Lesbók Morgunblaðsins - 03.01.1971, Blaðsíða 7

ins. Þjónarnir báru fram vín-
blöndu og gjöfin byrjaði á frú
Wilson. Strax í fyrstu umferð-
inni tók Stanley sonur hennar
eftir því að Gordon Cumming
hafði fimm punda spilapening á
borðinu áður en spilin voru gef
in. Þeirra helmingur vann um-
ferðina og þegar Wilson leit við
aftur, sá hann að Gordon Cumm
ing voru greidd fimmtán pund
— eða þrisvar sinnum meira
en hann virtist hafa lagt i borð
ið. Ekkert strik hafði verið
dregið á borðið fyrra kvöldið,
og Gordon Cumming lagði spila
j>ening sinn á hvítt pappirs-
blað. Er að þvi kom að greiða
honum vinning hans voru spila
peningamir þrír.
Næst er Stanley Wilson leit
yfir borðið til að sjá hvað lagt
hefði verið undir, hafði hann
sjál/ur, Berkeley Levett og Gor
don Cumming lokið við að spila
og spilin voru gefin Edward
Somerset lávarði. Gordon Cumm
ing spennti greipar ofan á papp
írsblaðinu og sá Wilson einn
fimm punda pening á biaðinu
fyrir framan hendur hans. „Som
erset lávarður tók upp spilin
og hallaði sér fram til að sjá
hvað hann hefði fengið," sagði
Wilson fyrir réttinum. „Er ég
leit við sá ég glytta í eitthvað
rautt í lófa Sir Wiiliams og
vissi að það gat ekki verið
neitt minna en fimm punda
peningur. Somerset lávarður
fékk fulla hendi, níu og rnann-
spil. Strax og Sir William sá
það, lét hann detta þrjá spila-
peninga til viðbótar, og voru
greidd 20 pund fyrir umferð-
ina“.
Siðan sagði Wilson að hann
hefði séð Sir William draga að
sér hendurnar, þegar hans lið
hafði dregið slæmt spil og var
baccarat, og látið nokkra spila
peninga falla úr lófa sínum í
bunkann sem hann hafði við
hlið sér. Wilson hitnaði í hamsi.
Hann sneri sér að Berkeley Le-
vett, sem sat hægra megin við
hann og hvíslaði í eyra hans:
„Guð minn góður, Berkeley,
þetta er of mikið af því góða.‘
„Hvað i ósköpunum áttu við?"
spurði Berkeley. „Maðurinn
hinum megin við mig hefur
rangt við", sagði Wilson. „Góði
bezti, þér hlýtur að hafa mis-
sézt“,sagði Levett, „það hlýt-
ur að vera vitleysa hjá þér.
Það er gersamlega óhugsandi".
Levett sagðist siðan hafa gefið
Gordon Cumming auga og snú-
ið sér til Wilsons eftir örfáar
umferðir, sannfærður um að
honum hefði ekki missézt.
„Þetta er einum of mikið," sagði
hann.
Spilið hélt áfram og enn sá
Wilson svo ekki varð um villzt,
er Gordon Cumming ýtti spila
peningi fram á borðið með blý
anti sínum eftir að gefið hafði
verið. Enginn vafi lék á þvl
hvað hér var að gerast. Þetta
var alkunn aðferð, sem í Frakk
landi var nefnd „la poussette".
Leikurinn hélt áfram til mið-
nættis en þá foru gestirnir að
tínast til herbergja sinna. Stan
ley Wilson fór beint inn á her-
bergi Berkeley Levetts og
fleygði sér þar á rúmið. „Guð
minn góður! Að hugsa sér þetta
-— Sir William Gordon Cumm-
ing, ofursti, staðinn að spila-
faisi! Hvað eigum við að taka
til bragðs?" sagði hann.
Hann hefði betur ekkert tek-
ið til bragðs og þó verið lög-
iega afsakaður. Levett hafði óð
ara þvegið hendur sínar: „1
guðanna bænum, gerum ekkert
í þessu. Biddu mig ekki um að
gera neitt. Hann er í minni
herdeild og var höfuðsmaður
minn í hálft annað ár. Hvað get
ég gert?" En Wilson hafði þeg-
ar afráðið að tala við mág sinn,
Lycett Green, morguninn eftir.
Áður en hann fór að hátta
gekk hann inn í búningsher-
bergi móður sinnar og sagði
henni hvað gerzt hafði. Hún
kom strax auga á það versta,
sem hent gæti metnaðarfulla
húsfreyju í mikilvægasta sam-
kvæmi hennar og undrun henn
ar varð að ofboði. „Ég get ekki
leyft þér að hafa orð á því“
sagði hún. „Ó, þú mátt ekki
minnast á það. Við megum ekki
láta verða hneyksli hérna á
heimilinu."
En skriðan var komin af stað.
Á morgungöngu með Lycett
Green daginn eftir, endurtók
Stanley Wilson frásögn sína í
smáatriðum. Wilson sagði hon-
um einnig, að hann hefði gert
ráðstafanir til að annað borð
yrði notað næsta spilakvöld og
myndi það gera Gordon Cumm-
ing ómögulegt að hafa aftur
rangt við.
TJm kvöldið þann 9. septem-
ber eftir veðreiðarnar, var bacc
arat aftur á dagskrá. 1 þetta
skipti var leikið í knattborðs-
stofunni við borð klætt græn-
um dúk og var hvitt kritar-
strik dregið á það skammt frá
borðröndinni. Með þessari að-
ferð vonaðist Wilson til að
geta komið í veg fyrir svik eða
tekið af allan vafa um að þau
ættu sér stað. En þegar leikur-
inn hófst var fimm þátttakend-
um þegar kunnugt um máia-
vexti: Staniey Wilson sjálfum,
Lycett Green og konu hans
„sem hann leyndi engu", Berke
ley Levett og frú Wilson. Gor-
don Cumming sat vinstra meg-
in við Owen Williams hershöfð
ingja þetta kvöld og var um-
kringdur fjórum af þeim fimm
manneskjum, sem siðar ákærðu
hann. Prinsinn hafði enn bank
ann á hendi og frú Wilson, hús-
freyja fram í fingurgóma, sat
aftur við hlið hans.
Lycett Green varð fyrstur til
að koma auga á eitthvað grun-
samlegt við leik Gordons Cumm
ings. „Það fyrsta sem ég tók
eftir," sagði Lycett Green fyr-
ir réttinum, „var hvemig hann
hallaði sér fram á borðið með
hendurnar þétt saman yfir krít
arstri'kinu". Upp frá þvi hafði
hann ekki augun af Gordon
Cumming. Hann kvaðst hafa
séð hvernig ofurstinn ýtti blá-
um spilapeningi yfir kritarstrik
ið svo litið bar á eftir að gefið
hafði verið. En málið tók fyrst
að vandast ískyggilega eftir að
langvarandi heppni hófst með
spilum lafði Coventrys. Gordon
Cumming, sem sat næstur henni
leit í sífellu í spilin hjá henni
og sagði henni til. „Hún gerði
enga tilraun til að leyna spil-
unum," sagði Wilson. „Hún bað
elcki um spil. Þá sá ég SirWilli
am líta fyrst í kringum sig til
að gæta að hvort nokkur veitti
honum athygli (líklega ekki
tekið eftir starandi augnaráði
Wilsons) og ýta síðan smátt og
smátt fram spilapeningi, sem
hann faldi undir lófa sínum
rétt hjá hvita strikinu."
Cumming hafði í fyrstu lagt
5 pund undir í þessari umferð.
Lafði Coventry vann hana þar
sem prinsinn lýsti bankann
baccarat, og vinningum var út-
deilt af Williams hershöfðingja.
En Williams sást yfir 10 punda
peninginn sem fullyrt var að
Gordon Cumming hefði ýtt yf-
ir krítarstrikið um leið og
prinsinn sagði sig baccarat.
Gordon Cumming leit með sin-
um hermannlega ráðvendnis-
svip í átt til prinsins og sagði:
„Ég bið forláts, herra minn, en
hér eru tíu pund eftir sem þér
hafið gleymt".
Frú Wilson hafði veitt því eft
irtekt að lánið virtist elta Gor-
don Cumming. Spilapeningarn-
ir hlóðust upp við hlið hans,
flestir á kostnað prinsins af
Wales, sem svaraði hvatskeyts
lega: „Þú ættir að láta spilafé
þitt á meira áberandi stað.
Fáðu honum önnur tíu pund,
Owen".
Wilson og Lycett höfðu tekið
eftir því sem gerðist. Lycett
Green var skelfingu lostinn.
Hann sagði siðar, að hefðu kon-
ur ekki verið viðstaddar, myndi
hann hafa barið í borðið og
gert uppsteyt. 1 stað þess
reyndi hann að tefja leikinn.
Hann stóð upp frá borðinu og
fór inn í reykherbergið, skrif-
aði þar orðsendingu til frú Wil
son og fékk hana þjóninum.
Þar stóð: „Ég hef tvivegis séð
greinilega að Sir William Gor-
don Cumming hefur rangt við.
Hvað er hægt að gera?" Frú
Wilson hristi höfuðið. Hún leit
yfir borðið til að sjá hvað Gor-
don Cumming hefðist að. Það
var í fyrsta skipti sem hún
veitti svikum hans athygli. Þá
var öðru sinni komið að lafði
Coventry að taka upp spilin,
um tuttugu mínútum eftir að
frú Wilson hafði fengið orð-
sendinguna. „Hún sagði „pass"
nokkrum sinnum", sagði frú
Wilson þrekin og þrifleg, i
3. jamúar 1971 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 7