Lesbók Morgunblaðsins - 06.03.1960, Blaðsíða 12
128
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
bezt að halda. Hann stakk nú upp
á því, að þau skyldu grafa sig í
snjó, enda Steinunn orðin mjög
þreytt, en hún mátti í fyrstu ekki
heyra það nefnt. Þó fór svo að
hún lét tilleiðast. Dani reyndi nú
að grafa þau niður, svo sem hann
gat og búa vel um þau. Staf sínum
stakk hann niður við höfðalag
þeirra, svo hann sæist ef gerð yrði
leit að þeim. Þau lögðust svo niður
í þetta kalda rúm og létu skefla
yfir sig.
Ekki höfðu þau lengi legið
þannig er Steinunn krafðist þess
að þau rifu sig upp úr fönninni,
sagði að þau mundu kafna, ef
meira skefldi yfir þau. Dani vildi
ekki að þau hreyfðu sig, lannst
þeim líða sæmilega þarna og hann
gæti alltaf séð um að þau hefðu
nægilegt loft með því að ryðja
snjónum frá andlitum þeirra, enda
búinn að gera nokkurs konar hvelf-
ingu yfir þeim. Steinunn brauzt
þá upp úr fönninni. Á þessu gekk
svo allan tímann, sem þau lágu
úti, að Steinunn reif sig upp jafn-
óðum og yfir þau skelfdi. Við það
þjappaðist snjórinn saman undir
þeim. Lágu þau því sem næst á
berangri er hríðinni slotaði.
Þegar upp létti sá Dani heim að
bæ skammt frá. Hann komst þang-
að heim. Bærinn var Jörfi í Víði-
dal.
Á Jörfa bjó Guðrún Helgadóttir.
Hún tók Dana tveim höndum. Var
hann leiddur, en þó frekar borinn
inn í bæinn. Svo var sent að Mel-
rakkadal, sem er næsti bær við
Jörfa, eftir mönnum til þess að
bera Steinunni heim að Jörfa. Virt-
ist þeim þá svo, sem hún væri tæp^
ast með réttu ráði. Var það ekki
að undra þó taugar hennar létu
sig. Nærri má geta hver líðanin
hefir verið allan þennan tíma.
Það var mikil heppni fyrir þau
Daníel og Steinunni að komast í
hendur Guðrúnar á Jörfa. Þó hún
væri einkennileg í háttum var hún
fróð um margt og víðlesin. Hún
vissi hvernig bezt var að taka móti
þessum gestum, sem á svo rauna-
legan hátt bar að dyrum hennar.
Lét hún þau hafa fæturnar niðri í
bölum með klakavatni, til þess að
ná frostinu úr þeim. Hendurnar
höfðu þau í skálum með klaka-
vatni. Að öðru leyti hlúði hún að
þeim, svo sem kostur var, nærði
þau á mjólkurblöndu fyrst í stað
og sýndi þeim óumræðilega nær-
gætni og ástúð. Dani sagðist aldrei
geta fullþakkað henni alla hennar
fyrirhöfn og umhyggju. Á Blöndu-
ósi nutu þau ágætrar aðhlynning-
ar Önnu Þorsteinsdóttur ljósmóð-
ur. Hver laun þessar konur hlutu
fyrir hjálp sína veit eg ekki. En
það er grunur minn að lítið hafi
Guðrún annað fengið að launum,
en gleðina af að hafa gert góðverk.
Miklar kvalir tóku þau út í fót-
unum, Dani og Steina, þegar frost-
ið fór að fara úr þeim og bág mun
líðan þeirra lengi hafa verið. Bæði
urðu þau nú að fara á sveit. Hún á
Áshrepp, sem var hennar fæðingar-
hreppur. Hann á Kirkjuhvamms-
hrepp, í þeim hrepp var hann
fæddur.
Daníel átti talsvert margar
kindur og einn hest. Þetta var nú
allt selt. Steinunn átti ekkert, svo
þar var ekkert að selja. Á hreppa-
skilum um vorið var henni ráð-
stafað. Átti hún að fara að Kárdals-
tungu, en þar bjó bláfátækt fólk
með mörg börn, í lélegum bæjar-