Lesbók Morgunblaðsins - 10.02.1963, Blaðsíða 7

HÉR LÆRÐIÉG
Li'ið inn í „Múlalund” og spjaUctð við vinnuglatt fólk
ÖNN hvers dags gleym-
ist okkur oft, að til er fólk,
sem ekki er þess megnugt
að stunda venjulega vinnu,
sökum vanheilsu eða ör-
orku. Stundum vöknum við
þó til umhugsunar um
vandamál þessa fólks og
vorkennum því kannski dá-
lítið, en síðan ekki söguna
meir — yfirleitt.
E:
I n gætum betur að; vork-
unnsemi er ekki það, sem bæt-
ir hag þessa fólks. Sú hjáip,
sem kemur því bezt, er að
veita því vinnu, sem það er
fært um að sinna. — Sú hjálp
er raunar þegar fyrir hendi —.
að nokkru leyti. Inni við Ár-
múla er „Múlalundur“, sem
SÍBS starfrækir sem vinnu-
stöð fyrir öryrkja.
Við skreppum þangað einn
daginn til að forvitnast um,
hvað þar færi fram.
„í þrjú ár“.
„Hvernig er vistin?"
„Prýðileg, hér er hlýtt og
bjart og mjög góð vinnuskil-
yrði, vinnan yfirleitt létt. Ef
ég gæti ekki unnið hér, þá
hvergi“.
„Nokkurt kaup?“

MttHflr
„há mundi ég eflaust kúra
heima“.
„Mér er sagt, að þú sért kom-
inn af Bólu-Hjálmari“.
mitt líf og yndi um dagana“.
„Birt eitthvað?“
„Einstaka stef og kvæðabrot
í blöðum".
u,
íjó að hitaveitan frjósi
og engir hverir
gjósi“, söng einn glað-
lyndur náungi á bemsku-
dögum hitaveitunnar,
en hitaveitan er enn ó-
frosin og veitir yl um alla
borgina.
Því ákváðum við að heim-
ísækja „bæjardælustöðina"
1 eitt kvöldið og kynnast ein-
* um þætti þess fyrirtækis
„Hitaveitunnar". Þar hittum
við Þorkel Sigurðsson vél-
stjóra og spurðum, hvaða
oýðingu þessi
hefði.
„Hún á að tryggja nægan
brýsting á heita vatninu á
' sínu svæði.“
Eru fleiri slíkar?
„Já, Drápuhlíðarstöðin
Laugarnesstöðin, til
auk smærri stöðva, sem
dæla úr borholunum.“
Ef geymarnir tæmast?
„Þá dælum við beint úr
aðalæð inn á bæjarkerfið.
Hvað taka geymarnir á
Öskjuhlíð mikið?
„Um 1100 rúmmetra hver,
eða alls um 8800 rúmmetra.
Er vatnið nægilega heitt?!
„Já, ca 88—90 gráður.“
Er mikil vatnsnotkun?
„Já, — hér í stöðinni eru
tveir línuritsmælar, er sýna
notkunina; hún er mikil, hef
ur komizt allt upp í 550 litra
á sekúndu."
En framtíðin?
„Það er unnið markvisst
eftir áætlun um aukningu
og m.a. væntanlegar tvær
stórar dælustöðvar á næstu
árum."
Hs.
1 ppi á lofti hittum við Jón
Tómasson, forstöðumann Múla-
lundar, og fengum að vita, að
hér starfa 55 manns, konur og
karlar. Enn er aðallega um
platsiðju og saumaskap að
ræða, og á borðinu hjá Jóni
sjáum við plasthulstur eða
veski með enskri áletrun og
spyrjum hann hvort þetta sé
fyrirmynd.
„Nei, þetta er framleiðsla;
við framleiðum þessi hulstur
úr plastdúk með aðferð, sem
kölluð er plastsuða, þessi hulst-
ur seljum við m.a. til Bret-
lands og Bandaríkjanna".
„Með niðurgreiðslu?“
„Nei, á samkeppnisfæru
verði“.
„En fólkið hér; nýtist vinna
þess vel?“
„Fólk er misjafnt til vinnu
hér sem annars staðar, en okk-
ar fólk mættr áberandi vel,
betur en ég hef kynnzt annars
staðar“.
T ið kveðjum Jón og heim-
sækjum kvenfólkið í sauma-
stofunni, þetta er rétt eins og
í klaustri — og þó, hér vinna
líka tveir karlmenn og virðast
una hag sínum vel. Það hvín í
alls konar saumavélum,
hnappagatavélum og — og vél-
um, sem við höfum ekki nokk-
urt vit á. Við snúum okkur
því að einni stúlkunni, bjóð-_
um henni í 5 mínútna „verk-
fall“ og fáum að vita, að hún
heitir Hanna Elsa Jónsdóttir.
„Ertu búin að vinna hér
lengi, Hanna?"
„í þrjú ár“.
„Og hvernig líkar þér?“
„Afskaplega vel; það getur
tæplega verið betra. Hér lærði
ég handtökin — og mundi ef-
laust vera atvinnulaus, ef
Múlalundur væri ekki til“.
„Þú ert þá ánægð?“
„Já, nú finnst mér ég vera
orðin sjálfstæð“.
Og Hanna heldur áfram að
sauma. Við sjáum hér ýmiss
konar fatnað, kvensloppa,
kven- og barnabuxur, regn-
galla og regnkápur fyrir börn,
jafnvel íshússvuntur og nýj-
ustu tízku-úlpur táninganna.
V ið höldum nú niður á
neðstu hæð, og í plastiðjunni
hittum við Kristin Bjarnason.
„Ertu búinn að vera hér
lengi?“
E,
I n tíminn líður og við
hugsum til ferðar. Við sjáum,
að enn er margt ógert; hér
vantar t.d. lyftu, til þess að
efri hæðirnar nýtist fyrir þá,
sem eiga óhægt um gang, en
allt stendur þetta til bóta. Mest
um vert er þó, að hér ríkir
samhugur og samstarf. Fólk,
sem áður var e.t.v. sjálfu sér
og öðrum til ama, fær hér að-
stöðu til að vinna fyrir sér að
einhverju eða öllu leyti, jafn-
vel þó að heilsan leyfi aðeins
hálfan vinnudag. Það getur
öðlazt hamingjuna, ekki síður
en við hin, og kann oft betur
að meta þær ánægjustundir,
sem lífið hefur að bjóða.
H. S.
Hanna Elsa Jónsdóttir við saumavélina.
„Já, okkur er greitt sam-
kvæmt Iðjutaxta“.
„Ef Múlalundur væri ekki
til, hvað þá?“
FÓKUS
„Já, hann var langafi minn“.
„Ertu þá skáld?“
„Maður hefur ruglað þetta
dálítið; kveðskapur hefur verið
¥ frostinu á dögunum
* datt okkur í hug að
líta inn í Tómstunda-
heimili Æskulýðsráðs, að
Lindargötu 50. Þar var
fjöldi unglinga að starfi,
m.a. í ljósmyndaiðju.
Við smeygðum okkur
milli stafs og hurðar inn í
herbergi, sem aðeins var
lýst með gulleitum, daufum
Ijósum, þar voru nokkrir
piltar við „stækkara“ og
„kopieringskassa", en á borð
um voru bakkar með fram-
kallara og „fixer“ L Piltarn-
ir töluðu óspart saman á
máli, sem gat ruglað ókunn-
ugan, þó íslenzka væri —
að mestu sem sagt ljós-
myndamál.
„Þetta er ekki einu sinni
í „fókus“ hjá þér“, gall við
í einum, þegar hann leit á
verk félaga síns. Annan vant
aði D-76 (sem reyndist
þýða framkallari af vissri
gerð), og einn bað um
bleyti í vatnið, eins og það
væri ekki nægilega blautt.
Við tóKum einn úr hópn-
um tali. Hann kvaðst heita
Þórhallur og vera „byrjandi
í þessu, aldrei átt við fram-
köllun áður.“
Hvers vegna datt þér í
hug að læra að vinna mynd-
ir?
„Ég ferðast talsvert og tek
myndir, en það er dýrt að
láta framkalla það allt,
betra að geta unnið það sjálf
ur.“
Hvernig gengur?
„Ágætlega, held ég.“
Áttu nokkur tæki sjálf-
ur?
„Nei, aðeins myndavél, en
ég fæ vonandi aðgang að
tækjum, þegar ég verð fær
um að vinna alveg á eigin
spýtur."
Þú ferðast, segirðu?
„Já, stundum á flækingi,
svona á sumrin, með Far-
fuglum."
Hvernig myndir tekur þú
helzt?
„Aðallega landslagsmynd-
ir.“
Nokkuð á litfilmur?
„Nei, ekki enn, en mig
langar til þess.“
„Þurrkarinn er laus“, er
galað í næsta herbergi og
Þórhallur snýr sér að því að
ganga frá myndum sínum.
Piltarnir eru með alls kon-
ar myndir, góðar og — og
ekki góðar, eins og gengur.
„En allt kemur með æfing-
unni“, segir Pétur, leiðbein-
andi þeirra um leið og við
kveðjum.
— Hs.
6. tölublað 1963
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS