Lesbók Morgunblaðsins - 22.10.1950, Blaðsíða 2

470 V
LESBÖK MORLUNBLÁÐSINS
fjöllum og að ánum sem voru frek-
ar vatnslitlar og komust þeir klak-
laust yfir þær og alla leið. Voru
þeir komnir á leiðarenda um kl. 3
á laugardag og hugðust nú bíða
aðalhópsins.
★
Um þetta leyti voru hinir far-
fuglarnir að leggja af stað frá
Reykjavík. Gekk ferðin vel inn
fyrir Stóru-Mörk, en þar varð vöru-
bíllinn að snúa við þar sem hann
komst ekki lengra. Var nú farmi
hans skipt niður á hina bílana og
síðan haldið áfram.
Ailan daginn hafði verið úrhellis-
rigning og jókst úrkoman er leið á
kvöldið. Nokkrum tímum fyrr um
daginn höfðu tveir bílar á vegum
Ferðaskrifstofunnar farið þessa
leið og mátti glögt sjá slóð þeirra
í blautum jarðveginum. Slóðinni
var nú fylgt þar til komið var að
kvísl úr Markarfljóti, sem rann
meðíram engjunum frá Stóru-
Mörk og var að brjóta þær niður.
Gekk vel að komast yfir þessa
kvísl þótt djúp væri og var síðan
ekið áfram. Inni í bílnum var hlýtt
og notalegt, fólkið kátt og fjörugt
enda búist við að koma á leiðar-
enda eftir rúman klukkutíma.
Frá bílnum ómaði söngur og
hljóðfærasláttur þótt úti fyrir
hömuðust óveðursguðirnir við að
sýna veldi sitt.
Eftir að hafa farið yfir margar
smákvíslar var numið staðar við
Krossá, sem valt fram kolmórauð,
straumþung og alls ekki árennileg
yfirferðar. Fór nú flest fólkið yfir
í stærri bilinn er lagði siðan út i
ána, sem reyndist dýpri en búist
hafði venð við. Straumurinn skók
og hristi bílinn og skollitað jökul-
vatnið skvettist upp á rúðurnar
meðan hann mjakaðist hægt að
hinum bakkanum. Þegar til kom
reyndisl bakkinn svo I>ár að bíll-
inn komst ekki nema með fram-
hjolin upp og spclaói meo aftur-
hjólin niðri í ánni. Skifti það eng-
um togum að áin gróf undan bíln-
um og sökk hann ískyggilega fljótt.
Vatnið rann inn í farþegaskýlið og
var fólkið þegar látið fara út og
upp á bakkann, en þegar þeir síð-
ustu yíirgáfu bílinn flaut yfir öft-
ustu sætin, því hann stóð nú upp á
endann.
Á einhvern næstum yfirnáttúr-
legan hátt tókst bílstjóranum að
komast aftur á bak upp úr álnum
og út í miðja á, en þar hefur hann
líklega lent í sandbleytu því bíllinn
sökk hægt og rólega niður 1 ána.
Þegar farið var að renna yfir vjel-
ina sáu bílstjórinn og maður sem
sat fram í hjá honum, þann kost
vænstan að yfirgefa bíhnn og hurfu
þeir þegar í hringiðuna, en skolaði
fljótlega upp á bakkann nokkru
neðar.
★
Nú var ástandið orðið alvarlegt.
Fólkið stóð fáklætt á öðrum bakk-
'anum, stóri bíllinn sokkinn úti í
miðri á, en fararstjórinn og megnið
af farangrinum á hinum bakkan-
um. Lögðu nú fjórir kaldir karlar
út í ána til að freista þess að kom-
ast yfir og bera ráð sín saman við
íararstjórann. Kræktu þeir hönd-
um saman og óðu af stað. Oít skellti
straumurinn þeim flötum, en með
því að halda vel saman komust
þeir yfir. Nú virtist aðeins vera um
tvo kosti að velja, annan að flytja
alt fólkið yfir ána og slá upp bráða-
birgðatjaldbúð á íljótsbakkanum,
og hinn að halda af stað fótgang-
andi inn á Mörk og fá aðstoð það-
an við að ná bilnum upp úr ánni.
Að lokum var seinni kosturinn
vahnn, þar sem ógerlegt þótti að
koma fólkinu yíir l'ljótið. Voru í
skyndi sendir tveir hlauparar af
stað til að sækja aðstoð, en síðan
lagði hópurinn af stað.
Var nú orðið dimt af nóttu, livass-
viðri með óhemju úrkomu. Kuldi
vár íarmu að sækja að mörgum,
þar sem allir voru orðnir gegn-
drepa, en hann hvarf fljótlega eftir
að gangan hófst.
Einhver glaðlyndur náungi byrj-
aði að kyrja alkunnugt erindi úr
farfuglasöng:
Oss tefja ei fjöll nje fljót,
fannir, urð nje grjót.
Við syngjum okkur áfram
yfir sanda og upp í mót.
Við ljúfan lækjarnið
loksins tjöldum við,
og látum okkur dreyma um næsta
dag og sólskinið.
En heldur urðu fáir til að taka
undir, og hafa víst flestir látið sig
dreyma um tjöld, hvílupoka og sól-
skin.
Ekki hafði verið gengið lengi,
er kvísl varð fyrir hópnum og var
hún allvatnsmikil og stórgrýtt í
botninn. Tók nú hver karlmaður
stúlku á bakið og var keppst um
að ná í þær þyngstu til að verða
stöðugri í straumnum. Gekk vel að
komast yfir ána, sem náði meðal-
mönnum í mitt læri. Síðan kom
hver kvíslin af annari, því nú var
Markarfljót farið að brjóta sjer
leið yfir að Krossá, var því varla
komið upp úr einni kvíslinni fyr
en önnur birtist skamt undan.
Þegar komið var á móts við
Merkurranann, sáust bílljós inni á
Mörkinni. Færðist þá heldur fjör í
íólkið, því vitað var að þar hlutu
að fara menn til aðstoðar. enda kom
það í ljós er nær dró, að þarna iór
herbíll samskonar þeim er sokkinn
var. Með bílmun var í'ararstjóri
Ferðaskrifstofunnar, þaulkunnug-
ur vötnunutn á þessum slóðum, og
svo farfuglarnir fjórir, sem á undan
fóru.
Fóru nú allir karlmenn til baka
með bílnum að undanskildum ein-
um, sem var kunnugur þarna og
skyldi vísa stúlkunum leiðimt. —
Margri befur eíiaust fundist þuiig