Lesbók Morgunblaðsins - 17.01.1965, Blaðsíða 3

Eftir Arthur Knut

1 dag átti hinu mikila sköpunar-
verki aS ljúka. Hversiu lengi hafði hann
ekki beðið þessa daigs, eina viku. Jú,
ein vika er langflr tími, löng bið fyrir
aðeins sex ára dreng.
Fíllinn var fuflskapaður, verk sex
föndurtima, tírni mikiila heilabrota, 6-
hemjuátaka. Nú lágu jól í Ipiftinu. Ég
ætla að gefa mömmu 'hann, hún liggur
í rúminu, sagði drangurinn, er föndur-
kennarinn skoðaði filinn. I>ú færð að
fara heim með hann á morgun, sagði
föndurkennarinn, nú stillum við honum
upp á skáp. — Allir krakkarnir horfðu
á er hann setti fílinn upp á skápinn við
dyrnar. Svona, nú eru gripirtnir ykkar
al ir kominir á skápinn, á morgun fáið
þið þá.
Það hafði enginn búið til fil nema
hann. Hann fann til undarlegs gríp-
andi stoits hið innra með sér og leit
feiminn í lófa sána. Nei, en hvað hann
er fallegur, heyrði hann hvislað til hlið
ar við sig. Drengturinn leit ekki upp,
hainn vissi hver hvíslaði. Þó sat örlítili
kökkur vonbrigða í brjósti hans. Hann
hafði hlakkað svo mikið til og búizt við
að mega fara heim með fílinn í dag.
En nú bættist enn einn dagur við,
langur dagur, dagur eftirvæintingarfullr
ar biðar. En hin sigri þrungna gleði í
brjósti hans varð þó vonbrigðuinum yf-
irsterkari. Hann brosti.
Hann var fljótur heim að afliokn-
um skóla. Það hafði hann líka verið alla
þessa viku. Hans freistuðu ekki snjó-
kúlur né sileðar. Bönd áhugamálanna
tengdu hann móður sinni. Þau áttu sam
eiginlegt leyndarmál í samedginlegri
' gleði.
— Er hann var kominn heim úr skól-
anum, höfðu þau talað um fílinn. Þenn-
an eina fíl, sem ihafði rekið á fjörur
hans og gripið hug hans ailan.
í dag vax hann að teikna ranann, þú
veizt þetta Langia nef, sagði hann. En
mamrna, það var.svo erfitt, svo hjálpaði
föndurkennarinn mér. Þá varð hann fall
egur, föndurkennarinn gerir svo failega
rana mamma, hann bjó tiil marga fyrir
mig. Og móðir hans sýndi honum mynd-
ir af fílum og sagði filasögur. Hún sagði
honum frá svörtu mönnunum, sem
veiddu fílana. — Það voru ljótir memn.
Hans fíi skyldi enginn veiða, nei,
aldrei. Svartir menn hlytu að vera vond
ir menn.
Ueyrðu, mamma, sagði hann, það
eru engir svai'tir menn hér, er það? Nei,
vinur minn, sagði hún, hér eru engir
svartir menn; sjáðu héma, bætti hún
við, svo getur þú líka Iknit hjá honum
pálmatré, þá leiðist honum ekki. Oig
hann hafði beðið fönd urkennarann að
hjálpa sér með pálmatréð. Þétt fyrir
framan fílinn rís það upp, brúnt með
grænni krónu. Það voru reyndiar rauðir
dílar í krónu þess. Epli, nti epli vaxa
nú ekki í páilmum, ja, annars getur það
vel verið, sagði föndurkennarinn, ég
hef aldrei séð páilmatré. Kannski vaxa
epli á sumum. — Mamma, spurði hann,
af hverju drepa svörtu mennirnir fíl-
ana? Jú, vinur minn, þeir þurfa að
nota tennumar úr þeim, þeir kaupa
brauð fyrir þær. — Svo sá hann mynd
hjá móður sinni af tannlaiusium fílum.
Þá var hann ekki í vafa. Svertingjarnir
skyidu aldrei fá tennur úr hans fíl.
Hann hafði engar tenmur á fílnum. En
hér vforu engir svartir menn, það hafði
mamma hans sagt honum. Hann aeblaði
samt að hafa hainn tannlaiusan. Kannski
Framhald á bis. 14
Við eigum sjónvarp
Eftir Dag Sigurðarson
Ég er 35 ára
kvæntur 9 barna faðir
Við eigum sjónvarp
og matvandan kött
en hvorki klósett
né þvottavél
og einginn okkar 'sefur
í sérrúmi
Ég er atvinnulaus
hef ekkert að gera
Hvað á ég að gera?
II
Ég raka mig
Blaðið koetar 35 lírur
Ég bursta skóna mína
10 lírur
Ég er valla læs
en snillíngur í reikningi
Ekki veitir af
III
Ég fer í rauða peysu
gersemi
leifar frá velmegunartímum
í hittifyrra
Þá hafði ég vinnu
í 5 mánuði
Ég greiði mér
og geing útí túnglskinið
með handaslætti
klukkan 8
Kellíngin má dúsa heima
IV
Ég hitti sæta stelpu
býð gott kvöld og kynni mig
Salvatore, segi ég:
En þú?
Svo brosi ég og stelpan
brosir líka
Ég er góður strákur
segi ég
og legg höndina
á öxl stúlkunnar
Fínn strákur
prúður og kurtejs
segi ég og káfa
á brjóstunum
Góður vinur, segi ég
og kyssi hana
Hvað gerirðu?
spyr sitúlkan
Ég elska
V
Heima
atast kellíngin
í hálfnærðum
hálfklæddum króum
þreytt og þrútin
efti£ stórþvott dagsins
Erftir 5 ár
verður rödd hennar
ískur
í ryðguðu bárujárni
eða sjónvarpstruflun
2. tM. 1965.
—LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 3