Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1951, Blaðsíða 28
C03
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
„Guð minn góður!“ andvarpaði
konan. ,,Er það nú líf hjá mjer!
Að geta ekki sofnað alla nóttina
fyrir áhyggjum. En hann sefur eins
og skata! Þau geta hæglega farið
burt með alla búslóðina. En hann
bara hrýtur! Ó, guð minn. Mínar
cru sorgirnar!“
Og allt varð hljótt. Nema hvað
íssakar mældi tímann varfærnis-
lega með hrotunum.
----o---
Nálægt miðnætti vaknaði hann
við niðurbælt konuvein. Hver
skollinn! Honum brá. Eitthvað er
að í fjósinu! Bara Dína vakni ekki
við og taki til með hrókaræðurnar
aítur.
Hann lá hreyfingarlaus og ljet
sem hann svæfi.
Eftir stundarkorn heyrði hann
aðra stunu. — Miskunna þig, guð
minn. Ó, guð, láttu Dínu ekki
vakna, — baðst íssakar gamli fyr-
ir í angist. En í því fann hann, að
Dína rumskaði við hliðina á hon-
um, hún reis upp við dogg og hlust-
aði. — Nú fer illa, hugsaði íssakar
alveg steini lostinn, en lá áfram
hljóður sem steinn.
Frú Dína stóð þegjandi upp,
kastaði yfir sig ullarsjali og fór
út á hlað. — Hún úthýsir þeim
áreiðanlega, tautaði íssakar við
sjálfan sig. — Jeg ætla ekki að
skipta mjer af því, geri hún sem
hún vill ....
Eftir undarlega langa þögn,
læddist húsmóðirin inn aítur.
íssakar þóttist heyra gegnum
svefninn brak í kvistum og loga.
En hann ákvað að hreyfa sig hvergi.
Ef til vill finnst Dínu vera kalt,
og því kyndir hún.
En eftir þetta laumaðist Dína
hljóðlega út aftur. íssakar hálf-
opnaði augun og sá vatnsketil yfir
eldinum. — Til hvers er þetta? —
sagoi hann viö sjálían sig un'irandi
en sofnaöi undir eins aftur. Hann
vaknaði ekki fyrr en frú Dína tif-
aði með rjúkandi ketilinn út á
hlað, einkennilega áfjáð í spori. Nú
varð íssakar undrandi. Hann reis
upp úr rúminu og fór í buxurnar.
— Jeg verð að gægjast og sjá, hvað
nú er á seiði, sagði hann ákveðinn.
En í dyrunum rakst hann á Dínu.
— Hvað á þetta rölt að þýða,
ætlaði hann að hreyta út úr sjer,
en komst ekki að. „Hvað viltu vera
að glápa hjer,“ hvæsti konan og
hljóp að vörmu spori út aftur með
einhverja klúta og líndruslur í
fanginu. Hún sneri við á þröskuld-
inum: „Hypjaðu þig upp í,“ skip-
aði hún honum höstuglega, „og .
og vertu ekki fyrir okkur hjerna.
Heyrirðu það?“
íssakar gamli rölti út á hlað. Hjá
fjósinu sá hann herðabreiðan karl-
mann híma eins og illa gerðan
hlut og gekk í áttina til hans.
„Jæja“, tautaði hann í huggunar
róm. „Hún gat komið þjer út, ha'’
Já, Jósef minn, kvenfólkið! ....“
Og til þess að breiða yfir hinn
karlmannlega vanmátt þeirra benti
hann upp í festinguna. „Sjáðu
stjörnuna! Hefir þú nokkurntíma
sjeð svona stjörnu áður?“
(Úr bókinni „Hæpnar heimildir“).
Frímórki einvaldsins
Stjórnin í Moskva geiði Vulko
Chervenkov að einvald í Búlgaríu.
Hann Ijet þegar gera frímerki með
mynd af sjer. En frímerkin seldust
ekki, enginn notaði þau. Póstafgreiðslu
kona sagði honum að frímerkin vildu
ekki tolla við brjef. Vulko bað hana að
fá sjer eitt frímerki. Hann sleikti það
og festi það við umslag.
— Sko, þau límast ágætlega, sagði
hann. Hvers vegna eru þau ekki not-
uð.
— Þau to!la eHú við brjef vegna
þess að foík hrækir altaf a þau hinum
megin.
s
\
\
N
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
Þoríinnur karlsefni
UM langt skeið hefur það verið
venja í Los Angeles að halda
hátíðlegan dag Leifs Eiríkssonar
einu sinni á áxi. Hafa íslendingar
átt lítinn þátt að því þangað til
í fyrra, en þá ljetu þeir mjög
mikið tll sín taka við hátíðahöld-
in. Meðal annars sem þeir höfðu
þar til skemtunar var að John
Egilsson Shield útbjó sig sem
líkneskju Einars myndhöggvara
Jónssonar af Þorfinni Karlsefni.
Má' hjer sjá kappann hvar hann
stendur, ljóslifandi, en þó sem
hÖggvinn í stein. John er 6 fet og
6 þumlungar.á hæð og samsvarar.
sjer vel. Hann hafði látið'rpála
andlil sitt og lændur, svó og. búri-
ing allan með bronsi úg þptti
heldur kempulegur að vallarsýn.
s
\
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
N
s
s
í
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s