Lesbók Morgunblaðsins - 10.02.1963, Blaðsíða 9

VARLA opnar maður svo
erlent fréttablað, að ekki
blasi við mynd af John F. Kennedy,
forseta Bandaríkjanna — og þá
gjarnan í fylgd með eða á tali við
einhvern kunnan stjórnmálamann
(raunar líka mjög algeng sjón í ís-
lenzku dagblöðunum). — En forset-
inn á einnig sína ,,óbreyttu“ einka-
vini — menn, sem ekki eru á odd-
inum í stjórnmálalífinu, og sjást því
sjaidnar á síðum fréttablaðanna.
Einn slíkur — og líklega nánasti kunn- •
ingi og vinur forsetans — starfar hvers-
dagslega í austurálmu Hvíta hússins, en
þegar forsetinn sér sér færi á að sleppa
frá skyldustörfunum stund og stund og
slaka á þeirri spennu, sem hvílir óhjá-
kvæmilega á Ieiðtoga Bandaríkjanna á
þessum síðustu og erfiðustu tímum, þá.
hringir oft síminn á skrifborði þessa
vinar hans, David Francis Powers, og
hann svarar oft t.d. eitthvað á þessa
leið: „Halló ... f sund ... Fínt!... Já,
ég kem eftir andartak. Blessaður á með-
an“.
I sundlauginni
Otj svo ýtir Dave — eins og hann
er nefndur I daglegu tali af kunningj-
um sínum — skjölunum frá sér: „Smá
sundsprettur — svei mér vel þegið í
þessari mollu!“ Og svo hraðar hann
sér út um skrifsfcofudyrnar, raulandi
fyrir munni sér. — Það eru sjaldnast
neinir viðstaddir, þegar þeir félagarn-
ir steypa sér í sundlaug Hvíta hússins,
en þeir synda vanalega báðir nokkra
spretti — og setjast s'ðan niður. og
spjalla saman eins og kunningja er sið-
ur, um allt milli himins og jarðar, en
e.t.v. ekki hvað sízt um úrslit knatt-
leikanna í sl. viku. Og svo veðja þeir
stundum um úrslit leikanna í næstu
viku. Þannig líður tíminn, þangað
til skyldan kallar og forsetinn verð-
ur aftur að hverfa til starfa. Áður en
þeir skilja, hafa þeir oftast líka rætt
um verkefni forsetans, sem fyrir liggja
— en Kennedy tekur mikið tillit til
ráðiegginga Daves, vinar síns .
Unir glaSur við sitt
Dave Powers er 49 ára gamall,
uppruninn í Boston, en af írskum ætt-
um — eins og Kennedy. Hann er meist-
ari í samræðum og mjög góður sögu-
maður, ákafur áhugamaður um hvers
ikyns íþróttir — næstum sérfræðingur
á því sviði; einkum er hann þó fróður
um hvaðeina, sem við kemur „þjóðar-
íþijtt“ Bandaríkjamanna, „baseball“.
Þar er forsetinn einnig mjög vel heima
O'- fylgist með af áhuga, Svo að þeir
tf. agarnir hafa alltaf um nóg að tala
— aldrei skortir umræðuefni.
Þessi þægilegi vinur forsetans á ekki
neina sérstaka framadrauma, gengur
ekki með nein embætti „í maganum" —
en unir glaður við sitt. Þar eð þeir,
sem til þekkja, telja, að Dave væri opin
leið að hækka í tign (vegna þess,
ihve forsetinn hefir miklar mætur á
(honum), líta sumir á hann sem hálf-
gerðan furðufugl og sérvitring — en
það mun þó ekki sízt vera þessi skort-
ur á metnaði, sem veldur því, hve af-
burðavinsæll hann er meðal starxs-
sér tölur varðandi úrslit leika síðustU
tuttugu — þrjátíu ár. Annars var hann
ekki hvað sízt þarna kominnn til þess
að gæta forsetans fyrir „villuráfandi“
boltum, sem annars hefðu getað hitt
leiðtogann í andlitið — því að oft ber
við, að bolti tekur aðra stefnu en hon-
um er ætlað. — Einn slíkur kom líka
þjótandi fyrr en varði og fór aðeins
nokkur fet frá sæti forsetans. Skæðar
tungur sögðu reyndar, aö Dave hefði
beygt sig niður, eins og allir aðrir í
stúkunni — en hann harðneitar slíkri
sakargift sjálfur.
„Ég fylgdi boltanum eftir með aug-
unum allan fcímann, og beygði mig aldrei
niður“, segir hann við hvern, sem spyr
um sannleiksgildi sögunnar. Og hann
er hreykinn af því, að félagar hans í
kránni hans heima í Bosfcon sýndu traust
sitt á honum með því að sfcofna klúbb,
er ber nafn hans: „The Dave Didn’t
Flineh Club“. — Stundum heyrir hann
líka frá „strákunum heima“ af öðrum
ástæðum. („Ég hefði aldrei getað ímynd
að mér, að til væru svo margir póst-
berar, sem langar til þess að verða póst-
meistarar", segir hann í gamni.)
Kynntust fyrst 1946
Við opnun „baseball“-leiktímabilsins í apríl 1962. Þeim Dave og Kennedy
er það sanniginlegt, eins og fleira, að vera miklir áhugamenn um þennan
þjóðarknattleik Bandarikjanna — og Dave var á yngri árum fær „baseball“-
spilari.
Dave Powers — ójbekkti maðurinn, sem
John F. Kennedy kýs helzt oð eyða fri’nma
sinum með.
liðs Hvítá hússins. Engrar öfundar gætii
í hans garð, þótt hann virðist í svo
miklu uppáhaldi hjá forsetanum — og
eyði sennilega meiri tíma með honum
en nokkur annar starfsmaður í Hvíta
húsinu eða ráðuneytunum.
Dave hefir allfcaf eftirlætisbækurnar
sínar í skjalatöskunni. Þar er að finna
titla eins og: „The Jack Dempsey Story",
„Tennis“ og „Wet Fly Fishing“ — og
að sjálfsögðu eintak af bók vinar hans,
forsetans, „Hugprúðir menn“ (Profiles
in Courage).
„Davc Didn't Flinth Club"
C
O amkvæmt „siðabókinni", er Dave
Powers „persónulegur aðstoðarmaður
forsetans" — og starfar í samræmi við
það, oft eins konar „dyravörður", þ.e.
tekur á móti gestum forsetans — og
hefir ofan af fyrir þeim, þegar Kennedy
á mjög annríkt og getur ekki sinnt viö-
komtandi gesti strax. Dave heilsar öllum
með sömu alþýðlegu kveðjunni: „Hi,
pal!“ (egl.: „sæll kunningi").
Ef gesturinn þarf að biða eitfchvað að
ráði, sér Dave um það, að honum sé
borið kaffi — og segir þá viðkomandi
gesti jafnframt einhverja af sínum léttu
sögum til þess að „stytta tímann“. —
Og þegar að því kemur að leiða gest-
inn inn til forsetans, kynnir Dave hann
— oft hnyttilega og ekki alltof hauo-
lega. Til dæmis minnast menn þess enn
með ánægju, pegar Dave vísaði Harold
Macmillan, forsætisráðherra Bretlands,
inn til forsetans. Þá tillcynnti hann hátt
og snjallt: „Herra forseti — má ég kynna
Mr. Macmillan, stærsta nafnið í Bret-
landi“.
Já, Dave syndir með forsetanum —
nær því á hverjum degi — snæðir oft
með honum kvöldverð, einkum þegar
forsetafrúin er ekki heima; þeir fara
saman til kirkju, Dave ferðast með for-
setanum, og stundum á kvöldin horfa
þeir saman á sjónvarp í forsetaíbúð-
inni eða kvikmynd í kvikmynadsal
Hvíta hússins.
„Ef þið sjáið forsetann í félagsskap
Daves, er öruggt að hann umr ser
vel“, sagði nýlega einn af ráðgjöfum
Kennedys.
Enda þótt andlit Daves sé kunnugt
öllum í Hvíta húsinu, vita fáir lanaar
hans utan þess, hvern við er átt, ef
nafn hans er nefnt. Þó fékk hann dá-
litla „auglýsingu" í apríl s.l. við opn-
un „baseball“-leiktímabilsins. Dave sat
hið næsfca forsetanum og þuldi upp úr
Powers heilsar dr.
Konrad Adenauer,
kanslara Vestur-
Þýzkalands. Einum
af mörgum, sem
hann hefir tekið i
liöndina á, sem „dyra
vörður“ Kennedys.
Hið nána samband Daves vf5
Kennedy (sem þá var ekki orðinn for-
seti) hófst árið 1946 og hefir hann þann-
ig verið í nánum tengslum við Kennedy
lengur en nokkur annar aðstoðarmað-
ur hans, nema e.t.v. Timothy Reardon
(er nú gegnir störfum sem eins kon-
ar tengiliður forsetans og annarra helztu
manna og stofnana framkvæmdavalds-
ins). — Á fyrrgreindum tíma (1946)
var Dave nýlaus úr flughernum, en í
honum hafði hann þjónað í styrjöld-
inni, m.a. í Kína, Burma og Indlandi.
Hann átti nú heima á efstu hæð sam-
býlishúss í Charleston-hverfinu í Boston.
Einn góðan veðurdag var drepið á dyr
hjá Dave — og var þar kominn ungur
fram'bjóðandi demókrata til þjóðþings-
ins, og erindið var að biðjast liðsinnis
Davids Francis Powers, sem honum
hafði verið sagt, að væri manna kunn-
ugastur og vmsælastur í hverfinu. Dave
■sótti fimm guðsþjónustur á hverjum
sunnudegi, lék í baseball-liði hverfis-
ins — og, síðast en ekki sízt, hann
hafði stundað blaðasölu þar árin fyrir
styrjöldina. Engin furða, þótt hann væri
kunnugur í hverfinu, enda segir hann
sjálfur: „Ég þekkti eiginlega alla í ná-
grenninu.“
Hjálp, sem munaði um
Og Powers hjálpaði Kennedy hin-
um unga — svo um munaði. E.t.v. hef-
ir hann ekki átt hvað minnstan þátt-
inn í hinum fyrsta glæsilega kosninga-
Framhald á bls. 13.
8. tölublað 1963
LESBÖK MORGUNBLAÐSINS 9