Tíminn - 08.11.1966, Blaðsíða 8

Q
\
TIMINN
ÞRIÐJUDAGUR 8. nóvember 1966
I
1
I

m
Vift» íslendingar vitum yfir-
leitt litið meira um Búlgariu
en að landið er fyrir austan
tjald, en eftir eins dags við-
dvöl þar lét einn Baltikafarinn
svo ummælt að það væri fyrir
sunnan tjald. Vart þarf að
taka það fram, að þetta átti
að vera lof mikið, og burts.éð
frá því 'hvorum megin tjaldið
er, áttu Búlgarar mikið hros
skilið fyrir þær móttökur, er
þeir létu okkur í té þehnan
eina dag, sem við dvöldum í
landi þeirra. Mun flestum bera
saman um, að þetta hafi verið
ánœgjulegasti dagurinn í allri
ferðinni, og er þá mikið sagt.
Við komum til borgarinnar
Varna við Svarfahaf árla morg
un 18. okt. Rúmlega 100 far-
þegar fóru þaðan strax flug-
leiðis til höfuðborgarinnar Sof
ia, fóru i mjög vel skipulagða
skoðunarferð um borgina og
snséddu því næst hádegisverð
á nýtízkulegu fjallahóteli i ná
grenni borgarinnar. Var allt
gert til þess að dagurinn yr'ði
þeim sem ánægjulegastur, og
komu þeir alsælir til baka um
kvöldið. Við vorum hins vegar
miklu fleiri, sem létum okkur
nægja að skoða Varna og ná-
grenni og dagurinn varð okk-
ur ekki síður ógleymanlegur.
Við skoðuðum fiskasafn borg
arinnar, sáum ný og gömul
mannvinki, m.a. gamalt munka
klaustur í helli einum miklum
En mestan áhuga höfðu Búlg-
aramir þó á að sýna okkur
baðströnd í nágrenni borgar-
innar, sem ber hið fagra nafn
Gyllta ströndin, og það með
réttu. Svo langt sem augað eyg
ir teygja sig fallegar sand-
breiður á þessum stað hafa
Búlgarar látið reisa á und-
anfömum árum nýtizku hótel
í tugatali, enda • nýtur bað-
ströndin síaukinna vinsælda
erlendra ferðamanna. Kemur
þar tvennt til náttúrufegurð
samfara mjög góðu loftslagi,
eh ekki síður fyrirtaks aðbún-
aður frá hendi Búlgara. Þeir
kunna svo sannarlega þá list
að taka á móti ferðamömunn
og gera þeim til hæfis, gisti-
staðir þeirra eru frábærir, og
verðlagi mjög í hóf stillt. Á
Gylltu ströndinni er líka urm-
ull alls konar veitingahúsa, sem
reist hafa verið að óvenjumik-
illi smekkvísi og hugkvæmn;-
Okkur var boðið inn á tvo
slíka og þar fengum við kræs
ingar og drykkjarföng eins og
við gátum í okkur látið, og á
öðrum staðnum voru leiknir
og sungnir fyrir okkur þjóð-
dansar af mikilli list, og til
þess að endurgreiða að nokkru
þessar sérstæðu móttökur
sungu nokkrir félagar úr karla
kór Reykjavíkur jslenzk lög fyr-
ir gestgjafana. Er við höfðum
dvalið á ströndinni í dýrleg-
um fagnaði i nokkrar klukku
stundir lá leiðin niður í nnó
borgina á ný, og þar höfðum
við góðan tíma til að verzla.
Búlgarar vinna mikið af kera
miki sem er einkar fallegt og
ódýrt, og ég held að mér sé
óhætt að segja að allir Baltika-
fararnir hafi komið heim
með búlgarskt keramik. Áð-
ur en haldið var niður að skipi,
var farið með okkur inn á enn
einn veitingastað og þar sem
sezt var að krásum. Þegar Bal
tika hélt frá Varna um kvöldið
voru allir farþegarnir frá sér
numdi af hrifningu, og flest-
ir lýstu því yfir, að til Búlgaríu
ætluðu þeir áður en langt um
liði.
Þann 20. Ikomum við til
Píreus í Grikklandi og þar í
landi var höfð tveggja daga við
dvöl. Flestir farþeganna gerðu
þar nokkuð víðreist, en gríska
ferðaskrifstofan, sem tók á
móti okkur hafði skipulagt fyr
ir okkur ferðir til ýmissa f
frægra staða svo sem Olympíu,
Uelfí, Korintuborgar og viðar.
Ýmsir létu sér þó nægja að
fara um Aþenuborg, líta á rúst-
írnai a Akropolis, skoða söfn
og verzla. Kórinn hélt vel
heppnaða tónleika í Aþenu, og
að þeim loknum var komið að
því, sem átti að vera hápunkt-
ur Grikklandsferðarinnar kvöld
fagnaður á vegum grísku ferða
skrifstofunnar, en hann átti að
fara fram á einum næturklúbb
borgarinnar. Flestir höfðu far-
ið í sitt fínasta púss að þessu
tilefni, og var nú meiningin
að snæða góðan kvöldverð og
skemmta sér ærlega. Það er
vart hægt að lýsa þeirri undr-
un og gremju, sem varð er
við litum salakynni þau, er
Grikkirnir buðu okkur upp á.
Að utan leit húsið út eins og
kornhlaða, og ekki tók betra
við, þegar inn var komið, vegg
irnir voru ópússaðir, gólfið
óhreint, og loftið mettað ryki
og miður góðum ilmefnum. Sal
urinn var ofan á allt annað
alltof lítill fyrir allan þennan
mannfjölda, borðin voru eins
og gamaldags skólaborð, og
það brakaði í stólunum, þegar
maður settist niður. Um mat-
inn, sem fram var borinn, var
það að segja, að þeir, sem
gerðu honum einhver skil
fengu í magann. Að sjálfsögðu
rigndi þegar í stað skömmum
yfir fulltrúa ferðaskrifstofunn-
ar grísku, sem þarna voru
staddi, en þeir skildu alls
ekki, yfir hverju væri verið að
kvarta, og kváðu þetta vera 1.
flokks veitingastað. Því var nú
tæplega trúað, og hurfu marg-
ir gestanna á braut og ætluðu
á almennilegan næturklúbb, en
hvar sem þeir komu var sama
sagan, yfirgengilegur sóðaskap
ur, ómöguleg þjónusta og óæt-
ur matur. Meirihlutinn af fólk-
inu var þó kyrr um stund til
að horfa á skemmtiatriðin,
þau voru að vísu nokkuð gþð
og fjölbreytt, en loftræstingin
í húsinu var litil sem engin,
lá mörgum við yfirliði, og inn
an skamms voru flestir komn-
ir út og þvertóku að vera
þarna stundinni lengur. Var
því ekki um annað að ræða
en fara með hópinn niður að
skipi á ný, og þótti flestum
þetta fremur léleg og enda-
sleppt kvöldskemmtun.
Þótt þetta færi illa, höfðu
samt flestir mikla ánægju af
ViS komuna til Reykjavíkur, Akraborgin var drekkhlaðin af farangri.
wnma
Grikklandsferðinni. Skoðunar-
ferðirnar voru flestar mjög
góðar, og Grikkland hefur upp
á fjölmargt að bjóða. sem
ferðamanninn heillar
Síðasti viðkomustaður Bal-
tiku í ferðinni miku var Nap-
oli. Að visu sáum við lítið af
borginni þeirri, því að við
héldum rakleiðis til Pompei,
og skömmu síðar tíl Rómar, þar
sem við gistum næstu nótt og
dvöldum fram eftir degi. Sá
tími, sem við höfðum til um
ráða á þessum merku stöðum
var vissulega alltof naumur,
Rómarborg var ekki reist á
einum degi, og verður heldur
ekki skoðuð á svo skömmum
tíma, en við nýttum vel þann
nauma tíma, sem við höfðum
yfir að ráða. Við skoðuðum rúst
irnar á hinu forna Forum Rom
anum, fórum inn í hringleika-
húsið mikla, Colotseum, sáum
gamla hofið Pantlieon, og í
tæpa klukkustund gengum við
um hina ægifögru Péturskirkju.
Þá höfðum við nokkrar klukku
stundir, sem við gátum eytt að
eigin geðþótta, og flestir not-
uðu þær til að verzla. Minnstu
munaði að illa færi í Róm.
Roskin frú úr okkar hópi villt
ist í þessari miklu borg og
hafði hún hvorki meðferðis
vegabréf né peninga, og gat
ekki talað annað en móðurmál
ið. Var þegar hafin leit að
henni og lögreglan beðin um
aðstoð, en fullar þrjár klukku-
stundir liðu þar til einn sam-
ferðafélaginn fann hana hei'a
á húfi til allrar hamingju. f
allan þennan táma hafði hún
ranglað um borgina, og reynt
að gera sig skiljanlegé við
nokkra lögregluþjóna et það
hafði ekki tekizt. Var þetta í
fyrsta og eina skiptið í allri
ferðinni að farþegi villtist frá
hópnum.
Það var orðið mjög áliðið,
er við komum til Napoli á ný,
og jafnskjótt sem allir höfðu
skilað sér um borð var haldið
til hafs, og nú tók við síðasti
áfanginn og sá drýgsti, ferðin
heim til Reykjavíkur. Sem bet
ur fór vorum við mjög hepp
in með veður alla leiðina, og
var því lítið um sjóveiki, og
við gerðum okfcur margt til
gamans. Dansað var á hverju
kvöldi, jafnvel var slegið upp
grimuballi, og verðlaun veitt
fyrir beztu búninga, og stúlka
er hafði útbúið sér kjól úr
bæklingum um Baltika, hlaut
fyrstu verðlaun. Happdrætti
var haldið, kórinn hélt söng-
skemmtanir, Haraldur Ólafs-
son, forstjóri Fálkans h.f. var
svo elskulegur að lána hljóm
plötuverkið íslandsklufckuna
til frumflutnings í hátalara-
kerfi skipsins farþegum til mik
iUar ánægju. En á heimleið-
inni var farin að gera vart við
sig talsverð þreyta meðal
ungra jafnt sem aldraðra, og
flestir biðu þess með óþreyju
að skipið nálgaðist íslands
strendur.
Ekki er hægt að segja frá
heimferðinni öðruvísi en gef.a
lítils háttar um hina svonefndu
„úlfaldajarðarför “ Margir far-
þeganna höfðu í Arabalöndun-
um keypt sér myndarlega upp
stoppaða úlfalda til að taka
með sér heim og hafa sem
stofustáss eða leikföng handa
börnunum. Yfirvöld skipsins
höfðu illan bifur á gripum þess
um, héldu að ýmislegt kviki
gæti ieynzt þarna í og báðu
um að þeir yrðu fluttir á df
vikinn stað til geymslu, aður
en tekin yrði ákvörðun um