Lesbók Morgunblaðsins - 06.03.1960, Blaðsíða 16

132
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
A K 7 6 2
V D G 4
♦ K 9 3
* 10 6 2
A 10 3
V 10 9
♦ 8 7 5 2
* AK 9 72
A A G 9 8 5
V A K 8 7 2
♦ —
* G 8 4
S gaf og sagnir voru þessar:
S V N A
1 sp. 2 t. pass 3 L
3 hj. pass 4 sp. pass
pass pass
V sló út LD og fekk slaginn. Svo
kom annað lauf og A fekk slagi á ás
og kóng. Þar með hafa þeir fengið þrjá
slagi og nú vantar aðeins einn til að
hnekkja sögninni. En hvaða spili átti
V að fleygja af sér í þriðja laufslag-
inn? Ef það var hjarta var líklegt að
A mundi slá út tigli. Ef það var tigull,
þá voru mestar líkur til þess að A
mundi slá út hjarta. En nú vildi V
fá laufútspil, svo að hann gæti notað
S D. V var ekki neinn viðvaningur,
það var hinn kunni spilamaður Harry
Fishbein. Og hann tók það til bragðs
að fleygja af sér TÁ. — A sér að
T K er í borði og þess vegna er þýð-
ingarlaust að slá út tigli eftir þetta.
Hann heldur því áfram með laufið,
og nú er viss slagur á S D.
A D 4
V 6 5 3
♦ A D G
10 6 4
A D 5
ATVINNUBÓTAVINNA
Á fyrra stríðs árunum var mikill
atvinnuskortur hér í Reykjavík, og
reyndu þá bær og ríki að bæta úr þyi
og stofnuðu til hinnar svonefndu „at-
vinnubótavinnu". Þá var af hálfu
landsjóðs hafin vegargerð inni í Soga-
mýri og skyldi gera nýan veg til Hafn-
arfjarðar. Guðmundur Gíslason Haga-
SIMON HANSENSHÚS — Litla húsið, sem stóð austan við dómkirkjuna í
Revkjavík, er nú komið upp að Árbæ og biður þess að komast þar á fastan
grunn. Hús þetta reisti Simon Hansen kaupmaður frá Básendum annað hvort
1820 eða 1822. Húsið er því um 140 ára gamalt, og því eitt af elztu húsum
i bænum. Það sýnir hvernig vönduð ibúðarhús voru á þeim arum. Það mun
því einhvern tíma þykja vel ráðið að húsi þessu var bjargað frá tortimingu og
því fenginn staður í minjagarði Reykjavíkur að Árbæ.
(Ljósm. Ól. K. Magnússon).
-
lín var einn af vegavinnumönnum þar
og hefir hann sagt svo frá: —- Eg kunni
vel við verkstjórann og ekki bar mér
og samverkamönnum mínum svo sem
neitt á milli. En það man eg, að eg
undraðist sitthvað, sem fram kom í
tali þeirra. Eg hafði lesið, að erfitt
hefði verið hér fyrrum að fá íslend-
inga til að vanda vöru sína. Þeir hefðu
talið hana fullgóða í Danskinn, hvern-
ig sem hún hefði verið verkuð. Og hjá
sumum í vinnuhópnum ríkti andi, sem
minnti mig á þetta. Hvem andskotann
áttu menn að vera að þræla sér út
fyrir landsjóðinn meira en góðu hófi
gegndi og hverjum sýndist? Um suma
atvinnurekendur bæarins heyrði eg
líka talað ver en svo, að eg gæti trúað
því, að þeir væri látnir njóta sann-
mælis. (Blaðamannabókin 1948)
FYRIR 300 ÁRUM
í Vallholtsannál stendur með frétt-
um ársins 1660: „í eyu nokkurri á
Breiðafirði, nærri Flatey, kom upp
jarðeldur, svo ekki varð slökktur“.
Hér getur ekki verið um að ræða jarð-
eld í þeirri merkingu, sem venjulegast
er lögð í það orð, heldur hefir hér senni
lega verið um sinueld að ræða. Má
vera að þetta komi oftar fyrir í göml-
um ritum.
VEIÐI í BREIÐDÁLSÁ
Sú saga er til frá veiði í Breiðdalsá,
að Heydalapresti hafi þótt Eyabóndi
draga fyrir í ánni meira en góðu hófi
gegndi. Fór til og bannaði bónda að
draga fyrir með neti. Maðurinn hætti,
fór heim, tók rúmteppin; saumaði
saman á endum og dró fyrir sem áður,
sagði, að nú væri ekki brotin boð
prests og ekki dregið fyrir með netum.
(Breiðdæla).
HESTSKÓNAGLAR.
Vorið 1884 kom maður sá, er Guð-
jón hét Benediktsson, norðan frá Ár-
nesi í Strandasýslu vestur á Bíldudal
í Barðastrandarsýslu, og hafði þá eina
hestskófjöður í vasa sínum. Var það
sú fyrsta, sem þá hafði sést þar. Ég
sem þetta rita, var einn meðal annara,
sem sá þá gersemi þar í fyrsta sinn. Á
næstu árum þar á eftir fluttust hest-
skófjaðrir þessar í hverja verslun og
voru almennt notaðar. Áður voru all-
ir hestskónaglar smíðaðir í sveitunum.
(Pétur frá Stökkum).