Alþýðublaðið - 05.09.1963, Síða 2

Bltstjórar: Gísll J. Ástþórsson (Sb) og Benedikt Gröndal,—Aðstoóarritstjóri
Björgvin Guðmundsson. - Fréttastjóri: Sigvaldi Hjálmarsson. — Símar
14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasími: 14:966 — Aðsetur: Alþýðuhúsið.
— Prentsmiðja Alþýðublaðsins, Hverfisgötu 8-10. — Áskriftargjald kl. 65.00
£ mánuði. í lausasölu kl. 4 00 eint. Útgefandi: Alþýðufiokkurinn.
AFBROT UNGLINGA
LÖGREGLAN í REYKJAVÍK hefur haft
:margar'hryggilegar fréttir að segja undanfarna
daga. Afbrotamennirn.ir hafa flestir verið korn-
ungir og sjálf afbrotin líkamsmeiðingar og rán,
nauðgunartilraunir, þjófnaður, falsanir og ofbeldi
i ýmsum myndum.
Svo virðist, sem afbrot unglinga og æsku-
fólks fari ört vaxandi hér á landi, og er það ástæða
til alvarlegra áhyggna. Er þetta að vísu sama þró
run sem orðið 'hefur í flestum öðium löndum, þar
sem lífskjör eru góð eða ört batnandi. Vandinn er
þó engu minni fyrir okkur, þótt aðrar þjóðir eigi
líka við hann að glíma.
Ýmsar tilgátur eru uppi um orsakir vaxandi
glæpahneigðar hjá unglingum. Sumir kenna um
velmegun og miklum fjárráðum. Aðrir segja þetta
sjúkleikamerki veKerðarríkja. sem skapa íbúum
sínum algert öryggi og alhliða framfarir, en geta
ekki fyrirbyggt eirðarleysi og lífsleiða. Enn aðrir
kenna áfengi um, og vissulega ber það mikla sök
hér á landi. Þó getur drykkjuskapur verið afleið
ing frekar en orsök, og verður þá að leita lengra
eftir sjálfum sjúkdömnum.
Enda þótt íslendingar séu nú bjargálna og
landsfólkinu líði yfirleitt vel, má ekki gleyma
þeirri margvíslegu röskun, sem hefur orðið á þjóð
félagi okkar síðustu tvo áratugi eða svo. Þess
vegna er nauðsynlegt að hugsa ekki eingöngu um
efnahaginn, heldur gefa félagslegri þróun vand-
lega gaum og reyna^að hafa áhrif á 'hana til hins
hetra.
HUMARVEIÐAR
HUMARVEIÐAR hafa aldrei verið meiri en
á þessu sumri. Fleiri bátar hafa stundað veiðarn-
ar en áður og hlutir sjómanna eru orðnir allgóð-
ir. Þá veitir humarinn mikla vinnu í landi og er
; verðmæt útflutningsvara með trygga markaði.
A síðari árum hefur tékizt að auka mjög fjöl
breyttni í veiðum og vinnslu og hagnýta ýms sjáv
ardýr, sem áður voru lítt veidd. Með þessu verður
afkoma sjáúarútvegsins í heild tryggari og at-
vinna í sjávarplássum jafnari.
Rétt er að leggja áherzlu á auknar rannsóknir
til að forðast rányrkju, svo að varanlegt framhald
verði á rækju- og humarveiðum og öðrum sér-
■greinum á þessu sviði. Það væri mikil skammsýni
að spilla þessum veiðum einmitt þegar þær eru
að verða þýðingarmikil atvinnugrein.
2 5. sept. 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ
PRESTCOL
Kæliskápar fyrir:
Veitingatiús
Verzlanir
Barnafieimitt
Hótel
Sjýkrahús
Mötuneyti
H eimavistarskela
HAGKVÆMIR
GREIÐSLUSKILMÁLAR
Raftækjadeild
H 178 cm. Br. 112 cm.
D. 69 cm.
Verð kr. 2Í.ÍO9.0O
20,5 cub.ft (58í S.)
O JOHNSON & KAABER H.F.
Sætúni 8 — Sími 24-000.
tiANNES A HORNINU
................................................................... iiiiiiiihiiiiihb
| 3
+ Vitlausar beygingar og rangar áherzlur í útvarpinu.
+ Shorinort bréf um illa þýtlda útvarpssögu.
| ic Hvað er „Sjávarútveggur?
fniiummmMiinmtmxiK.iHi'i............................................ iiiiiiiiimiiiii
ÉG BIRTI hér á eftir bréf frá
ágætuin og samvizkusömum ís-
lcuzkumanni um málleysur í út-
varpinu. Ég fylffist ekki svo vel
sjálfur með því sem sagt er í út-
varpinu að ég geti staðfest orð
hans, en ég efast þó elcki um að
hann liermi rétt, — og slæmí er
ástandið. Ég hef tekið eftir því
að íslenzku hrakar, sérstaklega í
munni ungra námsmanna — og
eru stúdentar þar ekki barnanna
beztir. En hér er þetta skorinorða
bréf frá E.:
E. SKRIFAR: „Nú þykir mér
skörin færast upp í bekkinn
segja menn stundum, þegar úr
hófi keyrir. Og þetta varð mér að
oröi, þegar ég hlýddi á kvöldsögu
litvarpsins, Dularilm, 29. ágúst. Ég
læt það óátalið, að sagan er að
mínum dómi bæði leiðinleg og vit-
laus, en hitt get ég ekki sætt mig
við, að forráðamenn útvarpsins
fela fólki, sem ekki kann íslenzkt
mál nokkurn veginn rétt, þýðingu
á útvarpsefni.
BERSÝNILEGT ER, að um eng
ar áminningar er að ræða frá
þeirra hálfu, fyrst sömu vitleys-
urnár eru endurteknar lestur eftir
lestur. í 1. og 2. lestri sögunnar
var orðið hönd vitlaust beygt.
Kvöldlesturinn 29. ágúst bar það
með sér, að engar aðfinnslur
höfðu komið. Þá var þrástagast á
rangri beygingu þessa orðs, t. d.
„Réttu mér hendina“, „ . . að
hendi gæti verið svona áleitin“,
. . . að láta hendina renna á veggn
um“. Og til að kóróna þetta allt
og sýna, að um fullkominn trassa-
skap var að ræða, var orðið rétt
beygt á einum stað: „Hann dró
að sér liöndina". Fleira mætti
fmna að þessari þýðingu, t. d.
kann þýðandinn ekki að beygja
rétt orðið kíkir.
ÚTVARPIÐ HEFUR ágæta
menn til þess að flytja íslenzku-
þætti, þar sem bent hefur verið
á málspjöll og ambögur í daglegu
máli. En svo eru á vegum útvarps
ins fólk, sem rífur alla þessa starf
semi niður aftur. Það er fleira
fólk en þessi eina blaðakona, sem
er í sök, þótt hún sé hér tekin sem
dæmi. „Sjávarútveggnum“, sagði
útvarpsþulur í vetur í stað vegin-
um, og var því engu líkara en um
vegg væri að ræða. „Ertu nú al-
veg gengin frá idtinu", stóð í
barnaleikriti nokkru seinna í stað:
gengin af vitinu.
SVO MINNZT ,sé á annað at-
riði, lætur það einkennilega í eyr-
um, þegar þulurinn hefur aðalá-
herzlu á 3. atkvæði í orðinu veður
horfur. Allt til þessa hefur aðal-
áherzla verði í íslenzku á 1. at-
kvæði. Þó tekur út yfir, þegar
stúlka, sem lesið hefur skýrslu
um veðrið á ýmsum stöðum, hef
ur látið aðaláherzlu koma á síð-
asta atkvæðið og sagt sjólítið með
aðaláherzlu á greininum.
ÞAÐ ER GENGH) ríkt eftir
því, að hlustendur greiði gjöld sín
til útvarpsins, sem ekki er held-
Framhald á 12. síðu.
Innilegustu þakkir fyrir gjafir og heillaóskir á áttræðis-
afmæli mínu 28. ágúst.
Ástríður Helgadóttir. ^