Vísir - 21.06.1974, Blaðsíða 6

Visir. Föstudagur 21, júní 1974
visir
tJtgefandi:
Framkvæmdastjóri:
Hitstjóri:
Fréttastjóri:
Kitstjórnarfuiltrúi:
Fréttastj. erl. frétta:
Auglýsingastjóri:
Auglýsingar:
Afgreiðsla:
Ritst jórn:
Reykjaprent hf.
Sveinn R. Eyjólfsson
Jónas Kristjánsson
Jón Birgir Pétursson
liaukur Heigason
Björn Bjarnason
Skúli G. Jóhannesson
Hverfisgötu 32. Simar 11660 86611
Hverfisgötu 32. Simi 86611
Siðumúla 14. Simi 86611. 7 linur
Askriftargjald 600 kr. á mánuði innanlands.
1 lausasölu 35 kr. eintakið. Blaöaprent hf.
Lokaða bókin
Hinar ytri aðstæður hafa verið góðar i þrjú
vinstristjórnarár. Við upphaf timabilsins var
jafnvægi i efnahagslifinu, atvinna næg, sjóðir
fullir og nýsköpun viðreisnartimans vel á veg
komin. Siðan hefur verðlag útflutningsafurða
okkar hækkað hraðar en nokkru sinni fyrr og fært
okkur i aukagetu marga milljarða króna.
Vinstristjórnin hefur þvi haft gott tækifæri til
að hrekja kenninguna um, að slikar stjórnir geti
ekki setið nema tvö til þrjú ár i senn vegna efna-
hagsöngþveitis og bræðraviga. En allt hefur samt
farið á sömu leið og áður. Góðærinu hefur verið
breytt i gjaldþrot.
Fjármálastjórn virðist vera vinstriforingjum
lokuð bók. Þeir segjast lika vera félagshyggju-
menn, sem þýðir, að þeir eru i stöðugum vin-
sældaleik. Nú siðast hafa þeir kom-
ið sér hjá þvi að takast á við vand-
ann og halda þjóðinni i þess stað
mikla kosningaveizlu i smjöri,
kartöflum, mjólk og kindakjöti.
Slikar veizlur kosta að sjálfsögðu
útgáfu innistæðulausra ávisana á M
Seðlabankann, sem næsta rikis-
stjórn verður svo að leysa út. óiafur
Þjóðarbúið er svo rekið með erlendum lánum,
meðan lánstraustið frá viðreisnartimanum end-
ist, unz þjóðin getur ekki lengur borgað skuldir
sinar.
Nútimareglur rekstrar, skipulags og fjármála
virðast vera vinstriforingjum lokuð bók. Þeir
trúa enn á gamla kreppuóra hafta, miðstýringar
og skriffinnsku. Þeir hafa ekki enn opnað skjáinn
út að umheiminum til að kynna sér rekstrartækni
og þjóðhagstækni nútimans. Þess vegna leysa
þeir eitt vandamál með þvi að skapa annað
stærra.
Bráðabirgðaráðstafanir þeirra út og suður
valda þvi, að aðrir geta ekki s.tjórnað sinum
rekstri. Venjulegur atvinnurekstur fer smám
saman á hausinn. Þeir einu, sem blakta, eru spá-
kaupmennirnir, sem spá i næstu þverbeygjur
stjórnarstefnunnar og sifellt hraðari verðbólgu.
Vinstristjórnin kyndir undir verðbólgunni með
fordæmi sinu, fjáraustri á báða bóga. Þess vegna
rambar nú atvinnulifið á barmi gjaldþrots, þótt
bankarnir hafi steypt sér i stórar skuldir við
Seðlabankann og greiði háa refsivexti til að halda
fyrirtækjunum gangandi.
Skuttogararnir, fiskibátarnir og frystihúsin eru
rekin með milljarðatapi og útflutningsiðnaðurinn
er að leggja upp laupana, samkvæmt upplýsing-
um efnahagssérfræðinga rikisstjórnarinnar.
Efnahagslegt hrun er framundan og jafnframt
stórfellt atvinnuleysi, ef ekki verður gripið
hressilega i taumana strax eftir kosningar.
Það er þjóðinni dýrt spaug að fá yfir sig vinstri-
stjórn á 15 ára fresti og sigla að ástæðulausu inn i
kreppu á 15 ára fresti. En þvi miður gleymist
óstjórnin og fjárglæfrarnir, þegar frá liður. Þess
vegna komst þessi stjórn til valda fyrir þremur
árum.
Nú er sem betur fer komið að skuldadögunum.
öll þjóðin, fyrir utan eindregnustu fylgismenn
vinstriforingjanna, á nú samleið i að hrekja
stjórnina frá völdum eftir rúma viku, kosninga-
daginn 30. júni. Þá segja kjósendur skilið við
vinstra slysið.
—JK
Öryggismála
viðrœðunum
miðar hœgt
að mati
NATO-ráð-
herranna
iiiiiiniiii
'raas3
umsjón G.P.
öryggisráðstefnu
Evrópu bar á góma hjá
utanrikisráðherrum
NATO-rikjanna, þegar
þeir hittust i Ottawa
núna fyrr i vikunni, og
kom þar fram, sem hef-
ur verið ljóst núna lengi,
að þeim sem öðrum þyk-
ir öryggisviðræðunum
miða litið áfram.
,,Gengið skrykkjótt”
var orðalagið, sem utan-
rikisráðherrarnir
fimmtán voru sammála
um i lokayfirlýsingu
NATO-fundarins, sem
annars fjallaði einvörð-
ungu um Ottawa-yfir-
lýsinguna svonefndu.
„Það er margt eftir ógert,” var
sagt I yfirlýsingunni um öryggis-
ráöstefnuna og tekin sem dæmi
þýðingarmikil atriði á borð við
aukin mannleg samskipti fólks
austan og vestan tjalds, eða auð-
veldari upplýsingamiðlun milli
austurs og vesturs. Þessi tvö at-
riði hefur vestrið lagt mikið kapp
á t viðræðunum við Sovétrikin, en
þeir siðarnefndu hafa ekki enn
getað fellt sig við, að öll höft verði
afnumin á innflutningi prentaðs
máls austur fyrir járntjaldið.
Hefur öryggisráðstefnan alveg
strandað á þessum atriðum.
Fulltrúum vesturlanda hefur ekki
verið hnikað frá þeirri afstöðu
sinni, að frjáls skoðanaskipti.upp-
lýsingaflutningur og fólks-
flutningur beri að vera yfir linuna
milli austurs og vesturs. Segja
þeirvonlaustað ræða um öryggi i
Evrópu, fyrr en frjálslegur um-
gangur af þessum toga verði
kominn á. i
Á blaðamannafundi eftir sam-
þykkt Ottawa-yfirlýsingarinnar
var Henry Kissinger utanrikis-
ráðherra spuröur um möguleika
á ráðstefnu milii austurs og vest-
urs og hugsanlegan árangur
slikra viðræðna. Hann vék þá tal-
inu aö öryggisráðstefnunni og
sagði, að „fyrst og fremst væri
þörf fyrir að bandamennirnir (i
NATO) kæmu sér saman um eitt-
hvað ákveðið, sem þeir teldu
frumskilyrði þess að haldinn yrði
slfkur lokaáfangi öryggisráð-
stefnunnar, fundur milli austurs
og vesturs.”
Sagði Kissinger, að hann hefði
vakiö máls á þessu við starfs-
bræður sina frá hinum 14 aðildar-
rikjunum, þvi að hann teldi, að
sameiginleg afstaða og yfirlýsing
NATO-ríkjanna um, hvað þau
teldu lágmarksárangur af
öryggisráöstefnan á byrjunar-
stigi I júli i Helsinki I fyrra, —
Siðan þykir litið miða áfram.
Svar utanrikisráðherranna
á Ottawafundinum við hvatningu
Kissingers i þessu tilviki, var það,
að þeir urðu sammála um „að
halda samningunum áfram með
þolinmæði en einbeitni”.
Um hinar viðræður austurs og
vesturs, sem lúta að þvi að draga
úr heraflanum i álfunni (afvopn-
unarviðræðurnar i Vinarborg),
sagði I yfirlýsingunni, „að ráð-
herrarnir væru þeirrar trúar, að
sameiginleg afvopnun og jöfnuð-
ur herafla mundi verða til að
draga úr spennu i Evrópu og leiða
til stöðugra verðlags”.
Ráðherrarnir tóku fram I
yfirlýsingunni, að Vinarviðræð-
UtanrfkisráðherrarNato (hér á myndinni á fundi í Brussel) voru sam-
mála um, að öryggismálaviöræöurnar hefðu „gengið skrykkjótt”.
öryggisráðstefnunni, gæti orkaö
örvandi á öryggismálaviðræð-
urnar.
Hinn skarpskyggni prófessor
hefur þar vafalaust komið auga á,
að Sovétrikjunum mundi þykja
meira koma til slikrar einurðar
og ákveðni, heldur en þau hafa
mætt á öryggisráðstefnunni, þar
sem þau hafa hvað eftir annað
hliðrað sér hjá að ræða möguleik-
ana á frjálsum ferðalögum
einstaklinga milli austurs og
vesturs og frjálsum skoðana-
skiptum.
unum væri haldið áfram af fullum
áhuga. Og rifjuðu þeir upp, að
tilgangur þeirra viðræðna væri að
koma á bættum og stöðugri sam-
skiptum með umfangsminni her-
afla, án þess að dregið væri neitt
úr öryggi þeirra, sem hlut eiga að
máli.
Undirstrikuðu NATO-ráðherr-
arnir fyrri afstöðu vesturlanda,
að þessu marki yrði helzt náð með
þvi, að Sovétmenn og Banda-
rikjamenn byrjuðu á þvi að kalla
heim, hvorir i sinu lagi, eitthvað
af herafla sinum úr álfunni.
„Jafnhliða fækkun Iherafla Bandarikjamanna og Sovétmanna mundi draga úr spennu”, ályktuðu ráð-
herrarnir á Ottawa-fundinum.