Lesbók Morgunblaðsins - 15.07.1973, Blaðsíða 6

Kristín Gunnarsdóttir ok Skúli K. Gíslason ásamt börnum þeirra.
VÉLST J ÓRINN
HEFUR
HLJÓMLIST AÐ AUKASTARFI
Kristín Gunnarsdóttir og:
Skúli K. Gislason, vélstjóri,
eig-a einbýlishús í Fossvogi aó
Árlandi 7. Er það eitt fyrsta
einbýlishúsið, sem byrjað var
að byggja í Fossvogi og segj-
ast þau hjónin muna eftir því,
þegar byggingarframkvæmdir
hófust, að blaðamenn frá Morg-
unblaðinu komu á staðinn og
tóku myndir, en þar var þá öll
fjölskyldan við vinnu, af-
ar, ömmur, pabbar og mömmur.
Lóðir þessar voru mjög umtal-
aðar á sínum tíma, eins og flest
ir muna. Bæði vegna þess, hve
eftirsóttar þær voru og eins
hins, hve djúpt reyndist niður
á fast land, þegar farið var að
grafa fyrir húsunum. I>au
Kristín og Skúli þurftu
að grafa eina þrjá metra niður,
áður en þau höfðu fast land
undir fótum og þótti það vel
sloppið.
— Þið hafið sem sagt byiggt
þetta hús sjálf ifrá gruraid ?
— Já, með aðstoð igóðna
manna. Þetta var á köíJ-
um geysilega eríitrt og mikið eig
ium við foreQdirum, vtaum og
vandajmömium að 'þa'kfka. Við
fiuttum fyrst inai fyrdir þremur
árum. Húsið var .þvi nioklkuð
Jengi i byggingu, en þetrta á
M'ka að vera fraimtíðarhúsnæði.
Mjög gott er að búa í þessiu
hverfi, sérstakllega fyrir böm-
in, en þau eru þrjú, Skú'li
Bergimamn, Gisili Kristiinn oig
Guðrún Helga.
— Er hvorfið héima að verða
fullfrágenigið ?
— Nei, ekki alveg, til dsamis
er rétt nýfarið að byggja húsið
héma á móti okkjur. Annars rik
ir hér dálitil óánægja méð skipu
lag á samgönigum. Ekki
er hægt að aka á milli gatna
innbyrðis ií Ihverfiniu og er þvi
ekki (hægt að .ná í strætisvagn,
nema uppi á Bústaðaivegi. Get-
ur það verið æðiteragur göngu-
túr fyrir marga íbúa /hvertfis-
ins Þá er verzlunin ffika iilLa
staílsett uppi við Bústaðaveg,
hún hefði mátt vera í miðju
hvertfiniu. Einhvem tíma, þeg-
ar þessu var hreyft opinlber-
lega, setti einhver tfram þá gáíu
legu aithugasemd, að (hér væru
affiir 'sivo iríkir, að ial&r ætitu
biLa, þess vegna igerðil þetta
ekkert til. Vdð enurni nú ekki
alveg sátt við iþesisa skýrdngu
á máffilnu.
— Eigið þið elkki bíl?
— Nei, en óg helf haift atfnot
aif bíl, vegna atvinniu minnar.
Því má 'svo bæta við, að Foss-
vogsskóli tetaur eteki eldri böm
en niíu ára gömul og þunfa þá
þau eldri að sækja Breiðaigerð-
iss'kóla, sam er adilanigt héðan.
— Hvar vinrnur þú, Stoúli?
— Ég neto húsgagnasmáðaverik
stæði imeð föður mínum að Þór-
odd'sstöðum. Þar búa einn-
ilg foreldrar mlinir og þar
hófum við ototoar ibústoap. Ann
ars er ég vélstjóri að mennt og
var á sjómium við vélstjórastörtf
fyrst eftir að við igilftum okik-
uir. Þá hef ég haft hfljómlist að
aulcaviínniu og er inú með hfljóm-
sveilt, sem nefnist INaertiurgater.
Við munium ferðast út ,um land
4 siuimar svo það eæ n'óig að igera.
— Hefur þú unnið úti, Kristin?
— Ég vann í tvö ár á storií-
srtof'u eiftir að við giiftum otok-
ur. Ég miundi gjaman vilja
vinna úti hálfan diaigiinn, þeigaæ
að því toemur að ég kemst frá
bömunum. En ef eiinhver vand
íkvæði eru á þvd, að Ikoma böm
unium vel fyrir, þá vil ég ifrek-
ar vera heimia.
— Haifa þetta ektoi varið erf-
ið tíu ár, Skúli og Kristóm?
— Það þuirtfa auðvitað allir
Framh. á bls. 14
FRUIN
ÖÐLAÐIST
I>JÓNS-
RÉTTINDI
I þriggja hæða fallegu liúsi
að Brekkulæk 4 eiga þau sér
heimili hjónin Sigurbjörg Ei-
ríksdóttir, þjónn, og Svavar
Sigurjónsson, skipasmiður.
Þau búa þarna í stórri fimm
herbergja íbúðarhæð ásamt
þremur börnum sínum. Þau
segjast hafa dálítinn áhuga á
að eignast einbýlishús, en
kunna aftur á móti svo vel við
sig á þessum stað, að þau mega
Iielzt ekki hugsa til þess að
flytja þaðan.
— Keyptuð þið þessa hæð,
þegar þið byrjuðuð ,að toúa ?
— Nei, fyrst leigðum við í
Kópavogi' og í Garðastræti,
en lögðum srvo út í að kaupa
þriggja herbergj a fflbúð ffl verzl-
unarhúsi vi'ð Ásigarð S Bústaða-
hverfi. Þá 'þótti þetta djarlft
fyrixteaki atf unigu tfólfci að vera
að toaupa sér ffl'búð. Núna þykir
þetta aflveg sj'áfllfsagður hluitur.
Við iflluttum inn í ibúðina i Ás-
garði tiitoúna undár tré-
verk, þar var ékkert nerna ein
Ihiurð, vastour og kflósetrt. Það
Voru engir peninigar til,
svo það var ekki um ammað að
ræða en að fllytja inm á grá-
an srteinimm. Við vorum til dæm
is búin að búa þama lí lengri'
tíma, þegar vlð þóttumst haifa
efni á þvffli, að láta þræða í ratf-
ma'gmið. Þamgað ti'l hötfðuim við
notazt við vinnuljós og tenigt
raftækd beint í ralfimagnsitöfl-
uma, sem auðvitað er ólöglegt.
Þannig áttum við bókstaflega
eklki nnitt, þó að alfl.it bjargað-
ist swo vel að totoum.
Vinnustaðurinn er eins og annað heimili. Hér er Sigurbjörg
þjónn í Klúbbnum að starfi.