takkann þegar myndin
er tekin og skapast þannig hætta
á þvi, að vélin hreyfist og mynd-
in verði óskýr. Oft gerir ljós-
myndarinn lika þá skyssu, að
standa ekki stöðugur, þegar
myndin er tekin. En það er hægt
að lagfæra þetta.
TÖKUM
SKÝRflRI
MYNDIR
Kafa gott
tak á vélinni
Oft vill það brenna við hjá áhugaljósmyndurum,
myndir þeirra verði óskýrar. Er þessi pistill tileinkaður
Fyrsta boðorðið er að hafa
gott tak á vélinni. Stutt reim,
sem oft fylgir myndavélum, á
að vera strekkt utan um úln-
liðinn, og visifingurinn á að
hvila á takkanum. Honum á svo
að ýta niður jafnt og rólega,
ekki rykkja honum niður. Bezta
staðan við frihendis myndatöku
er að hafa fæturna aðeins gleiða
og halda höndunum upp að hlið
sér. Ef ljósmyndarinn stendur
ekki stöðugur, er þeim mun erf-
iðara að ýta takkanum jafnt og
rólega niður.
Það er stór kostur að geta
stutt sig við eitthvað við mynda-
tökuna. Ef t.d. er hægt að láta
olnbogana hvila á einhverju
stöðugu, er það næstum tryggt,
að myndin verður skýr. Þetta á,
FRAMHALPSSAGAN
munder. „Þarna séröu bara,
hvað hefur komið fyrir þig.
Langar þig virkilega i meira?”
,,Ég vil ljúka verkinu,” sagöi
Greenwood.
„Það gerir út af við þig,” sagði
Dortmunder. „Ég er yfirleitt ekki
hjátrúarfullur, en fylgi ólánið
ekki þessum demanti, fylgir það
engum.”
Kelp sagði: „Viltu nú ekki
hlusta á það, sem Greenwood hef-
ur að segja? Svo kurteis geturðu
þó verið.”
„Hvað hefur hann að segja,
sem ég veit ekki nú þegar?”
„Það var nú lóðið,” sagði Kelp
og leit i bakspegilinn. Hann
beygði til vinstri og sagði: „Hann
hefur leynt okkur dálitlu.”
„Ég var engu að leyna,” sagði
Greenwood. „Ekki beint, sko. Ég
skammaðist min bara. Ég var
plataöur, og ég vildi ekki kjafta
frá,ef éggæti bætt fyrir það.Skil-
urðu mig ekki?”
Dortmunder leit á hann. „Þú
sagðir Prosker, hver demantur-
inn væri falinn,” sagði hann.
Greenwood drúpti höfði. „Það
leit svo vel út þá,” tautaði hann.
„Hann var lögfræðingur minn og
allt það. Og svo útskýrði hann það
allt — ef eitthvað gengi úrskeiðis
meðan þið væruð aö redda mér
út, gæti hann samt náð i demant-
inn og afhent Iko hann til að fá
peninga til að verja okkur alla.”
Dortmunder yggldi sig.” Seldi
hann þér gullnámuhlutabréf i
leiðinni?”
„Þaö hljómaði svo vel,” sagði
Greenwood kvartandi. „Hver gat
vitað, að hann væri þjófur?”
„Allir,” sagði Dortmunder.
„Þaö skiptir engu máli,” sagði
Kelp. „Nú þurfum viö bara að
finna demantinn.”
„Þaö eru liðnar þrjár vikur,”
sagði Dortmunder. „Hvers vegna
lástu svona lengi á þessu?”
„Ég ætlaöi sjálfur að ná I stein-
inn,” sagði Greenwood. „Mér
fannst þið hafa gert nóg með
þessum þrem tilraunum. Þiðnáð-
uð mér úr steininum, og áttuð það
skilið,aöégnæði demantinum frá
Prosker.”
Dortmunder leit kaldhæönis-
lega á hann.
„Ég sver það,” sagði Green-
wood. „Égætlaði alls ekkiaðeiga
hann sjálfur. Ég ætlaði að skila
honum til félagsins.
„Það kemur ekki málinu við,”
sagði Kelp. „Það mikilvægasta
er, að við vitum, að Prosker er
með demantinn. Við vitum, að
hann hefur ekki látið Iko major fá
han . Því að ég spurði majorinn
um það i morgun, og það þýðir
aftur það, að hann geymir hann,
þangað til löggan er hætt að leita
að honum, og selur hann siðan
hæstbjóðanda. Við þurfum bara
að nappa honum frá Prosker, láta
Iko fá hann, og allt fellur i ljúfa
löð."
„Ef það væri svona auðvelt,”
sagði Dortmunder,” væri Green-
wood kominn með demantinn.”
„Rétt,” sagði Greenwood.
,,Það er svolitið að.”
„Svolitiö," sagði Dortmunder.
„Ég fór að leita að Prosker,
þegar við fundum ekki demantinn
á löggustööinni,” sagði Green-
wood.
„Vitanlega,” sagði Dortmund-
er.
„Hann var horfinn,” sagði
Greenwood. „Þeir sögðu á
skrifstofunni að hann væri i frii.
Það vissi enginn, hvenær von
væri á honum. Konan hans vissi
ekkert um hann, hana grunaði að
hann bygggi með einkaritara sin-
um. Þetta hef ég verið að gera
undanfarnar þrjár vikur. Leitað
að Prosker.”
„Viltu fá okkur til að hjálpa þér
að leita?” spuröi Dortmunder.
„Nei," svaraði Greenwood.
„Ég fann hann. Fyrir tveim
dögum.
Það verður erfitt að ná hon-
um. Það þarf meira en einn til
þess.”
Dortmunder lauthöfði og tók
fyrir augun. „Láttu það flakka,”
sagði hann.
Greenwood ræskti sig. „Sama
daginn og við réðumst i innbrotið
i löggustöðina,” sagði hann, lét
Prosker leggja sig inn á geð-
veikrahæli.”
Löng þögn. Dortmunder sat
grafkyrr. Greenwood virti hann
áhyggjufullur fyrir sér. Kelp
horfði til skiptis á Dortmunder og
umferðina.
Dortmunder andvarpaði. Hann
lyfti höfðinu og tók höndina frá
augunum. Hann var mjög þreytu-
legur. Hann laut áfram og barði i
öxlina á Kelp. „Kelp,” sagði
hann.
Kelp leit i bakspegilinn. „Já?”
,,,Vertu svo vænn að aka mér
aftur til hundsins.”
2. kafli.
Félagsfulltrúinn, sem átti að
fylgjast með Dortmunder i New
York var hálfsköllóttur maður,
sem hét Steen. Hann hafði alltof
mikið að gera og alltof litla hæfi-
leika i starfið. Tveim dögum eftir,
að Kelp og Greenwood höfðu
bjargað Dortmunder frá hundin-
um kom hann i eina af sínum
reglubundnu heimsóknum á
skrifstofu Steens, sem sagði:
„Það bendir allt til þess að þér
ætlið að halda yður úr skitnum
núma, Dortmunder.”
„Ég hef lært af reynslunni,”
sagði Dortmunder.
„Það er aldrei of seint að
læra,” sagði Steen samsinnandi.
„En mig langar til að gefa yður
gott ráð i allri vinsemd. Reynsla
min, allra á skrifstofunni, já,
reynsla allra manna, er sú, að
réttast sé að forðast slæman
féllagsskap.”
Dortmunder kinkaði kolli.
ÞAÐ VAR EINU
SINNI DEMANTUR...