Vísir - 01.03.1975, Blaðsíða 2

Vísir - 01.03.1975, Blaðsíða 2
2 Vfsir. Laugardagur 1. marz 1975 VÍSBSm: Drekkið þið mikið gos? Gunnar Guðmundsson, nemi: — Ætli ég drekki ekki i kringum tvær til þrjár litlar kókflöskur á dag. Þormóöur Karlsson, nemi: Já, þegar ég á pening. Ég get ekki gefiö upp neitt ákveðið magn. Keynir Georgssen, nemi: — Þaö er nó sjaldan. Ætli ég drekki ekki svona tvær eða þrjár gos- flöskur á viku. Mest á laugar- dögum i blandið. Haukur Eyjólfsson.nemi: — Já, ég drekk heilmikið gos. Allt sem égnæ i. Ætli það geri ekki heilan kassa á viku að meðaltali. Kristin Vilhelmsdóttir, nemi: — Ég drekk svona hálfan kassa á viku. Asdis Bjarnadóttir, nemi: — Já, ég drekk þó nokkuð. Guð, ég veit ekki hversu mikið. LESENDUR HAFA ORÐIÐ „500 prósent hœkkun" — Er Hitaveitan að keppa við olíuríkin? Rafn Sigurðsson hringdi: „Við sem erum á miðjum aldri munum eftir hitaveitu- framkvæmdunum þegar þær hófust og þeirri baráttu, sem sjálfstæðismenn i Reykjavik áttu i er þeir vildu fá fólkið á sitt band. En það er margbúið að sýna sig, að það var góð fjár- festing og þeim mönnum ber að þakka, se® stóðu að þeim mál- um. En siðan þá hefur orðið töluverð breyting á þeirri stjórn. Ég er ekki á móti þvi, að við Reykvikingar færum út kviarnar i sambandi við orku- mál. Náttúrlega er eðlilegt, að það sé framkvæmt meira með tilkomu nýbyggjenda og við- haldi og ýmsu fleira. En ég er ekki alveg sáttur við það, að við stöndum i framkvæmdum fyrir önnur bæjarfélög. Þar kem ég að kjarna málsins. Undanfarið hafa orðið tölu- verðar hækkanir á hitaveitu. Núna siðast i þessari viku var tilkynnt um 24 prósent hækkun. Það gerir að mér skilst yfir 40 kr. pr. tonn. Fyrir tveimur ár- um, eða i marz 1973, var hita- veitutonnið kr. 15,22. Þegar ég byggöi 1968-69 var hitaveitu- tonniö kr. 8,00. Nú vil ég fá að rifja það upp, aö hitaveitustjóri gaf þær upp- lýsingar i fjölmiðlum á sinum tima, þegar hann var spurður um þessar framkvæmdir i nær- liggjandi sveitarfélögum, að ef ekki væri fariö út i þær þyrftu Reykvikingar að borga 12 pró- sent hærra hitaveituverð. En siöan þessi orð voru sögð, hafa margir tugir prósenta komið of- ar á þau gjöld, sem okkur Reyk- vikingum er gert að greiða. Ég veit ekki nákvæmlega hvað mikið, en ætli það sé ekki eitt- hvað á milli 70 og 80 prósent sið- an þetta var talað. En sem sagt: Það hefur orðið 500 prósent hækkun siðan 1969. Nú spyr ég: Hvað hafa hita- veitugjöld hækkað mikið vegna hitaveituframkvæmda Reykja- vikurborgar i Kópavogi, Garða- hreppi og Hafnarfirði? Og i öðru lagi: Er Hitaveita Reykjavikur i kapphlaupi við oliurikin? Mig langar til þess að viðkom- andi aðilar leggi spilin á borðin. Ég er vist áreiðanlega ekki einn um að vilja fá greið og góð svör við þessum stóru spurningum. Persónulega finnst mér ekki sanngjarnt, að við Reykviking- ar séum að borga brúsann fyrir nágrannana. Við eigum nóg með að borga það sem snýr aö okkur, bæði viðhald og áfram- haldandi framkvæmd hér i borg.” ÁNÆGÐ MEÐ SÖGU FRÚ SVÖVU Anna Auðunsdóttir skrifar: ,,Ég hef nú ekkert gert mikið að þvi um dagana að skrifa i blöðin, en nú get ég ekki orða bundizt. Hvers konar dómgreind hefur það fólk, sem ekki getur skilið tilgang Svövu Jakobsdóttur með sögu sinni ,,Saga handa börnum”? A minu heimili hlustuðu á sög- una auk min tveir karlmenn. Ég gat ekki fundið annað en að við legðum öll sama skilning i sög- una. Og við vorum ánægð. Þau H.E. og frú M.L., sem hall- mæla sögu frú Svövu, ættu að láta sér nægja að hlusta bara á sögurnar i barnatimunum. Þær eru kannski ekki svona ,,tor- meltar” sögurnar þar. Persónulega vil ég færa frú Svövu Jakobsdóttur þakkir minar fyrir framlag hennar til kvenna- ársins, þótt saga hennar hefði mátt lesast á hvaða ári sem er. Það er einlæg von min, að einhver bókaútgefandi gefi þessa sögu út á prenti, þvi hún á mikið erindi til okkar. Sagan hefði, að minu mati, mátt heita ,,Saga handa stórum börnum”. ,,Er ekki ritskoðun i okkar rikisútvarpi,” spyr frú M.L. Sem betur fer virðist rikisútvarpið okkar ekki vera jafntornæmt og frúin segist vera, þvi þá hefðum við ekki fengið að heyra þessa ágætis sögu.” ÖFUNDAR SVÖVU AF HUGMYNDAFLUGINU! B.J. skrifar: ,,Ég, „útiálandifólk” svokallað I höfuðstaðnum, leyfi mér hér með aö hripa nokkrar linur i Visi vegna skrifa tveggja kvenna um sögu Svövu Jakobsdóttur, sem flutt var i útvarpinu á dögunum. Sögu þessa las ég, þegar hún var gefin út fyrir nokkrum árum, ásamt fleiri ágætum sögum eftir áðurnefnda skáldkonu. Mér þótti sagan góð. Ég las hana aftur og þótti enn betri. Má vera, að heiti sögunnar gefi tilefni til skrifa, en ég held, eftir umhugsun — (það er nefnilega ekki ennþá búið að setja minn heila i spritt) — að heilar þessara ágætu kvenna séu i spritti. Þessi saga fjallar um móður, sem fórnar sér algerlega fyrir blessuð elsku börnin sin. Það er næstum sama, hvað blessaðar elskurnar taka sér fyrir hendur, allt er jafn-eðlilegt og sjálfsagt, finnst góðu mömmu — meira að segja þegar þau taka úr henni heilann. En svo — þegar hún kemur meö sitt eigið hjarta og býður fullorön- um börnum sinum að gjöf, vill ekkert þeirra þiggja það. Ef ein- hvern tima hefir verið skrifuð saga um takmarkalausa fórnfýsi og takmarkalausfc vanþakklæti, þá er það gert hér. Mig langar til að biðja konur þær, sem hlustaðhafa á sögu Svövu, að spásséra á amts- eða borgar- bókasafn og lesa það sem Svava Jakobsdóttir hefir skrifað. Fyrir utan einstaklega fallegan stil leyfi ég mér að öfunda hana af hugmyndafluginu og dirfskunni. Bið I von um fleiri bækur eftir Svövu. Það hressir og kætir kell- ingar úti á landi.” Svava Jakobsdóttir. Saga hennar um hina hart leiknu móður hefur vakið mikla athygli. Vill að Parísarhjólið haldi ófram að snúost Elin B. Ólafsson hringdi: „Þar sem það er stööugt verið að kvarta undan þvi, hversu lit- ið er af skemmtunum öðrum en dansleikjum fyrir borgarbúa, vildi ég fá að segja frá sérstak- lega góðri skemmtun, sem ég fór á sl. laugardag i Háskóla- biói. A ég þar við „Parisarhjól- ið”. Ég fór nú með hálfum huga, en sé ekki eftir þvi að hafa farið á skemmtunina. Satt að segja undrast ég þaö, að engir hafi orðið til þess að hrósa þessari ágætu skemmtun i blöðunum. Sjálf hef ég ekki notið betri skemmtunar hérlendis. Dansarnir voru afbragð og Hka voru þau mjög góð, þau Edda Þórarinsdóttir og Karl Einarsson. Ég gat ekki betur séð en allir skemmtu sér jafnvel i salnum, jafnt smábörnin sem hinir fullorðnu. Það er full ástæða til aö hvetja aöstandendur „Parisarhjólsins”, til að endurtaka gamanið sem fyrst aftur. Svona skemmtanir þurfa að vera fastur liður i skemmtanahaldi okkar borgar- búa.”

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.