Alþýðublaðið - 26.05.1976, Qupperneq 7

blaXu}* Miðvikudagur 26. maí 1976 VETTVANGUR 7
STÉTTflSKIPTINGÍN
ER í SÁLINNL.
ekki hafa samdaunast þeirri
margsamansettu matarlykt,
sem þar ber fyrir vitin, hljóta a6
forða sér sem hraðast á dyr.
Ekki varð blaðamaður var við
neina stéttaskiptingu i þessum
vistarverum. Hins vegar
fengust þær upplýsingar að
læknar kæmu þar sjaldan og
sumar hjúkrunarkonurnar
aldrei. Þrátt fyrir þetta hafði
blaðamaður fengið þær upplýs-
ingar annars staðar frá, að
stéttaskipting væri sennilega
hvað minnst á Kleppsspitalan-
um og að starfsfólkið væri yfir-
leitt mjög samstillt hver svo
sem störf þeirra væru.
□ Er þetta
stéttaskipting?

■ VRIVIIIf 1M' ■ iii m
' 1 iimimn i
H iiiiMiim- i Wi tp
pjlgf**?!! ím, „j-
Matstofa Landspitalans er til
mikillar fyrirmyndar. Þar er
vitt til veggja góð loftræsting,
hreinlegt og snyrtilegt. Þar
borða allir sem þarna starfa,
læknar, hjúkrunarkonur, ræst-
ingarkonur, sjúkraliðar, meina-
tæknar, iðnaðarmenn, þvotta-
konur og starfsfólk eldhússins.
Nokkuð var liðið á matar-
timann þegar i Landspitalann
kom. Samt voru allmargir i
borðstofunni. Þarna sátu
hjúkrunarkonur við eitt borð,
tveir rosknir læknar við annað,
þrir læknakandidatar við hið
þriðja, nokkrir iðnaðarmenn við
annað, tvær ræstingarkonur
sátu þarna saman og svo var
eitt borð þar sem sátu tvær
hjúkrunarkonur og einn lækna-
ritari.
Innar af borðstofunni er minni
borðstofa, þar sem einstakir
hópar starfsfólks geta fengið
frátekið pláss til þess að halda
hádegisverðarfundi. þessi stofa
mun vera allmikið notuð. Flest-
ir þeir sem blaðamaður ræddi
við voru þeirrar skoðunar að
stéttaskipting væri hvorki meiri
né minni á Landspitalanum en
gengur og gerist á tslandi. Þó
voru nokkrir, sem héldu fram
hinu gagnstæða. Þar á meðal
var matráðskona spitalans. Hún
sagðist telja að stéttaskipting
hefði aukizt frá þvi hún kom
fyrst til starfa við Landspital-
ann.
í ~ í Menn verða að skilja
fólk til að sjá
stéttaskiptinguna
Stéttaskiptingin á Landspitalanum hvorki meiri né minni en gengur
og gerist annars staðar á landinu...
Ráðstefnan ályktaði: Allur aðbúnaður og skipulag matsölunnar á
þessum stöðum er með þeim hætti, að litt samræmist íslenzkum
hugsunarhætti.
Og ennfremur: Sóknarkonur, sem starfa við sjúkrahúsin fá ekki að
koma börnum sinum fyrir á barnaheimilum, sem rekin eru fyrir
hjúkrunarkonur.
Við eitt matborðið, sem
blaðamaður settist niður við til
að rabba um stéttaskiptinguna
kom fram svar, sem var að
ýmsu leyti frábrugðið hinum al-
mennu viðbrögðum. Spurningin
var á þá leið hvort stéttaskipt-
ing væri i Landspitalanum.
Svarið var á þessa leið:
„Auðvitað er stéttaskipting i
Landspitalanum. Stéttaskipt-
ingin i þjóðfélaginu er alda-
gömul og það er engin leið að
uppræta hana með tilskipunum.
Stéttaskiptingin er nokkuð, sem
við höfum innra með okkur.
Þetta er i sálinni sjálfri, eða
hjartanu, ef þú vilt það heldur.
Það er ekki hægt að sjá stétta-
skiptinguna með augunum.
Menn verða að skilja fólk til
þess að sjá stéttaskiptinguna.”
f ] Leiksvið Landspítalans
Saltfiskurinn bragðaðist vel
og jafnvel kartöflurnar lika.
Fólkið var vingjarnlegt og flest-
ir voru þeirrar skoðunar að
stjórnendur rikisspitalanna
legðu sig fram við að skapa
þægilegt og „stéttlaust” um-
hverfi. En er það hægt á vinnu-
stað eins og Landspitalanum?
Þarna koma saman hæst laun-
uðu starfshópar þjóðfélagsins
og hinir lægst launuðu og allt
þar á milli. Ef það er rétt að
stéttaskiptingin sé innra með
okkur, þá er ekkert undarlegt
þótt leiksvið Landspitalans,
matstofan, endurspegli eitthvað
af þessum kenndum i sálarlifi
okkar. —BJ