Alþýðublaðið - 22.03.1977, Blaðsíða 6

alþýdu'
Þriðjudagur 22. marz 1977 t*»adió
SJÖNARMEB
Boðskapur Morgunblaðsins:
XAUPHÆKKANIR
SKAÐA LAUNÞEGANA!
Á siðustu misserum
hefur þróunin i kjara-
málum verið með þeim
eindæmum, að iyga-
sögu er likast. Verð-
hækkanir á nauðsynja-
vörum og þjónustu
hafa dunið yfir likt og
haglhrið, og þykir það
nú orðið sæta nokkrum
tiðindum, ef vöruteg-
und kostar það sama i
dag og hún i gær.
Um kjör hins al-
menna launþega þarf
hins vegar ekki að fjöl-
yrða; það hljóta allir
að vita hvernig þeim er
háttað. í»að er yfrið
nóg, að benda á þá
staðreynd, að nú
vinnur verkamaðurinn
Afreksverk rikis-
stjórnarinnar
A þennan hátt hefur núver-
andi rfkisstjórn haldiö
„verndarhendi” sinni yfir hin-
um almenna launþega i landinu.
A meðan kaupmáttur verka-
fólks hefur rýrnað um 30-40%,
hefur rikisstjórmn staðið dyggan
vörð um „sina menn”. A meðan
framfærslufé launafólks fer að
stórum hluta i skatta, bera flest
fyrirtæki hverfandi litinn tekju-
skatt. Og enn er sami söngurinn
sunginn: Efnahagsástand
þjóðarinnar er svo slæmt, að nú
verða allir að standa saman og
herða sultarólarnar, svo um
munar. En er þessi sönglandi
nauðsynlegur, i landi, með
einna hæstar þjóðartekjur á
hvern einstakan ibúa? Vissu-
•lega, þegar markmiðið er, að
halda launum verkafólks langt
fvrir neðan allt velsæmi.
Kjarakröfur og
Morgunblaðið
NU hefur verkalýðshreyfingin
„„ fcauphækk.
,. °"averðbóJara
k^raskerðw
n3umur á
™fnútur á fi
teO mikil
Þ'S9ía jafnt,
sv° veniuleg
n°kkru a0 t;
UPP' < horn, ,
ef 1,1 v‘ll mög.
/k
/ i?,
%>
ekki 8 stundir á dag og
snýr siðan heim, að
loknum vinnudegi, nei.
Hann verður að gjöra
svo vel og halda áfram,
og vinna þetta 10-15
stunda eftirvinnu að
meðaltali i hverri viku,
til þess eins að halda
lifinu i sér og fjölskyldu
sinni.
Það gefur auga leið,
að það lifir enginn á
65.000 krónum, en þáð
er sú upphæð sem
verkamaður fær á
mánuði í dagvinnu skv.
7. taxta Dagsbrúnar.
Þvi verður láglauna-
fólkið að vinna myrkr-
anna á milli, til þess
eins að draga fram lif-
ið.
gengið fram tilorustu, og mark-
aö stefnuna i kjaramálum. Er
krafan hundrað þúsund króna
lágmarkslaun á mánuði miðað
við verðlag i nóvember, auk
fullra visitölubóta á launin. Nái
þessar kröfur fram að ganga,
getur verkafólk i landinu a.m.k.
lifað mannsæmandi lifi, i stað
þeirrar fádæma vinnuþrælk-
unar sem tiðkast hefur fram til
þessa.
En það er einsog viömanninn
mælt, að um leið og minnst er á
bætt kjör láglaunafólks tekur
að volgna undir ýmsum.
Morgunblaðið er þar vitaskuld
fremst i flokki, og sýnir fram á
það með „einföldum og
augljósum rökum” að þaö geti
verið aldeilis stórhættulegt að
hlaöa svo undir verkafólk, að
það geti dregið fram lifið á
sómasamlegan hátt.
I leiðara sl. fimmtudag er
einmitt fjallað um þessa speki,
og þar segir: „Það er iila gert
við láglaunafólk og lifeyrisþega,
a6 telja þvi fólki trú um að verið
sé aö berjast fyrir hagsmunum
þess með kröfugerð um stór-
felldar kauphækkanir, sem
hljóta að leiða til nýrrar óða-
verðbólgu, þegar sú kröfugerð
þýðir i raun og veru að enn einu
sinni á að að höggva i sama
knérunninn.”
Og siðar: ,,A hinn bóginn leik-
ur enginn vafi á þvi, að ef
verkalýðssamtökin ganga til
heiðarlegs samstarfs um ráð-
stafanir í kjaramálum og efna-
hagsmálum, sem tryggja stór-
miruikandi verðbólgu og batn-
andi hag láglaunafólks og lif-
eyrisþega, þá er rikisstjórn
Sjálfstæðisflokks og Fram-
sóknarflokks reiðubúin tii sam-
starfs og samráðs um þær að-
gerðir, ekki aöeins á hinu
þrönga sviöi kjaramála, heldur
einnig i efnahagsmálum al-
mennt.”
Svo mörg voru þau orö, og
þarna er enn haldið um sama
girðingastaurinn. Mogginn má
greinilega ekki til þess hugsa,
að til komi neinar úrbætur. Nei,
það skal haldið áfram að vega
Framhald á bls. 10.
Jóhanna S. Sigþórsdóttir
Ofbeldi í sjónv
— Nokkuð er rætt um, að lít-
ið sé sýnt af ofbeldism’yndum i
norska sjónvarpinu. Ég held að
það umtal hljóti að stafa af þvi
að, fólkiö hefur einfaldlega ekki
fylgst með þeim dagskrárliðum,
sem ætlaðir eru fyrir börn.
Það er Lauritz Johnson,
fyrrv. f ra m vkæm dast jóri
norska sjónvarpsins sem svo
mælir, og máii sinu til stuðnings
telur hann upp nokkra mynda-
flokka, sem teknir hafa verið til
sýningar hjá sjónvarpinu, og
falla allir undir ofbeldismyndir.
— t nokkrum þessara mynda-
fiokka er sýnt raunverulegt of-
beldi. t öðrum gefur að lita 10-12
ára börn sem eru önnum kafin
við að aðstoða ráðþrota lög-
regluþjóna.
Áhrif ofbeldis
Segist Johnson tvimælalaust
telja, að áhrifa ofbeldis i sjón-
varpi gæti fremur hjá börnum
en fullorðnum. t barnamyndun-
um sé hetjuhlutverkið venju-
lega leikið af barni og ungir
áhorfendur vilji mikið til vinna
til að geta likst þessum fyrir-
myndum að einhverju leyti
a.m.k.
Lauritz Johnson hefur látið
þessi mál mjög til sin taka og
fyrir skömmu heimsótti hann
allmarga skóla og ræddi við
börnin. Þegar hann spurði þau
m.a. hvort þau hefðu séð
„Detektiven” (Leynilögreglu-
manninn) réttu þau öll upp
hendina. Þau mundu einnig
heilu atriðin Ur myndinni, og
einkum þau, þar sem beitt hafði
verið miklu ofbeldi.
Táningar í Bandaríkjunum
HAFA SÉÐ 30.000
Samtökin Svensk Redd
Barna” hafa lagt mikla áherslu
á hversu skaðlegt ofbeldi sé
fyrir börn. M.a. settu samtökin
upp sýningu, sem bar nafnið
„Ofbeldi leiðir af sér ofbeldi”.
Var hún sótt af um það bil 60.000
manns. Auk þess hafa samtökin
gefið Ut ýmsa fróðleiksbæklinga
um þetta efni og er eftirfarandi
tekið Ur þeim:
Bandariskir unglingar hafa
séð um 30.000 morð i sjónvarp-
inu.
Enginn visindamaður full-
yrðir lengur, að það sé hollt
fyrir börn, að horfa á leikið of-
beldi og með þvi fái þau Utrás
fyrir dulda ofbeldishneigð.
Börn eru um það bil þriggja
ára þegar þau fara að fá áhuga
fyrir að horfa á sjónvarp. Siðan
eykst áhugi þeirra allt til 12 ára
aldurs. Þrir fjórðu allra banda-
riskra barna á aldrinum 3-6 ára
hafa fylgst með þáttum Ur villta
vestrinu.
Sviþjóð
I Sviþjóð horfa 11 ára börn
daglega að meðaltali tvær
stundir á sjónvarp. Eftir þann
aldur skiptast börnin i tvo hópa.
Annar horfir mjög litið á sjón-
varpið, en hinn á næstum hvaða
dagskráratriði sem sýnt er.
Rannsóknir hafa leitt i ljós, að
börn sem vantar öryggistilfinn
ingu og hafa iitið samband við
foreldra sina horfa mest á sjón-
varpið.
Meiren 75% barna á aldrinum
9-14 ára sjá nokkuð reglulega
leiknar kvikmyndir. Flestar
þeirra voru bannaðar börnum,
þegar þær voru sýndar i kvik-
myndahúsum.
Þá hefur um það bil helming-
ur þriggja ára barna aðgang að
alls konar teikniblöðum.
Stærsti hópurinn sem les
hasarblöð er á aldrinum 11-13
ára, en þó virðast börn allt niður
til 8 ára hafa aðgang að slikum
blöðum.
40 milljónir
1975 greiddu sænskir foreldr-
ar rúmlega 1 milljarð isl. króna
fyrir barnabækur, hljómplötur
og i aögangseyri að kvikmynda-
húsum. Af þessari upphæð voru
notaðar 402 milljónir isl.króna
til kaupa á myndablöðum. A ár-
inu voru seldar alls 40 milljónir
eintaka af slikum blöðum.
Er það álit þeirra, sem hafa
haft áhrif ofbeldis á börn til at-
hugunar að unglingar og börn
sem horfi mikið á ofbeldi —
einkum leikið — geti fengiö þær
„Fyrirmyndm , sem allir strákar vilja likjast.