Lesbók Morgunblaðsins - 06.03.1960, Blaðsíða 8

124
LESBÓK MORGVNBLAÐSINS
hjátrú og óvild hinna óupplýstu
Kínverja, sem hötuðu hina „út-
lendu djöfla“ og gerðu þeim marg-
an illan leik. Eitt sinn kom hópur
af þessum óþjóðalýð og kveikti'í
hinum hrörlegu húsakynnum, þar
sem þau höfðu komið sér fyrir. En
með guðs hjálp tókst þeim að
slökkva eldinn og smám saman fór
fólkið að virða og elska þessa
verndarengla ,sem unnu dag og
nótt til þess að líkna sjúkum og
bágstöddum. Innan skamms höfðu
þau sett á stofn lækningastofu
(clinic), þar sem hinir aumustu
gátu fengið bót meina sinna. Allt
um kring geisuðu hættulegar
drepsóttir ,og ekki leið á löngu þar
tii Dr. Charles veiktist af tauga-
veiki. Nú stóð Steinunn ein, og
varð að sjá fyrir öllu. Hún sá, að
ekki yrði honum unnt líf nema
hann kæmist á sjúkrahús. Hún lét
búa til sjúkrafleka og bera Charles
niður að ánni, þar sem honum var
holað niður í auman flutningsbát
og hann fluttur margar dagleiðir
niður eftir ánni þar til þau gátu
komið honum á spítala. Þar fékk
hann fullan bata.
Eftir fimm ára starf í Ying Tak
og átía ár í Wuchowhéraði var
þeim Hayeshjónum gefið ársfrí, og
notuðu þau það til þess að afla
sér frekari þekkingar bæði í Ev-
rópu og Bandaríkjunum; fóru síð-
an aftur til Kína og settust að í
Canton, þar sem þau héldu áfram
trúboðs- og læknisstarfi, en auk
þess kenndi Dr. Charles í lækna-
skólanum þar. Árið 1936 var þeim
enn veitt lausn frá starfi í eitt ár
sökum veikinda dr. Charles, og
fóru þau til Bandaríkjanna.
Þau voru aðeins nýkomin aftur
til Kína, þegar Japanir hertóku
Suður-Kína. Nú fór í hönd hið á-
takanlegasta tímabil, þá er þau
sem fangar Japana reyndu að líkna
svo þúsundum skipti af særðum,
■júkum 03 hungruðum flótta-
lýð. Það kom fyrir, að fimm þús-
und manns komu á iíknarstöðina á
einum degi og þágu hrísgrjóna-
graut og annað, sem af hendi var
hægt að láta af skornum skammti.
Eftir þrjú ár var þeim gefin lausn
frá fangavist þessari í skiptum
fyrir aðra fanga úr japanska lið-
inu. í júní 1942 fóru læknishjónin
frá Shanghai með línuskipinu
Gripsholm og komu til New York
þann 27. ágúst sama ár. Þau sett-
ust að í Suður-Kaliforníu, og þar
dó Dr. Charles árið 1946. Hann var
elskaður og virtur at öllum, sem
þekktu hann og margan heiður
hafði hann hlotið fyrir sitt mikla
ævistarf, þar á meðal var hann
sæmdur „Fellow of the American
College of Surgeons".
KÍNVERJAR eru ekki gefnir fyrir að
taka upp ný ættarnöfn. Þess vegna eru
þar miljónir manna, sem heita annað
hvort Wang eða Li. En skírnarnöfnin
eru óteljandi og altaf er verið að finna
upp ný og ný nöfn. Kínverskan er
þannig, að í tveimur atkvæðum er
hægt að hafa merkingu, sem ekki er
hægt að ná á öðrum tungum nema með
löngum orðum. Þannig mundu sum
kínversk stúlkubörn heita á okkar
máli Skínandi ský, Fossandi elfur, eða
eitthvað þess háttar. Annars er það sið-
ur í Kína að nefna stúlkubörn ekki
með nafni, heldur með tölum: Fyrsta,
Önnur, Þriðja o. s. frv. Getur þetta
stundum valdið óþægindum og mis-
skilningi. Einu sinni felldi ungur mað-
ur ástarhug til ungrar stúlku, sem
hann hafði þó ekki séð nema tilsýndar.
Hún ók í vagni Wang-ættarinnar ásamt
annari stúlku, sem var talsvert eldri
og ófríðari, og með þeim var gæzlu-
kona. Ungi maðurinn gerði því ráð
fyrir, að Wang mundi eiga tvær dæt-
ur. Og eftir góðum sið sendi hann svo
umboðsmann sinn til Wangs og bað um
hönd Annarar. Bónorðinu var vel tek-
ið. Svo kom að því að kynna átti ungu
hjónaefnin. Þá brá piltinum í brún,
því að hann hafði beðið þeirrar eldri
og óíríðari. Hann hafði ekki varað sig
Sonur þeirra Dr. Charles og
Dr. Alice Hayes fæddist í Kína.
Hann heitir Arthur Courtney og er
nú prófessor í efnafræði við há-
skólann í North Carolina. Hann
kvæntist stúlku að nafni Mary
Thigpen og eiga þau tvö börn,
Stephen og Mary Alice.
Dr. Alice býr nú í Alhambrá í
Kaliforníu og er ern og ungleg.
Hún er teinrétt og tíguleg, og hefir
Skúli Bjarnason sagt mér í bréfi,
að „enginn mundi trúa, að hún
hefði náð þessum aldri svo er hún
til sálar og líkama létt í snúning-
um og ljúf í tali“. Við óskum henni
yndislegra sólsetursdaga og þökk-
um henni fyrir hennar fórnfúsa
líknarstarf.
á því að Wang átti þriðju dótturina,
og hún var elzt. Það hefði nú þótt
stórkostleg móðgun að reyna að leið-
rétta þetta, svo að pilturinn varð að
kvænast þeirri, sem hann vildi ekki. —
Oft er börnum gefið auknefni. Þá fá
drengir oft kvenkyns nöfn og er það
gert til þess að villa illa anda, sem
sitja um að hremma drengi, en vilja
ekki líta við telpum.
Hjá menntuðu fólki er mjög vandað
til skírnarnafna. Og samræmi verður
að vera í nöfnunum innan hverrar
fjölskyldu. Tökum til dæmis að elzta
dóttir heiti Skínandi ský þá verður
annað hvort skínandi eða ský að vera
í nöfnum allra systra hennar. Nöfn
yngri systranna gæti þá verið Skín-
andi dagsbrún, Skínandi sól, en mætti
líka vera Gullroðið ský eða Leiftrandi
ský.
Kínversk hjón voru eitt sinn mörg
ár á ferðalagi, og fæddust þeim þá
fjögur börn, þrír drengir og ein stúlka.
Elzti sonurinn fæddist í Nanking og
var því látinn heita Nan-fæddur, ann-
ar fæddist í London og var látinn
heita Lon-fæddur, og sá þriðji var
fæddur í Canberra og því látinn heita
Can-fæddur. Telpan var fædd í Syd-
ney, en hún mátti ekki heita Syd-
fædd, því að glöggvan greinarmun
Nafngiftir í Kína