Alþýðublaðið - 22.03.1977, Side 11

S!5&" Þriöjudagur 22. marz 1977
11
spékopnurinn
Það hafa greinilega orðið einhver mistök I verksmiðjunni.
llvernig i ósköpunum sérðu, að ég er draugadama?
Það hlýtur að vera heill hellingur af þeim þarna á bak við
— það dettur eitt stykki á dag þarna niður!
Já, þvi miður er höllin kannski ekki i aiveg eins góðu ásig-
komulagi og ég sagði áðan.
-
LEIÐRÉTTING
I SUJ-siðu grein er bar yfir-
skriftina „Máttlaus verkalýðs-
forusta — hreinsana þörf” og
birtist i föstudagsblaðinu féll
niður i umbroti alllangur kafli
greinarinnar. Var rökréttu
samhengi af þeim sökum að
nokkru leyti raskað.
Var i greininni rætt um létt-
væga baráttu verkalýðshreyf-
ingarinnar fyrir bættum kjör-
um verkalýðsins, enda þótt fyrir
heitin væru fögur. Féllniður lýs-
ing á lélegum árangri af starfi
verkalýðshreyfingarinnar og
einnig tiundaðar nokkrar
ástæður þessa. Fara þessar
áður óbirtu linur hér á eftir og
greinahöfundur jafnframt
beðinn velvirðingar á mistökun-
um. Millfyrirsögnin er
## Pólitískar andstæður".
... Forysta verkalýðshreyf-
ingarinnar er þannig saman sett
að um sterkt pólitiskt, áhrifa-
mikið afl er ekki að ræða. Þar
eiga allir flokkar sina fulltrúa.
Einnig flokkur forréttindastétt-
anna, Sjálfstæðisflokkurinn.
Þar af leiðandi er broddurinn i
baráttunni enginn. Bætt kjör
launþegum til handa, hvað þá
efnahagslegt jafnrétti verða
aðeins orðin tóm. Baráttan er
marklaus, þegar pólitiskur
einhugur er ekki til staðar.
Verkalýðshreyfingin undir
stjórn pólitiskra andstæðna
verður aldrei virkt baráttutæki
launþega. Út úr slikum sam-
setningi verður aðeins pólitiskt
dauðyfli og þar með dauða-
dæmd baráttusamtök.
Við skulum lita á árangur
siðustu ára. Hægt og sigandi
hafa kjör verkalýðsins fariö
hrakandi. Forysta talar um að
snúa skuli vörn i sókn. Þaö eitt
segir meira en mörg orð. A
meðan kjör launþega i saman-
burði við auð forréttindastétta,
eru jafn lakleg og raun ber vitni,
þá á ekkert að vera til sem heit-
ir varnarbarátta. Þaö er eng-
inn sigur verkalýðshreyfingar-
innar að bera óskertan hlut frá
samningaborði. Ef það er þörf á
þvi að verjast þá er auðvitað
sóknin besta vörnin. Það skal
halda á brattann hvernig sem
viðrar og sækja fram uns
endanlegu markmiði er náð.
Siðustu ár hefur verkalýðs-
hreyfingin sett fram hóflegar
kjarakröfur sinar. Atvinnurek-
endur hafa þráast viö i nokkurn
tima af gömlum vana, en aöilar
siöan sæst á óbreytt ástand. Að
visu nást kauphækkanir, en þær
eru uppétnar af dýrtiðinni á
örskömmum tima, og launþeg-
ar standa i sömu sporum og fyrr
— þegar best lætur, yfirleitt
bera þeir skertan hlut frá borði,
þegar allt hefur verið gert upp.
Það er fullljóst að ef verka-
lýðshreyfingin ætlar að standa
viö þá hluli sem eðlilegt er að
ætlast af baráttu tæki verka-
manna, þá þurfa að koma til
pólitiskar hreinsanir innan
forystusveitarinnar..
F ramhaldssagan
F órnar-
lambið
— Það er dásamlegt að sjá þig
aftur, Sebastian! sagði hún and-
stutt.
— Hefurðu saknað min? Hann
tók utan um hana og þrýsti henni
að sér, þegar hún settist inn i bil-
inn. — Stelpukjáni! Hvað varstu
að gera á vegarbrúninni? Reyna
að næla þér i kvef? Þú ert m.a.s.
vettlingalaus! Um leið og hann
sagði þetta tók hann um kaldar
hendur hennar.
— Eg gleymdi vettlingunum.
Ég hljóp bara Ut!
— Hvers vegna? Kannski hefð-
irðu þurft að biða mín lengi!
— Linda Kelling kom i heim-
sókn... og, æ, þær töluöu þannig!
Þær sögðu, að þU kæmir alis
ekki...en ég vissi, að þU myndir
koma!
— Fyrirgefðu siðustu helgi, en
ég var önnum kafinn.
— Gengur þér vel með bókina?
spurði DrUsilla áköf.
— Mjög vel!
— Það var gott! Siðasta helgi
skiptir engu máli! Ég á við, auð-
vitað þráði ég þig, en bókin skipti
meira máli, og það er enn
skemmtilegra að sjá þig nUna eft-
ir öll vonbrigðin.
— Þú ert indælis krakki.
Sebastian strauk Ufið hárið frá
enninu og kyssti hana. Það var
ekki sá kæruleysislegi koss, sem
hann hafði ætlað sér. Það var
ótrúlega erfitt að kyssa DrUsillu
kæruleysislega. HUn svaraði með
slikri hlýju að hUn hreif hann með
sér.
HUn var nU óvenju indæl. Flest-
ar stúlkur hefðu verið öskureiðar
við hann fyrir að hafa svikist um
að koma siðustu helgi. En það
gekk ekki lengur að flækjast allt-
af dýpra og dýpra i þetta, hugsaði
hann. Hann varö að byrja aö
valda henni vonbrigðum. Þvi
lengra, sem hann beið, þvi erfið-
ara varð það. Hún hagræddi sér i
faðmihans eins og hún ætti heima
þar. Hvers vegna var hUn svona
litil og varnarlaus? Ef hann ýtti
henn frá sér var það eins og að
henda sofandi ketti Urkjöltu sinni
á gólfiö. Kötturinn gaf manni sært
augnatillit, og Sebastian
vildi ekki' 'sjá sama svip i
ijómandi augum Drúsillu. Nú
sagði hann ringlaður: — Eigum
við ekki að koma okkur?
— Verðum við? spuröi Drúsilla
með þrá i rómnum. — Við fáum
aldrei að vera í friði fyrir fjöl-
skyldunni!
Ogguðisé loffyrirþað! hugsaöi
Sebastian, en upphátt sagði hann
með uppgerðar kæruleysi: — NU,
hvað gerir það? Ekki þurfum við
alltaf að vera að kyssast og hald-
ast i hendur.
Sebastian vissi, að flestar
stUlkur hefðu litið á þetta sem
neikvæða athugasemd, en
Drúsilla brosti og sagði: — Ég
skil, hvað þU átt við. Við þurfum
ekki að halda sýningu til aö fólk
sjái, hvað okkur finnst! Ég myndi
vita, að við eigum saman, þó að
þU kysstir mig aldrei aftur! Þetta
finnur maður einhvern veginn á
sér.
Kæling ætlaði diki að takast.
Nú reyndi Sebastian aöra leið: —
Sannleikurinn er sá, að ég hef
verið of önnum kafinn til aö hugsa
um ást. Ollu bréfin min þér ekki
vonbrigðum?
— Nei, nei! Ég vissi, að þú
hafðirmikið að gera. Ég vilekki,
að þú haldir, að þú verðir að
skrifa mér, Sebastian. Maður,
sem situr við skriftir allan daginn
hefurnaumastmikla löngun til að
skrifa bréf á kvöldin..
Svo að jafnvel færri bréf höfðu
ekki áhrif! Sebastian vissiekkert,
hvað hann átti að taka til bragðs,
og sagði: — Ég hef aldrei þekkt
stúlku eins og þig. Getur ekkert
dregið úr trausti þinu á mér?
— Nei, þvi að ég elska þig! Það
gerðu hinar, sem þú daðraðir við,
ekki! Annarshefðu þær ekki van-
treyst þér.
Sebastian gafst upp og sagði: —
Það er kominn timi til að við för-
um til „Jocelyns”.
— Ég er ekki lengi að skipta
um föt, sagði Drúsilla rólega,
þegar hann setti bilinn i gang. —
Lind Kelling bauð okkur öllum
heim að dansa. Eva og Katrin
ætla.en þær héldu, að við vildum
kannski sitja heima.
— Nei,nei,viö skulum fara! Þá
höfum við eitthvað að gera, flýtti
Sebastian sér að segja i þeirri
von, að nú skildi hún, hve ófull-
nægjandi hann var.
— Eins og þú vilt! sagði Drús-
illa hlýðin. — Ég elska að dansa,
eftir að þú kenndir mér það.
— O, ég skal kenna þér fleira i
kvöld, hugsaði Sebastian reiði-
lega...
14. kafli
Allir dönsuöu eftir plötunum
hennar Lindu, og þegar ein var
búin var farið að velja aöra.
Skyndilega kom Eva til DrUsillu
og tók i handlegginn á henni. —
Hvað gengur á? spurði DrUsilla
og skildi ekkert i þvi, hvað Eva
var æst.
— Sebastian fór út i garð með
Daphne, hvislaði Eva.
— Hvað um þaö?
— Er ekki bezt, að þú eltir þau?
— Til hvers?
— Það er hættulegt að skilja
Sebastian eftir hjá laglegri
stúlku!
Drúsilla neitaði, henni hafði
sárnað hvernig Sebastian lét
Daphne hanga utan i sér.
— NU, ef þú ferð ekki, fer ég!
sagði Eva.
— Hvers vegna? Hvað kemur
þér það við?
— Kvenleg forvitni, elskan, og
löngunin til að sanna fyrir þér,
hvers konar mann þU tókst fram
yfir Konráð. Eva brosti blitt til
hennar og gekk að garðdyrunum,
en DrUsilla elti hana með rjóða
vanga. Hvernig dirföist Eva að
gefa i skyn, að hUn óttaðist það,
sem hUn sæi? HUn var hvergi
hrædd. HUn treysti Sebastian al-
gjörlega
Eva efaðist hins vegar ekki um,
að þær myndu sjá Sebastian með
Daphne i f anginu, svo að hún varö
fyrir vonbrigðum, þegar hún sá
þau sitja hlið við hlið og tala sam-
an. Að visu hélt Sebastian utan
um axlirnar á Dapne, en hann
kyssti hana ekki. — Þarna ertu
bá, Sebastian! sagði Eva eins og
hún væri undrandi á að sjá hann.
Aumingja, litla kærastan þin var
að leita að þér. Þú hefur aðeins
dansað tvo dansa við hana.
Sebastian leit upp og gretti sig.
— Það er gaman að breyta til,
sagði hann bara.
— 0, ég gleymdi, þvi að þú ert
trúlofaður! sagði Daphne og
spratt á fætur. HUn þóttist fara
hjá sér. — En ég er hrædd um, að
þú hafir lika gert það! Mikið er ég
fegin að vera ekki trúlofuð þér!
— Er hann ekki voðalegur?
spurði Eva glaðlega. — Ég þyrði
ekki að sleppa honum úr augsýn i
Drúsillu sporum.
— Égheld.aðég veröi aö koma
mér, sagði Daphne og leit lokk-
andi á Sebastian. — Ég held, að
unnustan vilji segja nokkur orð
við þig. Hún stakk hendinni undir
handlegg Evu og þær fóru báðar.
Sebastian leit á Drúsillu. Hann
hafði daðrað viljandi við Daphne,
eftir J AN TEMPEST
KOSTABOÐ
á kjarapöllum
KJÖT & FiSKUR
B re iöhoíti
sinn 7I ..MMI - 7 1 I

POSTSENDUM
TRULOFUNARHRINGA
jloli.innrs Urusfion
íL.ma.iuröi ::o
áeiim 10 200
I KULl
*

Þúnn
Síðumúla 23
/ími 64200
Sprengingar
Heimiliseldavélar.
6 litir - 5 gerðir
Yfir 40 ára reynsla
Rafha við Oðtnstoig
Símai 25322 og 10322
Tökurn að okkur fleygun,
borun og sprengingar.
Véltœkni hf.
Sinn á daginn
84911 á kvöidin 27924.