Vísir - 15.06.1974, Page 5

5
Visir. Laugardagur 15. júni 1974
POPP ÖrnPetersen
SITT-
HVAÐ
Angela Bowie: Vááá...
„Súperspútnikkinn”, David
Bowie, á að hluta frægð sina að
þakka sérstökum klæðaburði
(ef klæði eiga að kallast) og
framkomu.
Hann hefur oft verið talinn
kynvilltur vegna þessa og er
eigi að furða. Þessum orðrómi
varpaði hann fyrir borð á sinum
tima, er hann gifti sig stúlku
þeirri, er hann átti son með, og
kallast meðal vina Angie,
(muniði Stones lagið Angie,).
Angie, eða Angela Bowie, hefur
nú varpað sér út i flóðljós
frægðarinnar og hyggst verða
heimsfræg tizkusýningar-
dama... Hve heimsfræg hún
verður, veit ég ei, en svona litur
hún allavega út (váááá).
FRÁBÆR PLATA!
RICK DERRINGER
„ALL AMERICAN
BOY”.
Þessi plata kom út fyrir
nokkrum mánuðum, en engu að
siður finnst mér full ástæða til
að geta hennar nánar, þvi þetta
er frábær plata, (og þegar ég
segi frábær, þá meina ég það).
Rick Derringer á sér langan
tónlistarferil að baki, þó að ung-
ur að árum sé.
Fyst kom hann fram á sjónar-
sviðið árið 1965, og þá i hljóm-
sveitinni The McCoys, en hljóm-
sveit sú gerði m.a. lögin „Hang
on Sloopy”, „Fever” og „Gotta
go back”, fræg. Nokkrum árum
siðar ( eftir veru sina i The Mc-
Coys) kynntist Derringer þeim
Winterbræðrum, Johnny og
Edgar, og hefur hann siðan
staðið við hlið þeirra bræðra við
upptökur og hljóðfæraleik á
plötum þeirra.
Hver kannast ekki við lögin
„Frée Ride”og „Frankenstein’,’
eða þá plöturnar „Still alive and
well”, „They only come out at
night”, „Saints and Sinners”,
og nú siðast plata Edgars
„Schock treatment”? Jú, Derr-
inger stjórnaði upptöku á öllu
þessu. — Ekki nóg með að hann
stjórnaði upptökunum, heldur
lék hann einnig með i flestum
lögum þeirra bræðra, á gitar, og
það er öllu fremur sá gitarleik-
ur, er hefur komið þeim bræðr-
um þangað, sem þeir eru nú.
Derringer hefur ekki sérstaka
söngrödd, en hann er snillingur i
upptökutækni, og hefur hann þvi
margfaldað söng sinn á þessari
plötu með góðum árangri.
A „All American Boy hefur
hann gott lið sér til aðstoðar,
þar nægir að nefna, Edgar
Winter, Joe Lala, Joe Walsh og
Bobby Caldwell, allir vinna þeir
gott verk.
Þessi plata býður upp á allt,
þó að ánægjulegt rokk sé þar i
meirihluta, góða texta, pottþétt-
an flutning, og frábæra upptöku.
Beztu lög: Rock and Roll
Iloochie Koo. It’s raining. Slide
over Slinky, og Teenage love
affair.
Rick Derringer er frábær gltar-
leikari — og upptökustjóri.
Með beztu
Bad Company
,,Bad Company”
Slæmur félagsskapur, eða
hvað?
I siðustu viku impr-
aði ég ofurlitið á nýj-
asta albúmi Moot the
Hoople, og i þvi sam-
bandi að Mick Ralphs,
gitarleikari hljóm-
sveitarinnar, hefði
yfirgefið hana og stofn-
að ,,Bad Company”, á-
samt fyrrum meðlim-
um ,,Free”, þeim Sim-
on Kirke og Paul Rodg-
ers, og Boz áður i King
Crimson.
rock-bluessöngvurum
í Moot the Hoople var ekki
pláss fyrir tvo hæfileikamenn,
og laut þvi Ralphs i lægra haldi
fyrir Hunter og fór.
Nú, sinn i hvoru lagi blómstra
þeir, Hunter i Moot og Ralphs i
Bad Company.
Flest lög þessa fyrsta albúms
Bad Company hefur Ralphs
samið, og bera þau af, tónlist
hans er ólik tónlist þeirri er
Moot spiluðu (og spila enn), og
virðist hann þvi loksins hafa
fundið sjálfan sig.
1 Bad Company kemur hann
einnig sterkastur út með fersk-
an gitarleik sinn, ásamt
söngvaranum Paul Rodgers,
sem eftir plötu þessa mætti
flokka undir beztu rock-blues
söngvara i veröldinni i dag, auk
þess hefur Rodgers samið eitt
lag sjálfur „Rock Steady”, og
það er barasta ágætis lag.
Hljómsveitina Bad Company
skipa tveir fyrrum meðlimir
Free, og mætti þvi ætla, að tón-
list þeirra félaga minnti örlitið á
tónlist Free, en svo er ekki,
þvert á móti er hér um að ræða
öllu léttari tónlist, (án þess þó
að hún flokkist undir „tyggjó-
músik”) og eftir blaðaviðtölum
að dæma, virðast þeir tvimenn-
ingarnir einnig hafa fundið
sjálfa sig i þessari grúppu, (eða
svo segja þeir). En hvað með
veraldar..
það, þessi fyrsta plata þeirra
lofar góðu. Og ekki er það lak-
ara, að umboðsmaður þeirra er
Pete Grant, en sá hefur haft Led
Zeppelin og Maggie Bell á sin-
um snærum, og þar eð Zeppelin
eru á niðurleið, má búast við, að
Bad Company verði arftakar
þeirra.
Beztu lög: Can’t get enough.
Movin’ on.
uaa C'ompány: Hljómlist þeirra flokkast ekki undir „tyggjómúslk”.
VINSÆLDALISTARNÍR
„Hey, rock and roll” heitir lagið, sem sló i gegn hjá brezkum siðustu
viku og skauzt upp I fyrsta sæti vinsældalistans. Hljómsveitin, sem
spilar þetta lag, heitir þvi merkilega nafni Showaddywaddy, og er
þetta fyrsta plata hennar, sem nær þessum árangri. Lagið var i 18. sæti
fyrir tveimur vikum, en var i 4. sæti fyrir viku.
Lag Ray Stevens, „The Streak”, stökk úr sjöunda upp i 2. sæti, —
risastökk frá 28. sæti fyrir tveimur vikum.
Fjögur ný lög komust upp i topp tiu þessa vikuna: Hljómsveitin
Cockney Rebel kom sinu lagi „Judy teen” i 6. sæti úr 11. Mouth og
McNeal, sem við þekkjum úr Söngvakeppni Evrópu, komust i 8. með „I
see a star”, Bryan Ferry með „The in crowd” 19. sæti, og sá gamli Al-
an Price hoppaði úr 19. i 10. með „Jarrow song”.
Og hér er svo brezki topplistinn, unninn eftir vinsældalistum Melody
Maker og Disc:
1. ( 4) Hey,rockandroll............Showaddywaddy
2. ( 7) TheStreak ....................Ray Stevens
3. ( 2) Sugar baby love.................Rubettes
4. ( 1) Thereisaghostinmyhouse......F.DeanTaylor
5. ( 3) Thistownaintbigenoughforbothofus..Sparks
6. (11) Judyteen....................Cockney Rebel
7. ( 6) ThenightChicagodied ...........PaperLace
8. (13) Iseeastar................Mouth and McNeal
9. (12) Theincrowd....................BryanFerry
10. (19) Jarrow sing...................AlanPrice
Fyrrum Bitill með meiru, Paul McCartney og Wings, héldu kyrru fyr-
ir i fyrsta sæti bandariska listans aðra vikuna i röð með lagi sinu,
„Band on the run”
Upp I annað úr fjórða á lista Cash Box Magazine fór „You make me
feel brand new” með Stylistics, og Gordon Lightfoot með lag sitt „Sun-
down” komst I 3. úr fimmta.
Tvö ný lög fóru á lista, „For the love of money” með The O’Jays og
„My girl Bill” með Jim Stafford.
1. ( 1) Bandontherun............PaulMcCartney and Wings
2. ( 4) You make me feel brand new..............Stylistics
3. ( 5) Sundown................... ......Gordon Lightfoot
4. ( 2) TheStreak ...........................Ray Stevens
5. ( 7) Billy, don’t be a hero..............BoDonaldson
6. ( 9) Bethankfulforwhatyougot.......William de Vaughan
7. ( 6) Midnightattheoasis...................MariaMuldaur
8. ( 8) Helpme...............................JoniMitchell
9. (11) For the loveofmoney.....................TheO’Jays
10. (12) MygirlBill...........................JimStafford
íslenzkt popp
á HB-plðtum
HB hljómplötur.
Nýlega hafa komið á
islenzkan markað,
þrjár 45 snún. hljóm-
plötur, uppteknar i
hinu nýja „stúdiói”,
Hjartar Blöndal.
Þéssar plötur eru
með hljómsveitunum
Hafrót, Steinblóm, svo
og Hirti sjálfum, þar
sem hann nýtur aðstoð-
ar nokkurra meðlima
Steinblóms.
Steinblóm.
„Sunny Way”. „You know
where to find me”.
Bæði lögin eru eftir gitarleikara
hl jómsveitarinnar, Skúla
Björnsson, og er hann þarna á
ferðinni með ágætis lög, sem
bara missa marks vegna ófull-
nægjandi upptökuskilyrða og of
áberandi trommuleiks. Skúli
kemur annars sterkastur út á
plötu þessari með góðum gitar-
leik sinum, og mætti hiklaust
flokka Skúla undir betri gitar-
leikara hérlendis.
Þorsteinn er ágætis söngvari,
en hann má passa sig á að hætta
sér ekki of hátt i tónstigunum,
þvi þar missir hann vald á rödd
sinni, (þó ekki á þessari plötu)
Söngurinn er ekki nægilega góð-
ur á þessari plötu, og hefði verið
hægtað laga það með margföld-
un á upptöku söngsins.
Lagið „Sunny Way” er betra
lag plötunnar þó svo að það
minni óneitanlega á „Wishbon
Ash”, en texti þess er hrein
hörmung,, „you and me, feel so
free, cos we live eternily, I have
you,youhaveme,I am you.you
ar me” (oh boy?). Nei piltar,
betri texta næst.
Þessi plata gefur ekki rétta
mynd af hljómsveitinni Stein-
blóm, ég hef heyrt i þeim betri.
Hjörtur Blöndal
„Woman”, „Sweet
love”
A tónlistarferli. sinum hefur
Hjörtur komið viða við: Ópus,
Mods, Pónik og Jón og hefur
hann gert marga góða hluti.
Lög hans á þessari plötu eru
,ágæt, ef séð er frá upptökuskil-
yrðum (eða gæðum).
Allur tónlistarflutningur virk-
ar fjarlægur og innantómur,
ekkert hljóðfæri nær til manns,
nema þá helzt bassinn, sem olli
mér eyrnaverk.
Sweet love er betra lag plöt-
unnar, og væri gaman að heyra
þá Magnús og Jóhann flytja það
lag einhvern tima.
— Hjörtur, þú sýnir mikla
framtakssemi með þessu fyrir-
tæki þinu, haltu áfram, en lærðu
af þessum fyrstu plötum þinum.
heyrt Wyman syngja sóló á
Stones plötunum, og styrkist sá
grunur minn eftir að hafa heyrt
þessa plötu hans.
Sönghæfileikar hans eru litlir,
en bezt vald hefur hann þó á
rödd sinni i rólegri lögum plöt-
unnar. Sér til liðs á „Monkey
Grip” hefur hann eingöngu
bandariskt lið, og ber þar hæst
Leon Russell, Dallas Daylor,
Joe Lala og Danny Kootch, þeir
standa vissulega fyrir sinu og
lifga upp á annars litið f jörlega
tónlist.
Það er greinilegt, að uppá-
haldstónlist Wyman er ekki að
sækja i hart-rock, heldur i ekta
country-western og blues.
Beztu lög: Wliite Lightning
(sem bcr af) og Wliat a blow.
Bill Wyman
„Monkey Grip”
Aðdáendur Stones
mættu halda, að hér
væri á ferðinni ekta
„stones-tónlist”, ó nei,
svo er ei.
Þetta er ein af þessum
plötum, er rýkur til
skýja til að byrja með
vegna frægs nafns, en
fellur svo i gleymsk-
unnar geim.
Bill Wyraan: Sönghæfileíkar Ekki minnist ég þess að hafa
hans eru litlir...