Tíminn - 04.10.1966, Page 11

ÞRIÐJUDAGUR 4. októbcr 1966
Hjónaband
3. sept. voru gefin saman í hjóna
band i Neskirkju af séra Jóni Tnor
arensen, ungfrú Hrafnhildur Ólaís-
dóttir, Ófeigssonar, Ægissíðu 109
og Jams W. Hand. Heimili þeirra
er Green Wiltee N. C. U.S.A.
17. sept. voru gefin saman í
séra Sigurði Hauki Guðjónssyni,
ungfrú Inga Teitsdóttir hjúkrunar
kona, Bræðraborgarstíg 8 og
Ólafur J- Ásmundsson stud. are.
Háaleitisbraut 149.
(Studio Guðmundar, Garðastr.
8 sími 20900).
24. sept. voru gefin saman í
hjónaband hjá borgardómara, ung
frú Álfheiður Steinþórsdóttir og
Björn Arnórsson- Heimili þeirra
verður að Sjónarhóli, Stokkseyri.
tNýja Myndastofan, Laugavegi 43b
S’mi 15125).
MinningarsióSur Jóns GuSiónssonar
skátaforingja Minningarspióld rás'
i bókabuð Olivers Steins og bóka
búð Böðvars, Halnarfirði.
hann geri það ekki á morgun held
ur hinn.
— Hvað segið þér! hrópaði Da-
vid upp. — Svo fljótt.
— Við. verðum að vera snarir
í snúningum, sagði herra Cuberts-
spn — til að koma í veg fyrir
grunsemdir, munuð þér og ég fara
héðan síðdegis á morgun. Þegar
hafa verið gerðar ráðstafanir til
að þér losnið héðan fyrirvaralaust.
— En fólk mun vita um þetta.
Sumir, að minnsta kosti, bætti
David við eftír stutta þögn. Hann
áttaði sig ekki til fulls á þessu.
Að taka við hlutverki Daniels.
Hvernig gat hann það? Daniel,
sem hafði drýgt hverja hetjudáð-
ina á fætur annarri. Öll blöð voru
full af lofsöngvum um Daniel, hann
var orðinn þjóðhetja.
— Það verður ekki auðvelt að
taka við hlutverki hetju!
— Heldur ekki þægilegt, sagði
herra Cubertsson þurrlega og
sýndi þar með að hann skildi.
|Hann bætti við: Maður getur orð
ið hetja með ýmsu móti. Þér sögð
uð áðan, að fólk myndi vita um
þetta. Allir, sem þurfa að vita
það, vita það nú þegar.
— Hverjir?
— Flaxman yfirforingi í flotan
um er sá eini. Hann mun þjálfái
yður til að taka við þessu. Hann
mun setja yður inn í skyldustörf
yðar, og ennfremur láta yður vita
um nöfn á liðsforingjum bróður
yðar. Connington fjölskyldan veit
að sjálfsögðu um þetta og náttúr
lega dóttirin líka.
— Ungfrú Connington, hróp-
aði hann, veit hún þetta, og féllst
á það?
Hvernig stóð á því, að hann
hafði ekki munað eftir Fieur í
þessu sambandi.
Svo bætti hann_ við: Þetta er
alveg ómögulegt. Ég mundi ekki
eftir unnustu bróður míns.
— Ég viðurkenni, að þetta er
erfitt, sérstaklega fyrir ungfrú
Connington, sagði herra Cuberts-
son. — En hún er hughraust, ung
stúlka, og hefur fallizt á að leyna
sorg sinni — að minnsta kosti út
á við. í augum heimsins mun hún
telja yður unnusta sinn.
Hann vildi neita — en svo vissi
hann, að hann mundi ekki gera
það, Ef Fleur treysti sér til þess,
gat hann ekki skorazt undan því.
Herra Cubertsson tók aftur til
máls.
— Þér munuð sem sagt fljúga
með mér til Englands á morgun.
En hér, segið þér, að þér verðið
samferða mér niður að ströndinni
og takið skip þaðan. Það verður
mikil sorg yfir því, að herra David
Frenshaw féll útbyrðis á leiðinni.
David snerist á hæli.
— En þetta er djöfullegt. Þér
skiljið, hvað fólk mundi halda!
— Það er líka mjög sorglegt,
ef fólki dettur slíkt í hug. En ég
býst við, að fleiri líti á þetta sem
skiljanlegt lsys.
— En Marlingsfeðginin verða —
að fá að vita sannleikann! stundi
David upp.
— Því miður, alls ekki, sagði
roskni maðurinn einbeittur —
hinir háu herrar, sem ég er full-
trúi fyrir, lögðu ríka áherlu á
að enginn vissi um þetta. í fyrsta
lagi eru þau ekki brezk, heldur
amerísk. Og þótt við berjumst hlið
við hlið Ameríkana. og virðum
þá mikils, er mögulegt að ríkis-1
leyndarmál á borð við þetta verði
TÍMINN
sagt nokkrum af bandamönn-
um okkar. Ég held. ég skilji, hvað
þér eigið við, en ég vona, að hér
sé aðeins um vináttu að ræða,
og ekkert meira?
— Nei, — ekkert annað en
vinátta, sagði David hikandi. En
hann hafði ekki gleymt þegar þau
Susan vofu saman úti á verönd-
inni áðan og hann hafði haldið
mjúkum líkama hennar fast að sér.
Og hann hafði fundið, hve innilega
vænt honum þótti um hana. Vin-
átta?
Cubertsson var boðið að snæða
kvöldverð með þeim, en hann
gaut augunum sem snöggvast á
Isobel og afþakkaði. Hann sneri
aftur til heimilis sér Wood-Willi
ams.
David var mjög utan við sig
meðan á máltíðinni stð.
— Það er ekki svo að skilja,
að við viljum vera hnýsin, David,
sagði herra Marling og ýtti stóln-
um aftur á bak. — En maður frétt
ir ekki margt hér í þessum heims
hluta. Þú þarft ekki að vera svona
leyndardómsfullur.
— Ég hef ætlað að segja ykk
ur það, en ekki haft kjark í mér.
Mér finnst ekki gaman að segja
ykkur það. Því að það eru enda
lok á mörgum góðum vinafund-
um okkar....
— Svo að þú átt að fara heim
David.
— Já, ég fer á morgun með
herra Cubertson.
— Ó, en ánægjulegt fyrir þig!
Faðirinn leit hvasst á hana og
ræskti sig vandlega áður en hann
sagði: — Ég ætla að líta eftir dýr
unum. Og svo fór hann út.
— Mér þykir leitt að þurfá að
fara, sagði David eftir þögn.
— Það er gaman að heyra, að
þér þykir það leitt.
— Mér er alvara, Susan.
— Er það, David. Nú, jæja, eins
og ég sagði, það er gaman.
— Segðu það ekki í þessum tón.
— Hvaða tón?
— Það er . . . en hann vissi
ekki, hvað hann átti að segja.
— Viltu að ég bresti í grát,
David.
— Og að hvaða gagni kæmi það?
— Það er rétt Susan, Það kæmi
ekki að neinu gagni, sagði hann
rólega.
Hún brosti út að eyrum.— Þá
þarftu engar áhyggjur að hafa,
David. Ég skal ekki gráta.
3. kafli.
Morgunsólin streymdi inn um
gluggana í Dower House. Fleur
hafði lokuð augun, en hún var
ekki sofandi. Hún vildi ekki vakna.
það var svo mikil sorg, svo mörg
vandamál, sem hún þurfti að horf-
ast í augu við.
Daniel var dáinn. Þeir sögðu
það, en hún trúði því ekki enn.
Maður sem var svo fullur af lífi,
svo skrítinn, svo dásamlegur eins
og Daniel, gat ekki verið dáinn.
Það var voðalegt að hugsa til
þess, hvað hún hafði elskað Daniel
heitt í öll þessi ár, og nú þegar
þau voru loksins trúlofuð og í
þann veginn að gifta sig var hann
dáinn.
Hún hafði alltaf elskað hann,
en aftur á móti hafði hann aldrei
elskað hana fyrr en nú nýlega —
ef hann þá hafði elskað
hana á annað borð. Stundum
braut hún heilann um, hvort
Daniel gæti yfirleitt elskað konu,
að minnsta kosti gat hann ekki
elskað konu eins innilega og hann
elskaði lífið og hin hættulegu verk
efni, sem hann fékkst við.
Hún hafði reynt að hata hann,
en það tókst ekki. Hún reyndi
að telja sér trú um, að hann væri
ábyrgðarlaus, hrokafullur, hjarta-
laus og ósvífinn — en þrátt fyrir
það, hélt hún áfram að elska hann.
Meira að segja núna vissi hún
varla, hvernig trúlofun þeirra hafði
æxlast til. Hún hafði skammað
hann, vegna þess hann hafði ekki
komið á stefnumót, og allt í einu
hafði hún farið að gráta.
Sér 'til óblandinnar skelfingar
heyrði hún sig snökta.
— Hvernig geturðu komið svona
! fram við mig, Daniel, þegar þú
veizt, hversu heitt ég elska þig.
Hann hafði verið þögull langa
stund, svo hafði hann sagt:
— Ef þér er þannig innan-
brjósts, Fleur, er líklega bezt að
við giftum okkur. Og ef við ætlum
að gifta okkur er bezt að vinda
sér 4 það. Ég hef haft djöfullega
heppni með mér hingað til, hver
veit hversu lengi hún heldur
1 áfram.
! Hann hafði kysst hana á kinn-
ina. Hann elskaði hana. Það var
bara svo einkennilegt, hvernig
hann komst að orði. Og hann
hafði verið mjög ástúðlegur við
ihana, eftir að þau trúlofuðu sig.
! En nú sögðu þeir, að hann væri
dáinn. En hún gat ekki fengið
sig til að trúa því. Hún fann á
sér, að hann hlaut að vera lifandL
| Nú varð hún að standa and-
spænis þessari voðalegu staðreynd.
Faðirinn hafði talað alvarlega við
hana. Hann hafði sagt, að allt
jværi undir því komið, hversu vel
hún léki hlutverk sitt. Hann hafði
| sagt, að öryggi Englands gæti verið
undir því komin.
j — Og þegar öllu er á botnin
hvolft, hafði hann sagt að síðustu
— ætti það ekki að vera mjög
erfitt. Hann er tvíburabróðir Dan-
iels og þér féli mjög vel við hann,
þegar þú varst unglingur Þóttust
Þriðjudagur 4. október
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Há-
degisútvarp. 15.00 Miðdegisút-
varp- 16.30
Síðdegisútvarj ]
18.00 Lög leik
in á píanó. 19.30 Frétti>- 20.00
Einsöngur: Maril'-. Horne
20.20 Á höfuðbólum landslns,
Jón Helgason, ritstjóri flytur
erindi um Leirá. 20.45 Prelúdía
og fúga í Es-dúr eftir Baeh-
Schönberg. 21.05 Skáld 19. ald
ar: Einar Penediktsson. Jóhann
es úr Kötlum les úr kvæðum
sikáldsins. Kristinn E Andrés-
son flytur forspjall. 21-25 Pí-
anómúsík. 21.45 Búnaðarþáttur
Landbúnaður í Austur Þýzka-
landi. Gisli Kristjánsson. 22.00
Fréttir. 22.15 Kvöldsagan: Grun
nrinn eftir Diirrenmatt (3).
Jóhann Pálsson les 22.35 Vht
sæl fiðlulög. 22.50 Á hljóð-
bergi. Björn Th. Björnssoo,
listfr. velur efnið. 22.55 Dag-
skrárlok.
Sannreynið með DATO
á öll hvít gerflefni
Skyrtur, gardínur, undirföt otl.
halda sínum hvíta lit,
jafnvel það sem er orðið gult
hvítnar attur,
ef þvegið er með DATO.

Miðvikiidagnr 5- október
7.00 Morgunútvarp 12 00 Há-
degisútvarp
Við vinnuna
15.00 Mið-
degisútvarp 16.30 Síðdegisút-
varp. 18.00 Lög á nikkuna 18 45
Tilkynninear 19.20 Veðurfregn
ir 19.30 Fréttir 20 00 Norrænn
dagur 6. október. Þjóðhöfðingj
ar Norðurlanda flytja ávörp.
Þjóðsöngvarnir leiknir. 20 40
Efst á baugi BjÖrgvin Guð
mundsson og Björn Jóhannsson
tala um erlend málefni. 21.10
Lög unga fólksins: Gerður Guð
mundsdóttir kynnir 22.00 Frétt
ir og veðurfregnir. 22.15 Kvöld
sagan: Grunurinn eftir Dd*ren
matt (41 Jóhanti Pálsson íes
22.35 Á sumarkvöldi: Guðni
Guðmtindsson kvnnir ýmis lög
og stutt tónverk. 23.25 Dag
skrárlok.