Lesbók Morgunblaðsins - 13.02.1949, Síða 1
6. tölublað.
XXIV. árgangur.
JNtvgmifrliifr 0 m$
Sunnudagur 13. febrúar 1949.
St
emcjnmur
Jj. jftoróte i
inóóon
SVEIIMBJÖRIM EGILSSOM
OG HÓIMERSÞÝÐIMGAR HAMS
ÁGÆTI Hómersþýðinga Svein-
bjarnar Egilssonar er eitt af því,
sem fleiri munu hafa kynnst af
frægðarorðinu, sem af þeim
fer, en sannreynt með því að lesa
ritin sjálf. Þó má segja, að þar sje
mönnum nokkur vorkunn, því að
bækurnar hafa um langt skeið ver-
ið ófáanlegar — nema einstöku
sinnum við geipiverði hjá fornbók-
sölum. En nú hefur Bókaútgáfa
Menningarsjóðs hafist handa til að
bæta úr þessu á myndarlegan hátt.
þar sem hún sendi frá sjer nokkru
fyrir síðustu jól vandaða, en þó til-
tölulega ódýra útgáfu af Odys-
seifskviðu, sem tölumerkt er sem
II. bindi af Hómerskviðum, en fyrra
bindið, Ilionskviða, mun væntan-
legt fyrir næstu áramót. Grísku-
fræðingarnir Kristinn Ármannsson
og Jón Gíslason hafa tekist á hend-
ur að búa bæði ritin til prentunar
og auðsæilega lagt mikla alúð við
það verk, svo sem verðugt er. Þess-
ar línur eru skrifaðar í því skyni
að minna menn á þessa nýju út-
gáfu og mæla fram með henni, þótt
Sveinbjörn Egilsson
hjer verði ekki um neinn ritdóm
að ræða.
Sveinbjörn Egilsson var morg-
unsins maður, bæði í eiginlegum
og óeiginlegum skilningi. Hann hóf
dagsverk sitt jafnan milli kl. 5 og
6 á morgnana. Og hann var uppi
á morgni 19. aldar (1791—1352) og
á morgni mikils vakningatíma í
málssögu okkar og bókmenntasögu.
Og hann var einn helsti vakninga-
maður þess viðreisnartíma. Við
aldamótin næstu eftir þau, sem
Sveinbjörn lifði, orti Einar Bene-
diktsson:
Vjer óskum hjer bóta við aldanna
mót,
en allt þó með gát og á þjóðlegri
rót.
Samkvæmt þessari kennisetn-
ingu hafði Sveinbjörn Egilsson ein-
mitt lifað og starfað.
Sveinbjörn var í senn fræðimað-
ur og listamaður. Hann er einn
lærðasti maður á grísk, latnesk og
íslensk fræði, sem nokkru sinni
hefur uppi verið á íslandi. Og
hann er einhver sannmenntaðásti
og listfengasti fræðimaður, sem við
höfum átt.
Sveinbjörn var skáld, góðskáld.
en lagði aldrei þá rækt við skáld-
gáfu sína, sem hún verðskuldaði.