Lesbók Morgunblaðsins - 23.06.1974, Blaðsíða 6
ÞARFASTI
ÞJÓNNINN
Halldór Pétursson teiknaði
áning í aðsigi
Þótt rómantikin svifi i loftinu svo að það titrar, hefur alltaf verið
eilitíð vandaverk að nálgast elskuna sína án þess að það verði fram úr
hófi klaufalegt. Það er eins og ákveðin skilyrði þurfi að vera fyrir
hendi og þarfasti þjónninn gat skapað þesskonar ákjósanleg skilyrði
til að færast eitthvað verulega þýðingarmikið i fang (i bókstaflegum
skilningi) Nú eru bilar notaðir i sama tilgangi og satt er það, að
mörgum hefur aftursætið reynzt vel. En meðan engin völ var á
aftursæti og litil von um ball nema kannski tvisvar á ári var ekkert,
sem jafnaðist á við hest og dálitla torf æru, til dæmis ársprænu. Þegar
maður er kominn með elskuna sina á hnakkkúluna, er ekkert
eðlilegra en að hann reyni eftir mætti að láta hana ekki detta af baki
og til þess verður maður að halda fast. Klárinn fer að öllu varlega, þvi
að hann skilur, að hér er eitthvað mikilvægt á seyði. Hann er úrillur á
svipinn, en það er óþarfi. Hann fær áreiðanlega dálitla hvild á
bakkanum hinum megin. Þar verður áð smástund, ef svo heldur fram
sem horfir.
Leyniþráðurinn, sem liggur á milli manns og hests og hunds, nær ekki lengra.
Sé maðurinn með hest í taumi þá nær þráðurinn ekki til hans. Þar getur þvi
orðið um tilfinnanlegt sambandsleysi að ræða. Og mjög afdrifarikt. Hér
kemur hinn snjalli hestamaður allra tima, Jón á merinni, og fer geyst. Jón á
merinni þarf til skiptanna, þessvegna er hann alltaf með hest i hendinni. Jón
hefur verið á hesti siðan hann man eftir sér. Hann er löngu hættur að gá að
þvi, hvað er framundan. Reiðskjótinn sér um það. Sjálfur er Jón að gá til
hrossa. Hann átti ekki von á þessum skurði. En reiðskjótinn sá hann i tima og
ákvað uppá eindæmi að stökkva. Hitt hrossið mótmælir sliku ábyrgðarleysi
algerlega. Það spyrnir við fótum um leið og reiðskjótinn stekkur. Hundurinn
sér, að þarna er að lenda i óefni; það gerir leyniþráðurinn. Jón á merinni
hefur hingað til ekki sleppt þvi, sem hann hefir i hendi. Hvar hann hafnar á
næsta augnabliki er hinsvegar nokkuð, sem hér með visast til lesandans að
ákveða.