Lesbók Morgunblaðsins - 17.01.1965, Blaðsíða 5

V <i
ra

íslenzki , ,sjónvarpsstjórinntc
skýröi frá J>ví í Morqunblaðmu á
döQunum, að nú mundu vera lið-
leqa 5000 sjónvarpstœki í Reykja-
vík, Hafnarfirði, Kóvavoqi, Kefla-
vík, Njarðvíkum oq á Akranesi, oq
ÍJÓtti víst fáum ofreiknaö. Talan
var fenqin meö bví frumleqa móti,
að sendir voru menn út af örkinni
til að telja sjónvarpsloftnet á
húsþökum!! Er það eícki í löqum
að ríkið hafi eftirlit með sölu við-
tœkja oq taki af þeim ákveð-
na tolla? Eru enqar skýrslur til
um tölu sjónvarvstœkja í landinu?
Hafa ártnenn ríkissjóðs sofnað á
verðinum, aldrei þessu vant?
Hvað um það, „sjónvarpsstjór-
inn“ virðist hafa látið undir höfuð
Bleqqjast að
senda menn
sína um nœr-
sveitir Reykja
víkur, þar
sem loftnet
sjónvarpsins
sœla vrýða
marqan bónda
bœinn. Hins
veqar kveður
hann sums
staðar haqa
svo til, aö fleiri en eitt sjónvary
séu tenqd sama loftneti, þanniq að
áœtluð tala sjónvarvstœkja sé sízt
of há — sem mun vera orð að
!' sönnu. Sjónvarvstœkin eru áreiðan-1
leqa komin í námunda við sjötta
þúsundið, oq íslenzkir sjónvarvsqláv
endur því varla lanqt undir 30.000.
Sú tala hœkkar án efa um ein 60-70
% á nýbyrjuðu ári, þanniq að um
fjórðunqur þjóðarinnar verður orð-
inn ánetjaður bandaríska dátasjón- 1
varvinu á Keflavíkurfluqvelli —
þjóðarsmán íslendinqa — áöur en
íslenzki óburðurinn tekur að etja
kavvi við það um hylli landsmanna
„einhvern tíma ársins 1966“. Þarf
litla svádómsqáfu til að sjá fyrir úr
slitin í þeim kavvleik.
Um sviyað leyti bárust þær frétt-
ir af fjarskyldum frœndum okkar,
Hollendinqum, að þeir hafi qert sér
lítið fyrir oq fariö út fyrir löqleqa
landfielqi sína til að taka fyrir send
inqar svonefnds „sjórœninqja-sjón-
varys“ á Norðursjónum. Hlaut
þetta framták að vonum þökk þjóð-
hollra manna þar í landi oq víðar.
Menninqarhelqi Hollendinqa er sem
sé víðari en landhelqin. Á íslandi
er því öfuqt farið: á sama tíma
oq við fœrum út fiskveiðilöqsöquna
með hornáblæstri oq sjálfshóli, af-
sölum við okkur í reynd löqsöqu
yfir íslenzkri menninqarhelqi.
Ólíkt höfumst viö að, var ein-
hvern tíma saqt, oq virðist sem ó-
qœfu íslands œtli enn sem fyrr að
verða flest að voyni. Bandaríska
sjónvaryið hér er orðið viðundur í
auqum flestra útlendinqa sem hinq-
að koma eöa af þvi frétta — oq er
þó hitt sýnu verra, að hluti ís-
lendinqa skuli vera aö qlata sjálfs-
virðinqu sinni oq þjóöarmetnaði.
Metnaðurinn kemur helzt fram í
þeirri skemmtilequ sjálfsmótsögn, að
fjöldamarqir hérlendir sjónvarys-
elskendur telja það róq um ísland,
sé oyinberleqa um málið fjállað af
tslendinqum erlendisf Þetta qefur
hins veqar til kynna, að einhver
mefill af blyqðunartilfinninqu bær-
ist enn með sjónvaryssjúklinqum
bjóöarinnar. s-a-m.

Helga Vartýsdóttir (Martha), Róbert Arnfinnsson (George), Anna Herskind (Honey) og Gísli Alfreðsson (Nick)
er hræddur við
„Hver
Virginíu Woolf?”
Kafli úr leikriti Albees, snemma i fyrsta þætti
(Um leið og Martba segir síðasta
orðið, þeytir George opnum útidyr-
unum. Honey og Nick standa í gætt
inni. Það verðuæ stutt þögn, síðan
segir.... )
George (að því er virðist fagnandi yfir
endurfundum við Honey og Niek, eoi
í raiun og veru hlakkandi ýfir að
þau skyldu heyra skruiggyrði
MörtJhu): Ohhhihhhhhh!
Martlia (helzt til hátt... til að breiða
yfir): l.’ei, velkomin! Velkomin ..
gerið þið svo vai!
Honey og Nick (ad lib): Halló, þá erum
við komin .. . halló ... o.s.frv.
George (skýrir frá staðreyndum): Þarna
höfum við þá blessaða litlu gestina
okkar.
Martha: Ha, ha, ha, HA! Hlustið ekki
á suðið í sýrutunnunni. Komið inn,
krakkar mínir . . . látið þið sýrutunn-
una ta,ka við fötunum ykkar.
Nick (dauflega): Ja ... við hefðum
kannske ekki átt að koma....
Honey: Já ...það er orðið framorðið,
o& ....
Martha: Framorðið! Ertu að grinast?
Fleygið þið dótiniu ykkar einhvers-
staðar og komið inn fyrir.
George (óákveðið ... gengur frá): Ein:
hversstaðar .. ."S1 stólana, eða á gói.f-
ið .. .skiplir engu hér á þessum stað.
Nick (við Honey): Ég sa,gði þér að við
hefðum akki átt að fara hingað.
Martha (þrumar): Ég sagði kom inn!
Svona nú!
Honey (tflissar við um leið og þau Nick
þoka sér inn); Svei mér þá.
Gedrge (henmir eftir flissinu í Honey):
Hí, hi, hí, hí.
Martha (snýr sér hvatlega að Geonge):
Stoppaðu nú taðkvörnina eitt augna-
blik!
George (saiklaus og særður): Martha!
(Við Honey og Nick): Martha er
skæð í tungunni, skali ég segja ykk-
ur.
Martha: Hæ, krafckar ... tyliið ykkur
niður.
Honey (um Teið og hún sezt): O, er
þetta ekki yndislegt!
Nick (formlega): Jú sannaaiega ... mjög
smekklegt.
Martha; Þakka ykkur fyrir.
Nick (bendir á abstraktmáiiverkið):
Hver ... hver hefur málað ...?
Martha: Þetta? Ó, það er eftir....
George: ... einhvenn Grikkja með yf-
irskegg sem Mai'tha réðist á eina
nóttina.
Honey (viil eyða þessu): Ó, hó, hó, hó,
HÓ.
Nick: Það er yfir henni. . . einhver ....
George: Kyrrlátur þróttur?
Nick: Ja, nei ... einhver....
George: Oó. (Þögn.) Jæjia þá, kannsk©
viss ákafur hcifstililtur blær, ha?
Nick: (sikilur hvert George stefnir, en
stiiilir sig, kurteis en kuldalegur):
Nei. Ég átti við það að ....
George: Eiguim við að segja ... eee ...
hóflega ákafur kyrrlátur þróttur.
Honey: Elskan mín! Hann er að spila
með þig.
Nick (kuldalega): Það leynir sér ekki.
(Stutt, vandræðaleg þögn.)
George (einlæglega): Fyrirgefðu.
(Nick kinkar kolli náðugur í fyrir-
gefningarskyni.) Sannleikurinn er sá
að þetta er myndræn túlkun á ástand
inu í heilabúi Mörthu.
Martha: Ha, ha, ha, HA! Gefðu kröklk-
unium eitthvað að drekka, George.
Hvað viljið þið fá, krakkar? Hvað
viljið þið fá að drekka, hnh?
Nick: Honey? Hvað viif þú fá?
Honey: Ég veit það ekki, elskan ....
Kannske svtolítið koníak. Óblandað.
„Aldrei blanda, það eykur vanda.“
(Hún flissar.)
George: Koníak? Óblandað koníaik? Það
var einfalt. (Gengur yfir að hjóla-
barnum.) Hvað segir þú ... eee...........
Nick: Visky og ís, ef þér er sama.
George (hellir í glösin): Sama? Já, mér
er saima. Því skyldi mér ekki vera
sama. Martha? Kogara handa þér?
Martha: Endiiega. „Aldrei blanda, það
eykur vanda.“
George: Vínsmekkur Mörttou hefur
kristaiijazt og orðið einfaldari með
aldrinum. í gamla daga þegar ég
var í tilhugadífinu með Mörthu — ja,
ég veit ekki hvort það er nákvæm-
lega rétta orðið yfir það — en þegar
ég var í tilhugalífinu með Mörthu ...
Martha (glaðlegia): Hott, hott, edsku vin-
ur!
2 tM. 1965.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 5