Lesbók Morgunblaðsins - 05.02.1956, Page 15
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
83
Ilraur i lofti, angan fra groandi jöró,
omþýóa töfra kveikja í vitund og sál.
Sindrar á heiðar, lýsigull leika uui fjörð,
lífsstrauraar fagnandi kveða við sólroðabal.
?
\
1
|
Hugurinn væugjast \ið þröttmikia sögu og sýn.
sigildra dáða, er vitna ura störbugans þor.
Dirska og snilli hcr drýgt hafa afreksverk sin.
draumana hækkað um þjóðiifsins íegrunarvor.
Hond sú var gjöfui, er hoí hér sitt vokula starf,
hróður sinn treysti við frjómagnsins ilmrika hlyn.
Lengi mun biikstöfum bregða um þann hamingjuarf.
byggð sú er auðug, er þvilikan eignaðist vin.
Ríslar i laufi rjóðu solvakinn blær,
rósfagrar grundir skína við nýrunnið vor,
Minningarbjarma mildum á umhverfið slaer,
morgunn er alitaf um frarai'arahetjunnar spor.
KNÚTUR ÞORSTEINSSON
fró Úlfsstöðum.
mun allt verða ljóst. En það mun
hafa stórkostlega þýðingu fyrir
málrannsóknir ef takast má að
upplýsa hvernig á því stendur að
runastöfunum er raðað á sérstakan
hátt, og hvað nöfnin á inum ýmsu
rúnum merktu upphaflega. Þá höf-
um vér fengið fót'festu 4000 ár aftur
í öldum.
★
Það er sagt að rúnirnar sé komn-
ar fra guóunum. Það hafði saenski
fræðimaðurinn Sig. Agrell, að leið-
arljósi og komst þá að þeirri niður-
stöðu að samband væri milli rún-
anna og bústaða goðanna. í Grímn-
ismálum í Eddu eru taldir 11 bú-
staðir goðanna í Ásgaröi og segir
hann að þeir svari til inna 11
raerkja í dýrahringnum á himni
(því að þau merki eru i rauninni
ekki nema 11, vegna þess að metin
eru ekki annað en klærnar á
skorpíóninni). í hverju himintákni
átti goð heima, og þess vegna
hyggur hann að fyrstu 11 rúnirnar
svari til inna 11 goðabústaða á
himni. Nú er fyrsta merkið í dýra-
hringnum brútsmerki, en fyrsti
stafurinn i rúnastaírófinu heitir Fé
(f) og þýðir þvi kind. f grísk-
hebrezka staírófinu heitir fyrsti
staiurinn Al-ía eða Al-fe, og er
forskeytið þar ekki annaó en sem-
ítiski greinirinn al. Eins og staíur-
inn A er gerður, er hann mynd af
kindarhaus.
Vegna ins guðlega uppruna rún-
anna fylgdi þeim mikill kraítur.
1--
— liver er sjnnar gæfu snúður, og
skapari allrar sinnar ógæfu.
’7 Gler sem byggingaeíni
TÓRKOSTLEGAR framfarir hafa
orðið i gleriðnaði að undapförnu
og nú er svo komið, að menn þykjast
með vissu vita að gler verði innan
skamms eitthvert bezta byggingarefni,
sterkt sem stál og eins vel fallið til
einangrunar sem timbur.
Enn hefur mönnum þó ekki tekizt
að framleiða sterkara gier en svo, að
styrkleiki þess er 1% af þeim styrk-
teika er það getur haft, frædilega séð.
En þegar glerið hefur náð 10ró af þeim
styrkteika, er það getur haft mestan,
er það þegar orðið miklu stcrkara en
stál og þó mörgum ginnum tétiara.
Þegar svo er ltomið verður farið að
byggja hús úr því, það verður notað í
flugvélabelgi og rákettur, sem skotið
er upp í háioftin, úr þvi verða smíðuð
loftför — og það verður jafnvel notað
tii þess að þekja vfir stór svæði á
norðurhveli jarðar, til þess að þar verði
hægt að haía alls konar groður, t»eð
öðrum orðum að þar verði reist stór-
kostlegri groðurhús en inenn hcfur
dreymt um áður.
Leiðréttingar
í niðurlagi þáttarins um Þorgils á
Brimitsvöllum í seinustu Lesbók varð
ruglingur a aeftartölu frá Sigriði dóttur
hans og séra Birni Skúlasyni í Mikla-
bæ. Dóftir þeirra var Helga og giftist
Eiríki prótasti Þorsteinssyni, eins og
þar ér sagt. Þar á eftir hefur allt
brenglaV.t, en svo er ættartalan rétt:
Sonur þeirra Helgu og Eiriks var
Þorsteum prestur í Vesturhópshólum,
en dóttí haiis var Ragnheiður móðir
Gunnlaugs Oddsens dómkirkjuprests.
ttótfir ue..-u og Eiríks var Domhild-
ur kons ,a fwsteins Ketilsscnar a
lirafnagm. ura dóttir va«; Helga
kona GiífJa Hallgrini sonar i K’ristnrsi,
þeirra sou Þorstehin a Stokkahluðum,
faðir Dómhildar konu Olafs Briems á
Grund, en sonur þeirra var Vaidimar
vígsJubiskup.
Þá er það og villandi er scgir í upp-
hafi greinarinnar. að Þórunn Daðadott-
ir hali erft föður sinn. Hún var dáin á
undan honum, en Hannes sonur hennar
erfði afa sinn og lenti því mikiil hluti
Snókdalsauðsins lijá lionum.