Lesbók Morgunblaðsins - 28.11.1954, Blaðsíða 16

756
LESBÓK MORGUftBl AÐSINS
l.
ESJAN HVÍT. — Hér er útsýn yfir Reykjavík frá háskólanum og er myndin
tekin hérna um daginn, þegar veturinn virtist vera að ganga í garð. Föl er yfir
allt og Tjörnin er ísi lögð, en handan víð bæinn gnæfir Esjan fannhvít og fög-
ur. Húsin sem sjást fremst handan við Tjörnina e>-u Templarahöliin, Kvenna-
skólinn, Herðubreið, Fríkirkjan, Miðbæjarbarnaskólinn, Iðnaðarmannahúsið og
Iðnó (talið frá hægri). Yfir bænum svífur ein af fiugvéium Flugfélags íslands
sem tákn þess, að Reykjavík verði aldrei framar einangruð þótt vetur leggist
að. (Ljósm. Ól. K. M.)
BRIDGE
A Á D G
V K 5 2
♦ D 10 8
* K G 9 4
4 10*8 5 3
VDG 10 7 4
♦ 6
* Á 7 2i
t AK9872
V 6 3
♦ Á K G 4
* D 10
Sögnum lauk með því að S sagði 4
spaða. V kom út með HD og þeir fengu
þegar tvo slagi í hjarta, en þriðja hjart-
að drap S með trompi. Hann ætlaði svo
að ná trompunum af hinum og tók tvo
slagi en hætti er hann sá að A hafði
ekki nema eitt tromp. Hugsaði S sér
þá að vissara væri að ná LÁ á meðan
hann hefði tromp á báðum höndum.
Hann sló því út LD og V tók með LÁ.
En hvað gerir V svo? Hann slær út
hjarta, þótt hann viti að S hefur hvorki
hjarta í borði né á hendi! Slík spila-
mennska er jafnan talin mjög glæfra-
leg, en að þessu sinni var þetta eina
ráðið til þess að S tapaði. Hann varð
að trompa. Ef hann drap með ásnum í
borði, þá gat V varið S10. En ef hann
drap með trompi á hendi, þá hafði S
einu trompi fleira en hann og hlaut því
að fá slag, hvernig sem spilað var.
STÚDENTAFÖT
Sagt er um Magnús Stephensen þá
hann var á Leirá, að hann hafi oft
gengij^jj vinnu með þjóni sínum, Egg-
erti Guómundssyni, er seinna varð
prestur og prófastur í Reykholti. —
Klæddist Magnús þá algengum stúd-
entafötum hversdagslega, en þau voru:
Tvíhneppt pevsa, silfurhneppt, með
rauðum bryddingum, grænn klæðis-
brjóstadúkur og bláar prjónabrækur,
sem náðu ofan fyrir hnéð, með sokka-
bönd og í bláum sokkum, oturskinns-
húfu hafði hann á höfðinu. Hárið var
fléttað, vafið með svörtu silkibandi og
náði í beltisstað.
VATNSSTEINN
Innst í Oddbjarnarskeri er aflangur,
töflumyndaður klettur, fárra metra
breiður og rúmlega meters hár. Um
stórfjörur þornar hann, en í kringum
hann og á honum svarrar brimið ár
og síð og allatíð, ef nokkuð er í sjó-
inn. Frá klettinum og upp að sandin-
um er mjótt hleinrif, nokkru lengra
en kletturinn. Klettur þessi er kallað-
ur Vatnssteinn (eða Vatnssteinar).
Dregur hann nafn af því, að ofan í
miðjan klettinn er þró um 50—60 sm.
löng, um 40 sm. breið og um 20—30
sm. djúp. f þróarbotninum er mjó upp-
sprettupípa, með svo heitu vatni að
sióða má í því egg og þunn fiskstvkki.
Líkast til er hitinn í lauginni um 80 st.
C. Kletturinn snvr frá austri til vest-
urs. Á norðurhlið hans eru nokkurar
holur eða oípur skammt fyrir ofan
fjörumálið. í þær eru felldir grenitapp-
ar. Sé þeir teknir úr pípunum, rennur
vatnið um þær út í sjóinn, en ekkert
kemur í laugina. Er því líkíegt að ein-
hvern tíma í fyrndinni hafi þróin verið
klöppuð þarna í klettinn, og borað svo
niður úr botni hennar eftir vatninu.
Vermenn í Skeri sættu jafnan lagi að
ná þarna vatni, er tækifæri bauðst. Það
var kallað „steinvatn“.
(Barðstr. bók).
HART TEKTÐ f TAUMANA
Magnús sýslumaður Ketilsson í Búð-
ardal taldi sér skylt að líða ekki körl-
um og kerlingum flakk úr öðrum sveit-
um til að útsjúga almúga. Einhverju
sinni var það, að kérling flakkaði um
Skarðsströnd. Minnir mig að það væri
Sýslu-Helga. Séra Jón Ketilsson í
Skógum á Fellsströnd, bróðir Magnús-
ar, hafði léð henpi hest að reiða á það
hún sníkti saman, en annar maður léði
henni hest til reiðar. Magnús varð þess
var og sneri henni til baka og tók af
henni það hún hafði saman önglað og
báða hestana og lagði allt til sveitar á
Skarðsströnd. Um það þögðu eigendur
hestanna og fengu þeir engar bætur.
(Sögn séra Friðriks Eggerz).