Vísir - 24.03.1970, Blaðsíða 8

Ö
V í SIR . Þriojudagur 24. marz 1970.
VÍSIR
Utgefandi: Reykjaprent na.
Framkvœmdastióri: Sveinn R. Eyjóltsson
Ritstjóri: Jónas Kristjánsson
Fréttastj*ri: Jón Birgir Pétursson
Ritstjómarfulltrúi: Valdimar H. Jóhannesson
Augiysingar: AOalstræti 8. Simar 15610. 11660 og 15099
AfgreiOsla: AOalstræti 8. Simi 11660
Ritstjóm: Laugavegl 178. Simi 11660 (5 Ilnur)
Áskriftargjald kr. 165.00 á mánuOi innanlands
f lausasölu kr. 10.00 eintakiO
PrentsmiOja Visis — Edda h.f.
Felldu framfaramál
Fellt var í gær á Alþingi stjórnarfrumvarpið um \
verðgæzlu. Stóð einn ráðherranna, Eggert G. Þor- (
steinsson, að því falli ásamt stjórnarandstæðingum, /
en flokksbróðir hans, Gylfi Þ. Gíslason, hafði flutt /
frumvarpið. )í
Frumvarpið hafði verið lengi í undirbúningi og í ))
því sambandi fengin góð ráð hjá fjölda aðila, er málið \
snertir. Það er í samræmi við hliðstæð lög á Norður- \
löndum. Þar höfðu stjórnir jafnaðarmanna staðið að (
gerð slíkra laga. Frumvarpið miðaði að því að breyta /
hinu úrelta kerfi í verðlagseftirlitinu og laga það að /
þörfum tímans. Ekki gekk það þó lengra í frjálsræðis- )
átt en hliðstæð lög á Norðurlöndunum gera. \
Markmið frumvarpsins var að vinna að hagkvæmri \ j
nýtingu framleiðsluþátta og sanngjarnri skiptingu
þjóðartekna með því að stuðla að þjóðfélagslega u
heppilegri verðlagsþróun, vinna gegn ósanngjörnu //
verði, hagnaði og viðskiptaháttum og vinna gegn óbil- //
gjörnum samkeppnisháttum og samkeppnishömlum. )
Frumvarpið var samið á vegum viðskiptaráðuneyt- \
isins og flutt af Gylfa Þ. Gíslasyni. Óhætt er að taka (
undir þau orð hans, að afturhaldsöflin hefðu orðið of- (
an á í atkvæðagreiðslunni, er það var fellt. Eini þing- /
flokkurinn, sem stóð óskiptur með framgangi máls- /
ins, var Sjálfstæðisflokkurinn. Hann einn studdi þetta )
mikla framfaramál. \
Alþýðuflokkurinn klofnaði hins vegar um málið. \
Voru sex þingmenn hans með frumvarpinu en þrír á \
móti. Samt taldi Gylfi rétt, að hann flytti frumvarpið (
fyrir hönd ríkisstjórnarinnar og varð samkomulag /
um það. Ríkisstjórnin gerði málið ekki að fráfarar- /
atriði. Venja er að gefa slíka yfirlýsingu, ef ríkis- )
stjórn getur ekki sætt sig við, að mál séu felld fyrir \
henni á þingi. Yfirleitt eru slíkar yfirlýsingar sjaldan (
gefnar og erlendis er algengt, að mál ríkisstjórna séu i
felld af stuöningsmönnum þeirra á þingi. /
í ljósi þess, aj i kúpi hinna þriggja Alþýðuflokks- )'
manna er sjálfur ráðherrann Eggert, má þó telja mis- \
ráðið, að stjórnin skyldi formlega flytja frumvarpið. \
Hefði verið eðlilegra að fela það þingnefnd eða ein- (
stökum þingmönnum, þótt það hefði engu breytt um /
framgang málsins. ' /
Framan af var ekki reiknað með, að frumvarpið /
félli. Ýmsir þingmenn Framsóknarflokksins höfðu )
látið uppi stuðning við málið, en þeir voru smám sam- \
ari kúgaðir til hlýðni af öldungadeild flokksins. Var (
orðið ljóst nokkrum dögum fyrir atkvæðagreiðsluna, ^
að Framsóknarflokkurinn mundi verða óskiptur í and- (i
stöðunni eins og raunar Alþýðubandalagið líka. Var /
þá vitað, að frumvarpið mundi falla. )
Hin mismunandi afstaða flokkanna til frumvarps- )
ins er fróðleg og eftirminnileg. Átta menn sig nú bet- \
ur á því, hvar flokkarnir standa í efnahagslegum (
íramfaramálum, þegar til kastanna kemur. (í
Hefur Anna Anderson misst
af Romanovauðnum?
Orskurður hæstaréttar
í Vestur-Þýzkalandi
beindi fyrir skömmu at-
hyglinni að máli, sem
klofið hefur aðalsborna
í Evrópu í tvær andstæð
ar fylkingar. Svo virtist
sem frú Anna Anderson
Manahan hefði tapað
áratugalangri baráttu
Anna Anderson: á sjötugs-
aldri giftist hún söguprófes*
or um fimmtugt.
sinni fyrir viðurkenn-
ingu sem dóttir Nikulás-
ar Rússakeisara og erf-
ingi að milljónum af
fjölskylduauði Roman-
ovanna.
Dómstóllinn staðfesti
niðurstöðu réttar í Ham-
borg fyrir þremur árum,
þar sem vísað var á bug
kröfu Önnu Anderson
um viðurkenningu. Frú-
in hélt því fram, að dóm-
stóllinn hefði gengið of
langt í kröfum um sann-
anir á því, að hún væri
í raun og veru Anastasía
keisaradóttir. Úrskurð-
ur hæstaréttar varð
henni mikil vonbrigði.
350 milljónir í veði.
Hæstiréttur segir: „Við höf-
um ekki skoriö úr því, aö máls-
aðili sé ekki Anastasia hertoga-
ynja, heldur einungis komizt aö
þeirri niöurstöðu, að dómstóll-
inn í Hamborg hafi ekki gert
skvssur í meðferð málsins".
Segir dómstóllinn, að vilji frúin
halda málinu til streitu, veröi
hún að höföa mál á hendur öðr-
um erfingjum Romanovauðsins
í Þýzkalandi.
Þannig tapaöi frú Anderson
Manahan máli sínu gegn Barb-
öru, hertogaynju af Mecklen-
burg, sem snerist um 350 millj-
ónir íslenzkra króna auk skulda-
bréfa, sem er sjötti hluti auös
þess, sem Nikulás keisari lét
eftir sig f Þýzkalandi. Hertoga-
ynjan erfði þetta eftir Irenu
prinsessu af Hesse, sem var
afkomandi Alexöndru Feodor-
ovnu keisaraynju Rússlands,
sem fædd var Alíce af Hesse.
Ung stúlka dregin úr
sfld.
Bolsévikkar myrtu Nikulás
keisara af Rússlandi í kjallara
í Ekaterinburg í Oral í júli 1918.
Talið var, að með keisaranum
hefðu verið myrt kona hans,
sonur og fjórar dætur þeirra.
Fyrir fimmtíu árum, hinn 17.
febrúar 192Q var ung stúlka
dregin upp úr síki í Berlín eftir.
sjálfsmorðstilraun. Hún sagðist
vera dóttir keisarans, og hefði
hún komizt lífs úr blóðbaðinu
í Oral.
Menn voru efablandnir, en
stúlkan reyndist þekkja ýmis-
legt til hátta við keisarahirðina,
æviatriöi fólks þar og gælunöfn,
sem notuö voru innan keisara-
fjölskyldunnar. Henni sagöist
svo frá, að nokkrum klukku-
stundum fyrir morðin hefði keis
arinn sagt bömum sínum, aö
hann hefði lagt fjórar milljónir
imnimn
Umsjón: Haukur Helgason
í gullrúblum fyrir hvert þeirra
inn á banka i Englandi. Var
sagt, að fé þetta væri í Eng-
landsbanka, en bankinn vill ekki
viö þaö kannast. Þetta eiga að
vera um tveir milljaröar ísl.
króna.
Hin dularíulla stúlka í Berjín
sagöi, aö hún hefði séð föður
sinn skotinn, áður en hún varö
sjálf fvrir skoti og missti með-
varð byltingunni að bráð.
vitund. Pólskur hemaður heföi
bjargað henni og farið með hana
til Rúmeníu.
Mál hófst 1933.
Málið lá niðri langa hríö.
Það varð yopinbert, þegar dóms-
mál hófst áriö 1933, og og dóm-
stóll í Berlín ákvað að viður-
kenna hertogaynjuna af Meckl-
enburg sem nánasta eftirlifandi
erfingja keisarans, og ætti hún
rétt tilkall til auðæfa fjölskyld-
unnar í Berlín. Þá reis upp Anna
Anderson, dularfulla stúlkan frá
Berlfn forðum daga, og gerði
kröfu til viðurkenningar sem
erfingi keisarans.
Anna krafðist þess að fá einn
sjötta hluta af Romanovauðæf-
unum, sem Nikulás keisari hafði
komið fyrir 1 Þýzkalandi árið
1905 og 1906. Anna Anderson,
sem sagðist vera Anastasía keis-
aradóttir, varð heimsfræg af
þessu máli eftir styrjöldina.
Tuttugu ár í kofa.
í tuttugu ár bjó hún í kofa-
ræksni í Svörtuskógum í Þýzka-
landi og hitti fáa aö máli nema
lækni sinn og lögfræðing. En í
júlf áriö 1968 fluttist hún til
Bandarikjanna og giftist sögu-
prófessor, dr. John Manahan,
sem er 49 ára. Þau búa í Char-
lottenville í Virginíufylki í
Bandaríkjunum.
Leikrit og tvær kvikm. hafa
verið gerðar um þessar kröfur
hennar. Leikritið og önnur kvik
myndin hétu „Anastasía", og
lék Ingrid Bergman hlutverk
hennar. Hin kvikmyndin hét „Er
Anna Anderson Anastasfa?" og
þar lék Lilli Palmer aðalhlut-
verkið.
Dr. John Manahan, eiginmað-
ur hennar, segir: „Á því leikur
enginn efi. Hún er Anastasía".
Sjálf segir frúin: að hún hafi
ákveðiö næsta skref, en ekki er
vitaö, hvert það verður.
Hún vill „deyja, viðurkennd
sem sú, sem hún fæddist", þaö
er að hennar dómi Anastasía
keisaradóttir af Rússlandi.
Þeir segja...
„Flækist Kambódía æ
meira í stríðið?“
..Það er enn sem tyrr mikil-
v’ægast aó komast hjá bví, að
Kambódia verðj vtgvöllur Víet-
namstríðsins. Hinir nýju vaid
hafar segjagt munu halda áfram
hlutleysisstefnu Kambódíu. og
greinilega væri þaö heimskulegt
aö gera annað, Hins vegar gæti
stefnubrevting sú, sem nýju
leiðtogarnir boöa, gert kommún-
í-tana- í Víetnam enn skeytingar
lausari en veriö hefur i því að
nota landsvæði Kambódíu til
hernaóar og enn ákafari f að
styðja við bakið á þeim skæru-
liöum í Kambódíu, sem þeir geta
fengið á sitt band.
Beini kommúnistamir í Víet-
nam nú spjótum sínum gegn
Kambódíu í sama mæli og þeir
hafa beint þeim gegn Laos, þá
skapast enn nýr vandi við lausn
þessa langa strfðs.“
Times (London).