Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1951, Blaðsíða 15

' LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
595
háskóians, hafði hann árið 1912
fullbúið til prentunar færeyskt
sálmasafn. Gerði hann sjer vonir
um að það fengist gefið út sem
viðbætir dönsku sálmabókarinnar,
til notkunar í Færeyum. En ekki
gaf kirkjumálastjórn samþykki sitt
við því. Enn vann hann að því
öðrum þræði í 32 ár, að safna til
færeyskrar sálmabókar. Kirkju-
stjórnin hefur sjeð til þess, að hún
hefur ekki enn verið prentuð eða
löggilt. Um 500 sálmar eru í safn-
inu og á Jakob Dahl í því um það
bíl 100 sálma þýdda og allmarga
frumorkta. (Flestir sálmar frum-
orktir eru eftir Mikjael kennara á
Ryggi)-
Viderö, prestur í Kvalvík, sem
nú vinnur að því að ljúka við þýð-
ingu Gamla testamentisins, sagði
mjer, að yfirleitt væru þýðingar
prófastsins, bæði á bundnu máli og
óbundnu, svo fullkomnar, að ekki
yrði um bætt. Komið hafa út eftir
hann að minsta kosti tólf erinda-
og ræðusöfn. í hinni síðustu þeirra
bóka, „Sólin og Siljan“, er sonur
hans, Regin Dahl, gaf út að hon-
um látnum, eru einnig nokkur Ijóð
hans.
Jakob Dahl, Færeyaprófastur,
átti miklu láni að fagna. Ekki
svo að skilja að honum ljeki allt
í lyndi. Hann var að eðlisfari frið-
samur maður og tók það því all-
nærri sjer að um störf hans stóð
einatt styr mikill. Einnig tók hann
það sárt að honum vanst ekki tími
til að ljúka við þýðingu Gamla
testamentisins og að dönsk stjórn-
arvöld neituðu að löggilda sálma-
bók hans til notkunar í færeysku
kirkjunni. En gæfumaður var hann
eigi að síður. Hann lifði það að
sjá árangur starfs síns, og njóta
almennrar virðingar, bæði heima
í Færeyum og í Danmörk. Fær-
eysk tunga var jafnrjetthá orðin
dönskunni í kirkju, skóla og á
þingi. Ostenfeldt biskup, sem var
í upphafi mótfallinn því að hann
yrði prófastur, sannfærðist fljót-
lega um yfirburði hans og reynd-
ist honum góður yfirboðari. Var
Ostenfeldt fyrsti biskup, er vísiter-
aði í Færeyum og stje þar fæti á
land í fjórar aldir.
* ___B* rtfe. . Í
7.
Eiði heitir sjávarþorp nyrst á
Austurey. Ferðalagið frá Þórshöfn
og norður þangað verður mjer ó-
gleymanlegt. Óvíða í Færeyum er
lífvænlegra og skemmra á milli
bygða en á þeirri leið. Hvítanes og
Kalbak heita byggðir við mynni
Kalbaksfjarðar og eru á vinstri,
þegar siglt er norður Tangafjörð.
En til hægri eru Nes, Tóftir, Strend
ur og íleiri bygðir og þorp á Aust-
urey.
Þar sem fjörðurinn þrengist taka
við Sundin milli Austureyar og
Straumeyar, yfir 20 km. löng. Þeim
hefur verið lýst á þann veg, að
þau „líkist helst dal meðfram
breiðri og lygnri á. Þar eru all-
þjettar bygðir. bæði við firði inn
úr sundinu og á aðlíðandi hlíðar-
fætinum við sundið. Þar sem sund-
ið er mjóst er það aðeins 200 metr-
ar á breidd og fremur grunnt. Þar
er sjávarfallsstraumur harður eins
og beljandi fjallsá, og komast að-
eins smábátar um sundið með
straumi.“
Við höfðum nokkura viðstöðu í
Kvalvík, snotru þorpi Straums-
eyar megin. Þar var piltur einn
nýkominn úr íslandsferð. Hafði
hann krækt sjer í kærustu í Hvera-
gerði.
Frá Kvalvík fórum við á ferju
yfir til Eyrarbakka á Austurey.
Ferjumaður var ungur, gjörvuleg-
ur sjómaður, íslenskur í aðra ætt-
ina. Móðir hans, Þórunn Jóns-
dóttir, ættuð úr Seyðisfirði, var þá
nýlega dáin. Hún hafði átt fjórtán
börn með manni sínum, Andreas
Andreasen. Einn sona hennar var
skipstjóri, á stóru fiskveiðiskipi,
aðeins 23ja ára gamall.
Bílvegur góður er meðfram
Sundinu og norður í Eiði. Hlíðin
er víða þverskorin af hvítfyssandi
lækjum og ársprænum. „Allt þetta
vatn hefði átt að falla í einn far-
veg,“ varð mjer að orði. „Það
hefði orðið mikið vatnsfall og álit-
legt til virkjunar.“ „Sundrungar
verður, illu heilli, víða vart,“ svar-
Prófasthúsið Sándagcrði.