Vísir - 25.03.1975, Blaðsíða 2

Vísir. iM-iðjudagur 25. marz 1975.
vfentsm:
— Kaupið þér páska-
egg?
Július Einarsson, skrifstofu-
maður: — Nei, það geri ég ekki.
Ég gef engin — og sjálfur hef ég
ekki lyst á súkkulaðieggjum.
Arni Guðmundsson, verka-
maður: — Ætli ég kaupi ekki tvö
lftil. Ég á tvö börn. Að visu mjög
ung, en það er gaman að gefa
þeim egg til að glima við. — Nei,
frúnni gef ég ekki páskaegg. Hún
hefur áreiðanlega ekki áhuga.
Einar Jónsson, trésmiður: — Ég
er búinn að kaupa tvö egg. Ég á
tvö'börn og það tilheyrir óhjá-
kvæmilega að gefa þeim páska-
egg. — Nei, ég kippti mér ekki
upp við verðið. Páskaegg eru jú
orðin dýr. En hvað er ekki dýrt i
dag?
Gunnar Már Torfason, vörubil-
stjóri: — Að sjálfsögöu kaupi ég
páskaegg. Ég á sex börn og þrjú
barnabörn. Nei, ég er ekki búinn
að kaupa eggin, en ég er búinn að
kynna mér verð þeirra, svona úr
fjarlægð. Þau eru orðin dýr,
páskaeggin. Ég sá, að þau
minnstu — sem voru vissulega
lltil — kostuðu 15 krónur. Þetta er
dýrt. En hráefnið hefur nú lfklega
hækkað mikið eins og annað.
Sykurinn i eggin kostar trúlega
skildinginn.
Trausti Einarsson, 12 ára: — Ég á
ekki pening til að kaupa egg sjálf-
ur, en mamma kaupir. Ég held
að hún sé örugglega búin at
kaupa sitt hvort eggið handa okk
ur bræðrunum. — Nei, ég ei ekki
búinn aö fá leið á að borða páska
egg ár eftir ár. En mér finnst frat
hvað það er litið inni eggjunum
Þaö mætti vera miklu meira.
Agúst F'riðþjófsson, bflstjóri: —
Nei, ekki lengur, en ég gaf börn
unum minum páskaegg, á meðan
þau voru yngri. Annað hefði ekki
veriðhægt. — Jú, ég á barnabörn
en ég geri ráð fyrir, að frúin sjái
um að kaupa egg handa þeim...
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
„SÁLARMORÐ ER
VERRI GLÆPUR"
Elisabet Rósinkrans hringdi:
,,Ég finn mig knúna til að
gera athugasemdir við það, að
prestur skuli hafa leyft sér að
gerast dómari í viðkvæmu máli,
þegar hann var i ræðustól. A ég
þar við sr. Arngrim Jónsson,
sem i útvarpsmessu á sunnudag
lét stór orð falla i garð fóstur-
eyðinga.
Dæmið ekki, predika
prestárnir og gerast svo sjálfir
dómarar i svo margslungnu
máli sem fóstureyðing er. Sr.
Amgrimur talaði um grimmd i
þvi sambandi. Ég hélt, að prest-
ar ættu að vera það viðsýnir að
þekkja þær mörgu ástæður, sem
kunna að liggja að baki þeirrar
ákvörðunar konu að láta eyða
fóstri.
Það er\ ekkert eins fallegt og
að sjá nýfætt barn. En það er
heldur ekkert eins hörmulegt og
að sjá vanrækt barn og úttaug-
aða móður, sem ekki er fær um
að annast uppeldi barns sins. Og
Ilalldór Karlsson skrifar:
,,Litla sviðið i Leikhús-
kjallaranum hefur sýnt sig af
þvi að vera skemmtilegasta
leikhús höfuðborgarinnar.
Leikformið á vel við leikarana
og skemmtilegt andrúmsloft
skapast i salnum.
Þessi salur býður upp á
nokkuð teygjanlega möguleika
til sviðsetningar. Súlurnar i
salnum trufla ekki tiltakanlega
og þeim, sem stjórnað hafa
uppfærslum i kjallaranum,
hefur tekizt að gera það þannig,
aö þó að áhorfendur sitji i kring-
um sviðið á þrjá vegu ,,eru
engir útundan”.
Mætti ekki vera með i Leik-
húskjallaranum upplestur úr
erlendum sem innlendum verk-
um, einkum með tilliti til þess,
hve sjaldan góð og ný verk t.d.
brezkra skálda eru sviðsett i
borginni.
En það er bezt, að ég komi
mér að efninu: Tilefni þess, að
ég byrjaði að skrifa þetta bréf
er sýningin á „Lúkasi” i
Leikhúskjallaranum. Hún kom
Farmaður skrifar:
,,Er ekki nokkuð hastarlega
vegiö að okkur farmönnum oft á
tiðum? Eða hvernig finnst
mönnum það hátterni tollgæzl-
unnar að stuðla beint að þvi við
skipafélagið, að farmanni sé
vikið úr starfi fyrir að reyna
minni háttar smygl. Ég veit til
þess,að gæzlan hefur staðið fyr-
ir slikum „auga fyrir auga”-að-
gerðum.
Nú eru smyglarar dæmdir i
sakadómi til sektargreiðslna.
fátt er sorglegra en það, þegar
mæður verða að gefa frá sér
bömin. Gerið ykkur i hugarlund
þau áhrif, sem það hefur á
móðurina — að ekki sé nú talað
um vesalings barnið, sem er ó-
velkomið I heiminn.
Já, væri ekki æskilegra, að
það fæddust heldur færri börn 1
hinum vanþróuðu rikjum, þar
sem mæður verða að horfa upp
á börn sin deyja úr hungri!
Það eru karlmenn, sem hafa i
aldaraðir samið lögin. Biblian
og hennar lög eru verk karl-
manna, hvað þá annað. Ég er
sannfærð um að lög okkar væru
öðruvisi á ýmsan hátt, ef kven-
fólk hefði samið þau eða átt rik-
ari þátt I að semja þau.
1 svo viðkvæmu máli, sem
fóstureyðing er, geta karlmenn
ekki setið i dómarasætinu. Þeg-
ar þau mál eru til meðferðar,
verða konur að dæma. — Að
minnsta kosti á meðan það eru
mér mikið á óvart. Ég hafði
aldrei séð neitt eftir Guðmund
Steinsson og bjóst satt að segja
ekki við miklu. Maðurinn fær
ekki einu sinni listamannalaun.
Svo að ég lýsi nú áliti minu, þá
vil ég segja, að þetta verk
Guðmundar er mjög leikrænt og
þaulhugsað. Málnotkun hans er
Ekki nóg með það. Sjómenn
þurfa líka að borga fyrir leit,
sem framkvæmd hefur verið.
Stundum hefur mönnum virzt
þessir reikningar allfjarri réttu
lagi, en það tjóar ekki að deila
við dómarann, skilst mér.
Loks koma blöðin og dæma
menn lika. „Þriðji vélstjóri á
þessu eða hinu skipinu viður-
kenndi” o.s.frv. Þarna er
maðurinn svo gott sem nafn-
greindur.
Ekki hef ég enn heýrt getið
konur einar, sem ganga með
bömin, hafa þau siðar á brjósti
og annast uppeldi þeirra með
eða án aðstoðar karlmanns.
Ef það á að fara að blanda
trúarofstæki inn i umræðurnar
um fóstureyðingar, má kannski
minna á það, að sú vera, sem
leitast við að fæðast i þennan
heim, kemur aftur siðar. Henni
verður ekki gjöreytt.
Nú, og það má lika minna á
það, að fóstur finnur ekki til
fyrstu 12 vikurnar. Það hugsar
ekki.
Þeir ofstækisfullu vilja kalla
fóstureyðingu morð. En gera
þeir hinir sömu sér grein fyrir
þvi sálarmorði, sem verið er að
fremja með þvi að neita konu oft
um þá aðstoð? Sálarmorð er
verri glæpur en fóstureyðing.
Og eitt enn, sem gjarnan
mætti undirstrika: — Sú kona,
sem lætur eyða fóstri að óþörfu,
er ekki fær um að ala upp
bam.”
tilgerðarlaus og hnyttin.
Rómantiskur, hjárænn háttur
finnst ekki i leiknum. Allir eru
leikararnir svo samstilltir i
sýningunni og allur leikur
þeirra á þessu sérstæða leik-
sviði svo hnitmiðaður að leik-
stjórn Stefáns Baldurssonar
verður vart oflofuð.”
AUGA"
um skrifstofumann hjá skipa-
félagi, sem látinn var vikja úr
starfi fyrir að keyra bilinn sinn
fullur. Ekki hef ég heldur séð
frétt þess efnis, að Jón Jónsson
hjá hinu eða þessu skipafélag-
inu hafi verið hirtur fullur undir
stýri.
Mér finnst hróplegt ósam-
ræmi i þvi, hvernig farið er með
þá, sem brjóta af sér. Sjálfum
finnst mér það mun alvarlegri
glæpur að aka fullur en t.d. að
reyna að koma i land 5-10 flösk-
um af áfengi fram hiá hinu al-
sjáandi auga tollgæzlunnar. En
tollgæzlan og blöðin virðast sem
sé á öðru máli”.
Nðfn
ánna
r
a
spjöld
Ökumaður hringdi:
„Vegna atvinnu minnar ek ég
mjög mikið um landið þvert og
endilangt. A ferðum minum
hefur maður lært fjölmörg bæj-
arnöfn, þar sem „nafnspjöld”
þeirra eru jafnan út við veg.
Hins vegar er það svo, að maður
þekkir ekki nema einstaka ár,
sem á vegi manns verða.
Ég vil gera það að tillögu
minni, að við hverja brú sé sett
á spjald nafn á viðkomandi á.
Það er mikil landafræði i þvi
fólgin — og eins er það til þess
falliö, að menn dragi meira úr
ferð ökutækja sinna, til þess að
hægt sé að lesa á spjaldið”.
„Með
áhyggjur
af málm-
blendi-
verk-
smiðjunni"
Erla Hauksdóttir skrifar:
„Hvað er að gerast i okkar
landi? Ég vil styrkja þess hag,
syngja þeir niðri i Alþingi milli
þess sem þeir klóra sig upp úr
skuldasúpunni.
Nú eru góð ráð dýr. Hvað skal
gera?
Jú, við reisum stórt og
myndarlegt hús. Já, stórt
verður það að vera, þvi við
erum stórhuga, við Islendingar.
En það eru svo litlir peningar til
Þurfum við nokkuð að hafa
áhyggjur af þvi? Þeir i Union
Carbide hlaupa alltaf undir
bagga með okkur.
En, hvað á að vera i stóra
húsinu? Jú, við setjum upp
málmblendiverksmiðju. Þannig
fáum við gjaldeyri. og allir
krakkarnir verða ánægðir.
En erum við ekki að selja
smábita af landinu okkar? Og
hverjum seljum við járnadótið?
Hvað er ég annars að hafa
áhyggjur af þvi? Jú, ég hef
einmitt áhyggjur. Ég erfi
landið, og mér er ekki sama,
að erlendir auðhringir tröllriði
hér húsum, þegar fram liða
stundir, eða að ein og ein
drápskúla verði kannski hönnuð
einhvers staðar úti i heimi af
minum iöndum.
Lesandi góður, stendur þér á
sama?”
Skemmtilegasta leik-
hús höfuðborgarinnar
„AUGA FYRIR
AÐGERÐIR?