Vísir - 11.08.1975, Blaðsíða 12

12 Vísir. Mánudagur 11. ágúst 1975
Eitt skot sem hitti
markið nœgði Víkingum!
Gunnar örn, Vikingurinn sterk- I
legi, gerði islandsmcistaradraum
tBK aö engu i Keflavik á laugar-
daginn, þegar hann sendi knött-
Gftir aöeins 45 sekúndna leik lá
knötturinn i marki Fram i leik
gegn KR i 1. deildinni á
Melavellinum i gærkveldi, og var
þar að verki Atli Þór Héðinsson,
sem margan varnarieikmanninn
hefur leikið grátt i sumar. Menn
fóru aö gera þvi skóna, að
KR-ingar xtluðu ekki aöeins að
slá Framarana út úr Bikarkeppn-
inni, heldur einnig toga þá úr
toppsæti 1. deildarinnar, og eftir-
láta það sinum fyrri erkifjendum,
Akurnesingum.
Að sjálfsögðu vakti þaö ekki
fyrir KR-ingum heldur hitt, að
þeir höfðu allan vilja til að kom-
ast af botninum — fallið fer að
blasa við, ef stigin vinnast ekki —
og sú staðreynd
er hættulega nærri KR, þvi
aö 'ramarar sneru við dæminu
og sigruðu i leiknum með þremur
mörkum gegn tveimur.
Knattspyrnan þarna á mölinni
var kannski ekki þaö, sem fagur-
kerar iþróttarinnar vilja helzt
augum lita, til þess var leikurinn
of stórkarlalegur — hugsunarlitil
langspörk, samleikur i lágmarki
og skrokkstyrkleikinn notaður
um of i baráttunni um knöttinn.
En þaö eru lika til áhorfendur
sem hafa gaman af miklum bar-
áttuleik og þeir fengu sannarlega
mikið fyrir aurana sina. Allt frá
upphafi til leiksloka var „keyrt”
á fullu hjá báðum liðum og ekkert
eftir gefið, enda auðveldara að
spretta úr spori á mátulega hörð-
um Melavellinum, en mýrinni i
Laugardalnum.
Aður en dómarinn Róbert
Jónsson, sem stóð i ströngu leik-
inn út, flautaði til hlés, höfðu
Framarar náð marki yfir. Rúnar
Gislason, hinn vöðvastælti en
inn i mark heimamanna, þegar
langt var liðið á leikinn. Gunnar
skaut af um 30 metra færi og
knötturinn hafnaði i bláhorni
smávaxni framherji, skoraði
fyrsta markið með skalla af
markteig, eftir að knötturinn
hafði gengið „koll af kolli” inn i
vitateignum, unz Jón Pétursson
„nikkaði” honum til Rúnars.
Þarna hefði Magnús Guðmunds-
son markvörður betur reynt út-
hlaup og freistað þess að ná
knettinum á undan Rúnari i stað
þess að standa stjarfur á mark-
linunni. Marteinn Geirsson var
svo á réttum stað á réttum tima,
þegar Framarar fengu innkast
rétt við endamörkin á vallar-
helmingi KR. Svo til beint úr inn-
kastinu féll knötturinn á rist Mar-
teins nokkra metra frá marki og
— knötturinn þaut i netið, 2:1.
Aðeins voru liðnar nokkrar
minútur af seinni hálfleik, þegar
Baldvin Eliasson jafnaði fyrir
KR-inga með skalla, eftir fyrir-
gjöf frá Atla Þór. Aðþrengdum af
varnarleikmönnum tókst Baldvin
að stökkva upp, ná til knattarins
og skora, 2:2.
Við markið færðist enn meira
lif i leikinn en áður. Upphlaupin
gengu á vixl, og sigurinn gat lent
hvorum megin sem var. Litlu
munaði, aö KR-ingum tækist að
ná forystunni, þegar Atli Þór átti i
marksins af slikri nákvæmni að
engu likara var en að þetta væri
liður, i ,,Viking”-geimferðaráætl-
uninni, sem er nýhafin.
kapphlaupi við Árna Stefánsson
um knöttinn. Atli var aðeins á
undan, en Arni hljóp hann niður
og frá minum bæjardyrum séð
var um ótviræða vitaspyrnu að
ræða. — En dómarinn var á ann-
arri skoðun og lét leikinn halda
áfram.
Um likt leyti og vallarljósin
voru tendruð birti yfir hjá Fröm-
urum. Magnús Guðmundsson
markvörður var að tvistiga með
knöttinn rétt innan vitateigs og lét
óviðurkvæmileg orð falla i garð
linuvarðarins. Skipti þaö engum
togum, að Róbert dæmdi óbeina
aukaspyrnu á KR.
Einhvers staðar hefur verið
glufa i varnarvegg KR-inga og
hana kom Marteinn auga á og
sendi knöttinn þar I gegn og beint
I markiö — 3:2.
Framarar virðast hafa nægan
„lager” af góðum leikmönnum.
Þrátt fyrir mikla blóðtöku i vor,
geta þeir ávallt teflt fram nýjum
og nýjum mönnum. Guðmundur
Hafliðason, leikinn og snöggur
miðherji, sem lék i gærkveldi,
stóð sig mjög vel, og engu siðri
voru þeir Trausti Haraldsson og
Pétur Ormslev, sem komu inn á i
leiknum, þegar mest reið á. Eng-
Þetta glæsilega mark Gunnars
var það eina, sem skorað var i
leiknum og raunar eina hættulega
skotið, sem Vikingar áttu á ÍBK
inn viðvaningsbragur á piltunum
þeim. Annars þarf varla að taka
fram, hverjir voru styrkustu
stoðir Framliðsins — engir aðrir
en Marteinn og Jón.
Arni Stefánsson markvörður
reynist liði sinu ekki sama stoðin
og styttan á mölinni og grasvöll-
unum. Sömu sögu er að segja um
Magnús Guðmundsson, „koll-
ega” hans I KR — báðir hikandi i
úthlaupum.
Baldvin Eliasson var einna lif-
legastur KR-inga og þvi furðuleg
ráðstöfun að kalla hann út af i
seinni hálfleik. Atli Þór var sem
fyrr hættulegur og erfiður Fram-
vörninni og Guðmundur Yngva-
son, nú tengiliður, stóð sig ágæt-
lega, fljótur i vörnina og mjög
virkur i sókninni. Bakverðirnir
Guðjón Hilmarsson og GIsli
Gislason gáfu miðvörðunum
Halldóri og Ottó Guðmundssyni
ekkert eftir hvað öryggi snerti.
Róbert Jónsson fékk þarna
áreiðanlega sitt erfiðasta verk-
efni við að striða sem dómari —
og gerði þvi góö skil að flestu
leyti, — nema hvað brot Arna
markvarðar á Atla Þór áhrærði,
sem áður er getið.
emm
markið. Fram til þess hafði ekki
mikið reynt á Þorstein markvörð
—- sem helzt hafði þurft að gripa
inn i sendingar fyrir markið, en
við skot Gunnars réð hann ekki og
lái honum það hver sem vill.
Með sigri sinum hafa Vikingar,
eiginlega tryggt sig gegn falli og
eiga fræðilega möguleika á sigri,
þótt „glætan” sé sáralitil, Þeir
hafa halað inn 11 stig, rétt eins og
IBK og FH. En öfugt mega hjólin
snúasthjá Fram og IA, ef þessum
liðum tekstað ná þeim að stigum.
Keflvikingar voru sér sýnilega
meðvitandi að von þeirra var
veik um sigur i deildinni — en þeir
ætluðu sér að halda i hana. Strax i
leikbyrjun gerðu þeir harða hrið
að marki Vikinganna og heldu
sókninni i um það bil stundar-
fjórðung. Komst mark Viking-
anna oft i hættu, en Diðrik Ólafs-
son markvörður „gómaði” það
sem á markið kom ellegar þeir
'Róbert Agnarsson, traustasti
maður Vikinganna, og Helgi
Helgason, bægðu hættunni frá
Auk þess voru skotmenn ÍBK,
eins og Steinar Jóhannsson,
Hilmar Hjálmarsson og Grétar
Magnússon furðu seinheppnir.
Má ef til vill rekja það til þess, að
vítateigarnir voru nýtyrfðir og
erfitt að fóta sig á lausum þökun-
um, — kannski var Gunnar búinn
að átta sig á þvi, þegar hann skor-
aði úr langskotinu...?
Eftir árangurslausa byrjunar-
sókn IBK, jafnaðist leikurinn, en
Vikingar gættu þess að gefa ekki
framlinumönnum Keflvíkinga of
lausan tauminn. Bar leikur þeirra
keim af þvi, að þeir sættu sig við
annað stigið, en hefðu ekkert á
móti báðum, ef heppnin væri með
i spilinu og sannarlega var hún
það. Skömmu eftir markið, tók
t.d. ólafur Júliusson, aukaspyrnu
rétt utan við vitateigshornið. Skot
hans hafnaði i þverslá, en hrökk
af henni til Gisla Torfasonar, sem
skaut I marksúluna!!
Miðað við gang leiksins hefði
sigurinn átt að falla heimamönn-
um i skaut, en það eru mörkin
sem ráða. IBK-liðið hefur ekki
náð að sýna þann viljastyrk i
sumar, sem fært hefur þeim
marga sigra á undanförnum ár-
um og þeim gengur ekki allt i
haginn, með að yngja lið sitt upp,
en timi fer að verða til þess kom-
inn. Einar Gislason og Gisli
Torfason voru, ásamt Hirti Zaka-
riassyni, burðarásar liðsins.
Vikingarnir mega vel við una
að vera komnir af hættusvæðinu.
Brottför Guðgeirs hefur þjappað
þeim saman, svo að liöiö virðist
mjög heilsteypt. Stefán Halldórs-
son var beittastur framlinumann-
anna, en Óskar Tómasson og
Hafliði Pétursson áttu einnig
ágætan leik. Gunnar örn er glúr-
inn að skora af löngum færum og
mark hans var glæsilegt.
Dómari var Eysteinn Guðm-
undsson og var hann ekki i nein-
um vanda með ákvarðanir sinar,
— en mönnum til nokkurrar undr-
unar tók hann furðu vægt á þvi
þegar einn Vikingurinn lét hendur
skipta við tvo Keflvikinga, rétt
fyrir leikslok, — sýndi „gula
spjaldið”, þegar það „rauða”
hefði átt betur við. ____emm.
Landsliösmarkvörðurinn, Arni Stefánsson, hefur fjórum sinnum þurft aö sækja knöttinn i netiö I tveim siöustu leikjum Fram við KR. Hér
stendur hann og horfir á eftir boltanum, þegar KR jafnar 2:2 iieiknum í gærkvöldi. Ljósmynd Bj.Bj....
Fram sneri
við!
Tapaði 2:0 fyrir KR í
bikarnum ó fimmtudaginn
en sigraði 3:2 í deildinni
í gœr