Vísir - 10.09.1970, Blaðsíða 13

r VXSTR . Fimmtudagur 10. september 1070.
13
Jersey efni framtíðarinnar44
— segja framleiðendur og teiknarar nýrrar
kadmannafatatizku, þar sem öll f'ótin eru
úr hinu mjúka efni
Jjað virðist vera óhætt að spá
því að karlmannafatatízkan
eigi eftfr að vekja mikla athygli
Karlmannabúningur úr jersey
— samanstendur af frakka
og samfestingi.
næstu mánuði og jafnvél árin
— því nú gerast miklar breyting
ar á þeim vettvangi víða í heim
inum. Gott dæmi um það voru
fotin, sem sýnd voru á karl-
mannafataikaupstefnu f Þýzka-
landi fyrir skömmu og frásögn
er af í þýzka blaðinu Spiegel.
Það, sem fyrsit mun vekja at-
hygii lesenda á þessari nýju fata
tíziku er það, að nú era karlmenn
irmr komnir í pils — og það
fyrir alvöru.
Annað. sem vekja mun at-
hyg'Ii er efni það, sem notað er í
karlmannafötin en það er jensey
efni, sem konur þekkja af góðri
raun.
Framleiðendur jerseyefnisdns
segja að skyrtur og buxur frakk
ar og jakkar úr hinu mjúka
jersey muni „frelsa“ nútíma-
manninn undan oki stífra buxna
seta og stoppaðra axlapúða. —
„Jersey", segdr franski tfzku-
teiknarinn Pierre Cardin um
herrafatatízkuna „er efni fram-
tíðannnar".
En hingað til hefur áhugi
kaupenda á karhnannafötum úr
þessu efni ekki verið mikill i
Vestur-Þýzkalandi, e.t.v. vegna
þess að framboðið var Mtið. Að-
eins fjögur prósent þeirra karl-
mannafata, gem vestur-þýzkar
verzlanir buðu upp á f sumar
voru sniðin úr þessu mjúka
efni. — hins vegar eru föt úr
jersey 60% af framleiðslu kven
fata þar í landi.
En núna gildir þetta dkfci
lengur. Á aiþjóðlegri karlmanna
fatakaupstefnu, sem haldin var í
Köln nýlega sýndu dansandi sýn
ingarmenn jerseyföt í miklum
mæii. Við þar tækifæri spáöi
þýzkur framleiðandi jerseyefn-
is að á næsta ári yrðu fimmtu
hver karlmannaföt úr jersey.
Frumherjar jersey-öldunnar
teiknuðu karlmannafötin í Köln
td. Svíinn Sighsten Herrgard,
sem kom samfestingatízkunni
fyrir alla fjölskylduna á fyrir
nokkrum árum. En þegar árið
1966 spáði franski tízkuiteiknar-
inn Jacques Esterel hinum
„mjúku-línum“ í karlmannaföt-
um. En frá þeim tíma og þar til
nú er varia til sá tízkuteiknari,
sem skiptir einhverju máli, sem
hefur ekki eitthvað reynt við
hin mjúku efni. Einkum tázku-
teiknarar í fremstu röð svo sem
Bretamir Fish og Tom Gilbey
og Daninn Bent Visti, sem nota
efnið í ævintýraleg föt.
Á kaupstefnunni voru tvær
stefnur ráðandi og tveir hópar
sem réðu mestu. Annar hópur-
inn samanstendur af vinnuhóp
vestur-þýzkra karlmannafata-
framl. en hinn hópurinn er
vinnuhópur prjónaefnisframleiö
enda, sem hafa mikinn áhuga á
mjúku efnunum i karlmanna-
föt og mynda áhugamannasam-
band um málið.
Talsmaður síðarnefnda hóps-
ins segir: „Nýbt efni þarf nýjan
stifl". Boðskapur þeirra tíl hinna
jakkafataþreyttu eru uliarbuxur
og flottir safarijakkar, samfest
ingar, sem fafla þétt að líkam-
anum skyrtur með kósakkasniði
og belti yfir buxum úr prjóna-
efnurn.
Hinn hópurirm heldur sig við
hefðbundin snið á karim.fötum
og vill með þvf vinna hylli kari-
mannanna en mæla einnig með
nýja efninu á þeim forsend-
um, að þaö sé teygjanlegt, auð-
velt að hirða það og að það
haldi lögun.
Þrátt fyrir þennan jerseyá-
huga, sem kom svo beriega í
ljós á karlmannafatakaupstefn-
unni í Köln — eru framleiðend
ur og tízkuteiknarar sammála
um það að sigrast þurfi á nokkr
um sálrænum hindrunum hjá
karlmönnum áður en þeir taki
við „mjúku öldimni" t.d. óttann
við það að litið sé á þá sem
kvenilega, ef þeir klæðist prjóna
fötum.
„Viö höfum fyrst borið sigur
úr býtum", segir Esterel franski
tízkuteiknarinn á jenseykari-
mannaföt „þegar forstjórinn
þorir að vera í þeim fötum á
mánudaginn, sem hann var á-
nægöur með að vera í á sunnu-
daginn.“
Jersey-herraföt... „frelsaður
undan oki stífrar buxna-
setu.“

Það var símatæki á borðinu.
Etie vaidj númerið og stakk
tengli í innstungu á skiptiborðinu.
„Hann er við ...“
„Hálló, Harry... Manuel héma
megin ... Hvað? Já ... j á ... jú,
ég heyri vel til þín ... Hver? ...
Umboðsmaðurinn?.... Og veit
hann ekki favenær hún kemur? ..
Ég skil þetta ekki, nei ... Hve-
nær? ... I kvöld? ... Ég hringj til
* hans ... Það er eina leiðin ....
Ég skil ekki hvers vegna maður
aetti ekki að geta snúið sér til
hans .. .Nei, ég segi honum ekki
hvemig ég hafd komizt að þessu
... Það hlýtur einhver að hafa
séð hana og minnzt á það I borg-
inni .. .Já ... strax á stundinni."
Hann lagði talnemann á. —
Hleypti brúnum, það var ákefð í
röddinni, þegar hann sagði við
Elie:
,Hún er stödd héma.“
„Hvar?“
„Oti á búgarðinum. Kom í
kvöld leið akandi í bfl með bfl-
stjóra sinn, einkaþernu og rit-
ara. Umboðsmaðurinn var að
skýra Craig frá þessu. Það bjóst
enginn við henni. Þeir þekktu
hana einungs af myndum í dag-
blöðunum.“
„Ætlar hún að koma hingað?"
„Það er einmitt það, sem ég
ætla að komast að raun um. Ég
aatóa að tala við hana. Gefiö mér
samiband við búgarðkm.“
Ghavez tók talnemann aftur.
„Halló ... halló . ..“
„Ftú Carison? ... Það heyrist
ekki rétt vel... Ritari hennar?
. ..Væri nokkur leið að óg fengi
að tala við frú Carlson?... Já
.. .ég skil... Mér þykir fyrir því
að valda ónæði? ... Eiftir eina eða
tvær stundir? ... Það er f sam-
bandi við íbúöina, sem ég var
beðinn að haifa til reiðu... í Gari
son hótelmu ... Nei, það. hefur
enginn komið enn...“
Hann hlustaði furðu lostinn að
því er virtist, lék að nokkrum eld
spýtum. Elie starði á hann án af
láts og Gonzales horifði þangað,
sem hann stóð.
„Ég biðst aifsökunar... Ég
hafði elkki hugmynd um það ...
Nei... Nei, ég hef ekki fengið
neinar aðrar fyrirskipanir ... Ég
bið ... .Öldungis rétt.... Já...
Þakka yður fyrir, ungfrú.“
Hann þerrð; svitann af and
liti sér, virtist ekki vita hvaðan
á sig stóð veðrið, skýrði Elie ekki
frá neinu, sagði f skipunartón:
„Gefið mér samband við Craig .
fljótt.“
Hann kveikti sér f sígarettu.
Hendur hans titruðu.
„Henry? ... Ég var að tala við
þau á búgarðinum ... Nei, mér
tókst ekfci að ná taili af henni
sjálfri, hún og umboðsmaðurinn
voru farin út fyrir hálftíma ...
En ég ræddi við ritara hennar í
símanum... Hún spurði mig
hvort nýi eigandinn væri ekki
kominn enn, nefndi eitthvert
nafn sem ég heyrði elkki almenni
lega og kunni ekki við að biðja
hana um að endurtaka.... Nýi
eigandinn, já, það sagði hún...
Það voru hennar eigin orð...
Hún skýrði mér ekki frá ein-
stökum atriðum en ég skildi ekki
betur en hún ætti við, að nám-
an hefði verið seld ... Það er allt
og sumt sem ég veií... Efún viirt
ist furða sig á að hann sfcyldi
ekfc; vera kominn enn...“
Honum varð litið út á götuna.
Elie reis úr sæti sínu og horfði
þangað lfka, og jafnvel Gonzales
spratt úr sæti sínu og gekk út í
anddyrið. Mennimir sem stóðu
úti fyrir, störðu allir í sömu átt
ina og það var áfcefð í svip þeirra
eins og eitthvað merkilegt væri
að gerast ... og eftir nokkurt and
artafc birtist stór fólksbffll, allur
ryki huilinn og rann hijóðlaust og
mjúklega upp að gamgstéttinni.
AMir viðstaddir höfðu þegar
veitt athygli að hann var skrásett
ur í New York-fylki.
Áður en Gonzales komst að
hafði einkennisbúinn bflstjórinn
snarað sér út úr bfflnum og opnað
afturhurðina. Maður nokfcur hár
vexti og vel á sig kominn, ná-
lægt fertuigu, berhöfðaður með
l'jóst hár og fölur í andliti, steig
fyrst út á gangstéttiina, á eftir
honum kom holdskarpur og þyr rfc
ingstegur náungi, lægri vexti, sem
leiit í kringum sig án þess að
mæla orð, gekk síðan hröðum
skrefum þvert yfir gangstéttina
og inn í anddyri hótelsins.
„Ég býst við að hann sé kom
inn, Harry", sagði Chaivez í sím
ann, þegar maðurinn birtíst f and
dyrinu. „Tala viö þig seinna.“
Bílstjórinn hafði opnað farang
ursgeymsluna. Hótelstjórinn hrað
aði sér til móts við gestina tvo.
„Ég geri ráð fyrir að þiö séuð
gestimir, sem frú Carlson kvað
væntanlega í íbúð 66?“
Sá hávaxnari varð fyrir svörum.
„Það mun rétt vem“.
„Ef þér viljið gera svo vel að
skrifa yður í gestaskrána, skal ég
visa yður leiðina."
Elie, sem virtist ekki hafa hug
mynd um hvað hann hafðist að,
ýfití að þeim bókinni,, en gleymdi
að rétta þeim pennann, sivo mað
urinn varð að nálgast hann siálf
ur.
Árurn saman hafði Elie gengið
með þykfc kúpt gleraugu og gat
ekki liesið án þeirra. En þynfti
hann aö afchuga eitthvað Ifjær sér
sá hann mun verr með þelm en
ella.
Þegar honum varð iKltið á þann
gestanna, sem lægrj var vextl,
tóik hann af sér gieraugun, og
þegar drættimir í andlití manns-