Lesbók Morgunblaðsins - 22.10.1950, Blaðsíða 3
LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
471
Stúlkurnar voru bornar yiir hverja kvísl og keptust menn um að ná í þær
þyngstu.
síðustu sporin inn Húsadalinn, en
þangað var komið klukkan fjðgur
á sunnudagsmorgun. Þar sem þær
vildu ekki vekja upp fólkið, sem
lá þar í tjöldum, settust allar inn
í áætlunarbíl, er þarna var, og biðu
þess að tjaldbúar risu úr rekkju.
Reyndust tjaldbúar hinir hjálpleg-
ustu og vildu alt fyrir stúlkurnar
gera. Voru þær nú látnar fara úr
öllum fötum, því hvergi fanst á
þeim þurr þráður, og fara í heita
hvílupokana jafnóðum og þeir
losnuðu.
★
Nú víkur sögunni aftur til karl-
mannanna, sem voru að reyna að
losa bílinn. Höfðu þeir sjeð að ó-
gerningur var að ná honum upp
nema frá hinum bakkanum og ætl-
uðu að koma sínum bíl yfir ána, en
það tókst ekki betur en svo að hann
festist og' voru því báðir bílarnir
fastir í ánni skamt hvor frá öðr-
um.
Var nú skift liði, þannig að nokkr
-ir skyídu halda til bygða og fá
aðstoð, en aðrir taka eins mikinn
farangur og þeir gætu borið og
flytja inn á Mörk. Skiftust síðan
hóparnir og heldu hvor í sína átt.
Annar ætlaði strax yfir Krossá, en
hún ! afði þá vaxið svo að ógern-
iftgur var að vaða hana, og heldu
þeir því upp með ánni í leit að
vaði. Ekki hafði þessi leit borið
árangur, er þeir komu að Jökulsá,
sem á upptök sín í skriðjökli, er
kemur úr Eyafjallajökli skamt frá
Hoftorfu. A þessi, sem oftast er
vatnslítil, var nú orðin að skað-
ræðisfljóti, en samt tókst að finna
vað á henni og komast yfir.
Skömmu seinna var komið. að
Steinholtsá, sem er straumhörð,
stórgrýtt og slæmur farartálmi
þeim, sem yfir hana þurfa að fara.
Nú reyndist áin gjörsamlega óvæð
og svo ljót að kunnugir menn höfðu
ekki sjeð hana verri. Var nú ekki
um annað að ræða en að ganga upp
að skriðjöklinum og reyna að korn-
ast yfir við upptökin, enda kom
það á daginn að þar var stórt lón og
frekar lygnt. Óðu menn nú út í
rjett við jökulröndina og náði vatn-
ið þeim upp undir geirvörtur, þar
sem dýpst var. Nístings kuldi jök-
ulvatnsins gerði menn svo dofna að
þeir áttu bágt með hreyfingar þeg-
ar upp úr kom, en fljótlega kom líf
í limina er gangan hófst á ný.
Veður fór nú heldur batnandi,
var nú orðið nærri úrkomulaust og
farið mikið að lygna. En með birt-
ingu fór þreyta töluvert að sækja
á marga, enda erfitt að ganga í
rennblautum fötunum með þungar
byrðar og ekki Ijetti það gönguna
að þykkt vikurlag frá Heklugosinu
árið áður var yfir allri jörð. En ekki
í dynjandi illviðri
roguðuht incrm ni'ð
bungar byrðar yfir
holt og hæðir, joku!-
kv íslar og vlkursanda