Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1949, Blaðsíða 11

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
575
Útsýn frá steininum að Giljá. Vatnsdalsfjöll í baksýn.
steininn, og svo steypti hann því
yfir ofan og allur varð votur steinn
inn.
Um nóttina eftir kom spámaður
Koðráns að honum í svefni og með
dapurlegri ásjónu og skjálftafullur
sem af hræðslu og mælti til Koð-
ráns:
„Illa hefur þú gert, að þú bauðst
hingað mönnum þeim, er á svik-
um sitja við þig, svo að þeir leita
að reka mig brottu af bústað mín-
um, því að þeir steyptu vellandi
vatni vfir mitt herbergi, svo að
börn mín þola eigi litla kvöl af
þeim brénnandi dropum, er inn
renna um þekjuna. En þó að slíkt
skaði sjálfan míg eigi mjög, þá er
alt að cinu þungt að heyra þyt
smábarna, er þau æpa af bruna.“
En um morguninn sagði Koðrán
syni sínum frá þessu. Gladdist
Þorvaldur mjög og eggjaði biskup
að hann skyldi halda áfram upp-
teknum hætti.
Biskup fór til stcinsins með sína
menn og gerði alt sem fyrri daginn
og bað almáttugan guð kostgæfi-
lega að hann ræld fjandann á
brottu og leiddi manninn lil hjálp-
ai'.
Næstu nótt kom spámaður Koð-
ráns og var mjög ólíkur því, sem
hann var fyr vanur að birtast hon-
um, með björtu og bliðlegu yfirliti
og ágætlega búinn. En nú var hann
í svörtum og herfilegum skinn-
stakki, dökkur og illilegur á svip
og mælti svo til bónda með sorg-
fullri og skjálfandi raust:
„Þessir menn standa fast á að
ræna okkur báða okkrum gæðum
og nytsemdum, er þeir vilja elta
mig á brottu af minni eiginlegri
erfð, en svifta þig vorri elskulegri
umhyggju og framsýnilegum for-
spám. Nú ger þú svo mannlega, að
þú rek þá á brottu, svo að við þörfn
umst eigi alla góða hluti fyrir
þeirra ódygð, því að aldrei skal jeg
flýa, en þó er þungt að þola lengur
allar þeirra illgerðir og óhægindi“
AUa þessa hluti og inarga aðra,
er spámaður hafði talið fyrir Koð-
ráni, sagði hann syni .sínum um
morguninn. Biskup ior til sleinsins
hinn þrið,ja dag með því móti sem
fyr. En um nóttina cftir birtist and-
inn bónda með hryggilegu yíir-
bragði og snöktandi röddu:
„Nú hljótum við að skilja bæði
sámvistir, og vinfengi, og gerist
þetta alt af einu saman þmu dygð-
arleysi. Hugsa þú nú, hver þitt góss
mun heðan af varðveita svo dyggi-
lega, sem jeg hef áður varðveitt.
Þú kallaðist maður rjettlátur og
trúlyndur, en þú hefur umbunað
mjer illu gott.“
Þá svarar Koðrán: „Jeg hef þig
dýrkað svo sem nytsamlegan og
sterkan guð, meðan jeg var óvit-
andi hins sanna, en nú með því að
jeg hefi reynt þig flærðarfullan og
mjög ómeginn, þá er mjer nú rjett
og utan allan glæp að fyrirláta þig,
en flýa undir skjól þessa guðdóms,
er miklu er betri og styrkari en
þú.“
Við þetta skildu þeir. með stygð
en engum blíðskap.
Því næst var Koðrán skírður og
alt hans heimafólk, nema Ormur
sonur hans vildi eigi við trú taka
að því sinni.
^ y*. ^
JJjössi helir fcngið jóla.skóna fallegu ot;
er akaflega hrifiim. Ln Uvaða gagn er
í gcðum skc, þegar maður veit ekki a
fuom fótúua Laon á?